غفلت فرهنگی

آن حرکت‌های انقلابی به ثمر نشست و رژیم شاهنشاهی سرنگون شد تا همپای دیگر تغییرات اساسی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مناسبات فرهنگی و هنری کشور نیز دچار دگرگونی‌های روبه رشد شود.

این اتفاق به هرحال در بسیاری از زمینه‌ها رخ داد و درحوزه‌های فرهنگی نیز پابه پای حرکت صعودی جامعه گام‌های مثبتی برداشته شد.

سینما نیز با همه فراز و فرودها تغییر چهره داد و به واسطه حضور خلاقانه هنرمندان، بسیاری از افتخارات داخلی و خارجی عرصه فرهنگ را به نام خود ثبت کرد.

با این همه تعداد سینماهای کشور همگام با افزایش جمعیت پیش نرفت و بسیاری از سینماهای قدیمی و خاطره‌انگیز تهران و دیگر شهرستان‌ها یکی یکی یاتخریب شدند یا با تغییر کاربری به پاساژ و مجتمع‌های تجاری سودآور تبدیل شدند.

در حالی که اتفاقا از انقلابی که ریشه در فرهنگ دارد و این مساله را پیشتر و درباره مسائل مختلف نشان داده، توقع و انتظار می‌رود تا به این امر خطیر و حساس فرهنگی نیز توجه جدی داشته باشد.

انتشار خبر مزایده سه دانگ از سینمای باسابقه و تاریخی «جمهوری» (نیاگارای سابق) که روز گذشته در خبرگزاری مهر منتشر شد، نمونه دیگری از بی‌اعتنایی‌ها و غفلت‌های فرهنگی است.

این سینما سال 37 تاسیس شد و علی حاتمی و فردین مالکان آن بودند، اما پس از انقلاب سه دانگ ستاره سابق سینما به ستاد اجرایی فرمان امام(ره) رسید و آن سه دانگ دیگر نیز بعد از فوت علی حاتمی در اختیار همسرش قرار گرفت.

علی مصفا داماد خانواده حاتمی اشاره کرده است که بارها به شهرداری مراجعه کرده تا مسئولان آن را مجاب به خرید سهم ستاد اجرایی کند و به اتفاق و مشارکت آنها این سینمای قدیمی را بازسازی کنند، اما اهالی بلدیه جدید زیربار نمی‌روند که نمی‌روند.

شهرداری البته در این سال‌ها با ساخت پردیس‌های جدید سینمایی نقش بسزایی در آشتی مخاطبان با سینما داشته، اما از این نهاد قدرتمند انتظار می‌رود برای حفظ و احیای بناهای فرهنگی و تاریخی با ارزشی چون سینما جمهوری نیز قدمی بردارد.

خوشبختانه برخلاف بسیاری از سینماها که بدون ملاحظه و دوراندیشی فرهنگی با‌اجی مجی لاترجی کاسبکارانه تغییر ماهیت می‌دهند، اما درباره این ملک مقرر شده است حتی در صورت فروش با تغییر کاربری مواجه نشود و ارزش‌های فرهنگی و تاریخی آن حفظ شود.

سینما جمهوری پیش از این هم دچار بدبیاری شده و در ساعت چهار صبح بیست و پنجم آبان ۱۳۸۷ دچار آتش‌سوزی شد و سالن یک، سالن انتظار و کافه آنتراکت آن از بین رفت.

حالا مزایده این‌چنینی این سینما و سرنوشت ناخوشایند دیگر مکان‌های فرهنگی و هنری نیز دست کمی از سوختن ندارد. راستش دل آدم خیلی می‌گیرد، آخر قرار نبود بعد از سوختن سینما رکس دیگر هیچ سینمایی خاکستر شود.

علی رستگار ‌- گروه فرهنگ و هنر