در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
البته درست هم میگفت. همین دو سه برند کفش، آن روزها امتحان خود را بخوبی پس داده و کفشهایشان حداقل یک سال رفیق پاهایمان بودند؛ در مدرسه و کوچه و خیابان، مهمانی ، بازی، تفریح و ...
اما امروز از آن رفیقهای دیروز چه مانده؟ گرچه فیل کفش ملی و چکمه کفش بلا همچنان توان سرپا ایستادن دارند، اما خبر چندانی از سایر برندهای آن روز نیست، جز یک خاطره که اغلب آمیخته با اشعاری است که تبلیغات آن روز در ملکه ذهنمان بود. یاد آرم کفش بلا و لوگوی خاص کفش وین بخیر. چکمههای کیکرز هم عجیب گرم بود در زمستانهای سخت آن روزها. برندهای دیگری هم بوده و هستند: گام به گام با کفش گام؛ کفش نهرین. شما هم میخواین؟... رفقای معتبر دیروز، اکنون جای خود را با غریبههای متفرقه بیشتر چینی، تنگ شده میبینند که البته بهدلیل قیمتهای کمتر، مدیریت و تبلیغات بهتر، سهم بازار بیشتری هم دارند. همین مسأله سببشده بتدریج سهم بازار قبلی کفش از چنگ غولهای تولید کفش کشور در بیاید. با این حال ایرانیان امیدوارند که چکمه کشیده و رنگ زرد بلا و فیل مغرور کفش ملی دوباره سر برآورد و برندهای ملی جای برندهای وارداتی را گرفته و خاطرات خوش گذشته تازه شود.
کفش ملی؛ به یاد فیل مغرور و بیاعتنا
«سرور بزرگوارم، جناب آقای علی سعیدلو، با تقدیم مراتب ارادت و اخلاص، بنده رحیم ایروانی موسس گروه صنعتی کفش ملی در اسماعیلآباد جاده قدیم کرج که در آنجا بیش از 34 کارخانه و در ایران 430 فروشگاه کفش ملی تاسیس کردهام که حتما جنابعالی مسبوق هستید، اینک آواره در انگلیس هستم. اکنون که برنامه مهم جناب آقای رئیسجمهور ایجاد کار است، پیشنهاد میکنم طی تصویبنامهای کارخانجات بنده را مرجوع دارند، در این صورت حداقل طی سه سال ده هزار کارگر و کارمند استخدام خواهم کرد. از حضور جنابعالی که همیشه اهل حساب و کتاب بوده و هستید، استدعا دارم در این مورد با جناب آقای وزیر صنایع مذاکره فرمایید و اطلاع دهید که فورا برای ادای توضیحات بیشتر به حضورتان شرفیاب شوم. بنده فعلا در لندن انگلیس هستم و چنانچه اوامری باشد با کمال افتخار در اختیار جنابعالی خواهم بود. به حضور مبارک پیشنهاد میکنم که اگر شغل دولتی میل ندارید، ریاست گروه صنعتی ملی را قبول بفرمایید، خود بنده معاون سرکار خواهم شد.»
او هرگز جوابی دریافت نکرد و دوازدهم اسفند 1384 بعد از طی روز کامل کاری از اتاق کارش در ضلع غربی ساختمان محل سکونتش در یکی از خیابانهای شهر لندن به خانه برگشت و درگذشت.
شرکت کفش ملی یکی از شرکتهای تولیدکننده کفش در ایران است که سال ۱۳۳۶ توسط محمدرحیم متقی ایروانی تأسیس شد. شرکت کفش ملی پس از انقلاب مصادره و به سازمان صنایع ملی منتقل شد، اما چندی بعد بابت رفع بدهی دولت به سازمان بازنشستگی کشوری واگذار شد.
این شرکت زمانی بیش از ۵۲ کارخانه در صنعت کفش و چرم و بیش از ۴۰۰ فروشگاه زنجیرهای کفش ملی در سطح ایران و بین ۹ تا ۱۱هزار کارگر داشت. تولیدات این شرکت به اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی، مجارستان، لهستان، رومانی و حتی اروپای غربی صادر میشد.
داستان تاسیس
رحیم ایروانی در یکی از سالهای دهه ۳۰ پس از سفر به کشور چکسلواکی، دو کارشناس و یک دستگاه اتوکلاو با خود به ایران آورد و تولید کفش را با ۳۵ کارگر آغاز کرد. بهای این کفش تولیدی در ایران حدود نصف مشابه وارداتی آن بود. ایروانی بعدها زمینی به وسعت ۷۰۰ مترمربع در منطقه مهرآباد خرید که ۴۰۰ مترمربع بنای ساختمانی داشت. سپس با خرید ماشین دوخت، از پارچههای ایرانی استفاده کرد و شرکتی خارجی به نام ولکو نیز حاضر به سرمایهگذاری و انتقال فناوری به ایران شد.این کارخانه «کفش ملی» نام گرفت و در آغاز ۱۵۰ محصول مختلف تولید میکرد.
در این دوران رقبای عمده کفش ملی کفشهایی بود که عمدتا از چکسلواکی وارد میشد. از سال ۱۳۴۷ به بعد، کفش ملی در کنار تولید کفش محصولاتی مثل جوراب و بند کفش و محصولات دیگر را آغاز کرد. در همین سال، گسترش کارخانجات کفش ملی با ساخت و ساز در کیلومتر ۱۸ جاده قدیم کرج پی گرفته شد. ایروانی زمینی به مساحت ۴۰۰ هزار مترمربع خرید و پارک صنعتی کفش ملی فعالیت خود را رسما در سالهای آغازین دهه ۵۰ آغاز کرد. در این زمین ساخت ۴۰۰ واحد خانه سازمانی برای کارگران برنامهریزی شد تا با اسکان کارگران، هزینه رفت و آمد و ترابری را کاهش دهد.
سال ۱۳۵۷ سرمایه شرکت در مقایسه با سال ۱۳۵۵ به میزان ۷۴۱ میلیون ریال افزایش یافت. ایروانی علاوه بر تاسیس فروشگاههای زنجیرهای کفش ملی در سراسر کشور و یکسانسازی قیمتها، توانست به کشورهای اروپای شرقی و شوروی نیز کفش صادر کند.
شرکت کفش ملی با وقوع انقلاب مصادره، ملی و به سازمان صنایع ملی منتقل شد، اما چندی بعد بابت رفع بدهی دولت به سازمان بازنشستگی کشوری واگذار شد. تا به امروز همه ماشینآلات این کارخانه فروخته شده است و محل کارخانهها (پارک صنعتی کفش ملی) به انبار تبدیل شده که بخشی از آن در اختیار شرکت خودروسازی سایپاست و بخش دیگر آن تبدیل به انبار کفش شده است. هماکنون برخی تولیدکنندگان کفش در کشور محصولات خود را با نشان کفش ملی از طریق فروشگاههای کفش ملی به فروش میرسانند.
اکنون فروشگاههای کفش ملی به عرضه تولیدات صنایع کوچک و دیگر کارخانهها تبدیل شدهاند. هماکنون بعد از 32 سال، از پرسنل ده هزار نفری گروه کفش ملی فقط 700 نفر باقی ماندهاند که در کفش گنجه و بخشهای بازرگانی مشغول به کار هستند.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
جام جم آنلاین گزارش میدهد
جام جم آنلاین گزارش میدهد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
یک فعال سیاسی:
یک نماینده مجلس:
در گفتوگوی «جامجم» با استاد حوزه و مبلغ بینالملل بررسی شد
گفتوگو با موسی اکبری،درخصوص تشکیل کمپین«سرزمین من»وساخت و مرمت۵۰خانه در منطقه زنده جان