می‌گویند غذای بیمار، ممکن است بهترین و گاهی بدترین داروی او باشد. اگرچه نقش تغذیه و انتخاب رژیم غذایی سالم برای همه شهروندان پراهمیت است، اما نقش انتخاب تغذیه مناسب برای بیماری که روی تخت بیمارستان بستری شده، بمراتب از حساسیت بیشتری برخوردار است.
کد خبر: ۵۹۹۰۸۱
تخت‌های بیمارستانی، چشم انتظار کارشناسان تغذیه

بدیهی است نوع غذایی که بیمارستان‌ها برای بیماران بستری شده انتخاب می‌کنند، باید تناسبی با جنس بیماری آنها داشته باشد و حداقل عوارض حادی روی بیمار بر جای نگذارد، به همین دلیل حدود دو سالی می‌شود که همه بیمارستان‌های کشور ملزم هستند که برای تنظیم مناسب تغذیه بیماران بستری شده از کارشناسان تغذیه استفاده کنند.

اما با وجود این هنوز هم بسیاری از بیمارستان‌های کشور از مشاوره‌های کارشناسان تغذیه استفاده نمی‌کنند و حتی برخی بیمارستان‌ها، استخدام کارشناسان تغذیه را نوعی اتلاف بودجه می‌دانند.

این شرایط در بیمارستان‌های واقع در شهرهای کوچک کشور، وخیم‌تر است و معلوم نیست که در این دسته از بیمارستان‌ها، کدام بخش بیمارستان بر کیفیت غذای بیماران بستری شده نظارت می‌کند.

روز گذشته، رئیس دفتر بهبود تغذیه وزارت بهداشت با تائید این‌که هم‌اکنون کارشناسان تغذیه به میزان کافی در بیمارستان‌ها حضور ندارند، ابراز امیدواری کرد که بیمارستان‌های کشور رفته‌رفته در حال جذب کارشناسان تغذیه هستند.

زهرا عبداللهی در گفت‌وگو با ایسنا، با لحنی تهدیدگونه هم عنوان کرده که گرچه ممکن است هنوز بیمارستان‌هایی وجود داشته باشد که کارشناس تغذیه نداشته باشد، اما قطعا این موارد در اعتباربخشی و پرداخت بودجه به بیمارستان‌ها در نظر گرفته خواهد شد.

البته با توجه به این‌که چند ماه قبل نیز در خبرها داشتیم که بخشی از اعتبار داروهای فروخته شده در داروخانه‌های بیمارستانی، صرف امور غیردارویی بیمارستان‌ها شده است، به نظر می‌رسد که اگر وزارت بهداشت می‌خواهد این بار این مشکل را به شکل مطلوب‌تری حل کند، ابتدا باید همه بیمارستان‌ها را در بازه‌ای کوتاه‌مدت به داشتن کارشناسان تغذیه ملزم کند و در گام دوم بر بودجه‌های اختصاص یافته به غذاهای بیمارستانی نیز نظارت دقیق‌تری داشته باشد تا این اعتبارات حساس و مورد نیاز بیمارستان‌ها هرز نرود.

امین جلالوند - گروه جامعه

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۲
كارشناس تغذیه
Iran, Islamic Republic of
۰۰:۰۱ - ۱۳۹۲/۰۷/۰۱
۰
۰
باعرض سلام ،اینجانب یك كارشناس تغذیه با پانزده سال سابقه هستم و فارغ التحصیل یكی از بهترین دانشگاه ها(شهیدبهشتی) هستم.متاسفانه از روزی كه وارد بیمارستان شدم فهمیدم باید هشتاد درصد مطالبی را كه برای یادگیری انها عمرو وقت و انرژی گذاشته ام ببوسم و كنار بگذارم و در عوض یاد بگیرم چطور آشپزی كنم،چگونه خدمات غذایی را اداره كنم؟و مثلا چه كنم غذا كم و زیاد نیاد...این كارها را هر دیپلمه با گذراندن یك دوره كوتاه می تواند انجام دهد...وقتی یادم میاید استادان چقدر به ما فشار میاوردند تا مجبور شویم مثل یك محقق درس بخوانیم و مقاله ترجه كنیم جگرم آتش میگیرد...از همه بدتر وقتی است كه میری بالای سر بیمار برای مشاوره تغذیه و سر راهت از خدمه گرفته تا پرستارو...می پرسند ناهار چیه؟شام فردا شب چیه؟قیمه دیشب یه كم لپه اش نپخته بود...دیگر نمی توانم ادامه دهم...
پردیس
Iran, Islamic Republic of
۱۴:۴۷ - ۱۳۹۲/۰۸/۰۱
۰
۰
سلام من هم با نظر این همكارم موافق هستم وقتی میبینم اون همه ما درس های تخصصی در دانشگاه پاس كردیم و وقتی در بیمارستان از علم و رشته ما استقبال نمیشود به كلی انگیزمو برای كار كردن در محیط بیمارستان از دست دادم. من معتقدم كه در بیمارستان ها باید كلینیك های چاقی- تغذیه و ر‍ژیم درمانی-دیابت دایر گردد تا در كنار سایر پزشكان و كارشناسان یك تیم پزشكی جهت اصلاح عادات و الگوی غذایی برای هم بیماران بستری و هم بیماران مراجعه كننده داشته باشیم.به دلیل اینكه شغل و كار ما را محدود به امور آشپزخانه و خدمات آن میكنند گاهی از رشته ام واقعا پشیمون میشوم با وجود اینكه من با علاقه وارد این رشته شدم ولی بازار كارش رو در محیط بیمارستان نمیدونستم تازه ترم 6 كه وارد دوره كارآموزی شدم این مشكلات رو دیدم و الان فقط دوست دارم در كلینیك های تغذیه-شبكه بهداشت-درمانگاه ها كاركنم البته در آنجا هم ممكن با جذب بیمار و عدم حقوق مكفی روبه رو باشم.به امید روزی كه همه اهمیت رشته ما رو درك كنند و بازار كارش هم روزبه روز بهتر شود.ولی از همه همكاران خوبم میخواهم كه ناامید و دلسرد نشوند چون این مشكلات رو هممون تجربه كردیم.امید به خدا داشته باشید.

نیازمندی ها