مسیری متفاوت پیش روی غرب

 آخرین خبر‌ها نیز حکایت از آن دارد که روحانی نیز گروهی را برای بررسی ادامه گفت‌وگوها با 1+5 تعیین کرده است تا این موضوع را در تمامی ابعاد بررسی کنند. اما با تمام این بالا و پایین‌ها، مساله‌ای که در این میان وجود دارد این است که آیا براستی غرب خواهان حل مساله هسته‌ای ایران است؟

نگاهی به سابقه مذاکرات هسته‌ای کشورمان نشان داده که فرصت‌های متعددی در جریان بررسی پرونده هسته‌ای فراهم شده است، فرصت‌هایی که می‌توانست راهی تازه را برای این بن بست بگشاید اما هر بار کشورهای غربی ادعاهای جدیدی را در این رابطه مطرح کردند و بهانه‌های تازه‌ای گرفتند.

نکته‌ای که روز گذشته رهبر معظم انقلاب به آن اشاره کردند همین مساله بود. ایشان تاکید کردند چند کشور که جبهه مخالف ایران را تشکیل می‌دهند و خود را به دروغ جامعه جهانی می‌خوانند با لجبازی نمی‌خواهند موضوع هسته‌ای حل شود اما اگر لجبازی را کنار بگذارند حل مساله هسته‌ای ایران، کاری سهل، آسان و روان است.

تردیدی وجود ندارد که روحانی به عنوان چهره‌ای واقعگرا و میانه رو امیدی برای حل مساله هسته‌ای در میان غربی‌ها فراهم کرده است اما آنها نباید از یاد ببرند که او نیز به‌عنوان رئیس‌جمهور ملت ایران از حقوق مردمش کوتاه نخواهد آمد و این موضوعی است که روحانی بصراحت در نخستین کنفرانس خبری خود برآن تاکید کرده است.

غرب باید بداند که پرونده هسته‌ای ایران حالا به شرایطی رسیده است که ایران خواستار تضمین‌های عینی از سوی طرف غربی برای به رسمیت شناخته شدن حقوق‌هسته‌ای خود است و حاضر نیست از حقوق و دستاوردهای خود در این زمینه عقب‌نشینی کند.

حالا زمانی است که جامعه بین‌المللی باید از گذشته درس گیرد و توقع و خواسته‌های خود از ایران را مدیریت کند. مسلم است که هیچ راهکار فوری برای حل مساله هسته‌ای وجود ندارد و در بسیاری از موارد منافع دو طرف با یکدیگر در تضاد است که وجود بی اعتمادی‌ها نیز راه را برای رسیدن به توافق سریع دشوار می‌کند.

بنابراین اگر طرف غربی می‌خواهد از این فرصت پیش آمده برای حل پرونده هسته‌ای بهره ببرد بهتر است که انتظارات واقعگرایانه‌ای از ایران داشته باشد، حسن نیت خود را نشان دهد و به‌دور از بهانه‌جویی در گام‌نخست با به رسمیت شناختن حقوق هسته‌ای ایران، به نوعی، غرور ملی ایرانیان را به رسمیت بشناسد.

کتایون مافی

گروه سیاسی