روز پرغرور مردم ایران

کارون دیگر آرام نداشت، نخلستان‌ها سوخته بود، گیسوان دختران و زنان به دست نامردان بریده شده و پیکر مردان زیر شنی تانک‌های دشمن تکه‌تکه شد. دشمن بعثی آمده بود که بماند، او پرچم‌ خود را بر سر در خانه‌ها برافراشته بود و تمام تدبیر خود را اندیشیده بود تا شهر را به د‍ژی نفوذ ناپذیر مبدل کرده و از آن «مُحمّره» بسازد.

اما از همان زمان بود که راز خون آشکار شد. خونین‌شهر 19 ماه انتظار کشید تا خون‌های ریخته شده شهدا در عملیات بیت‌المقدس در کالبد خسته‌اش به حرکت درآمد و دوباره آن را از نو خرمشهر ساخت.

رزم‌آوران ایرانی وفای به عهد کردند. جنگیدند تا پس از 23 شبانه‌روز با نبردی دلیرانه دوباره بر تربت پاک وطن بوسه زنند. خرمشهر از اسارت دشمن آزاد و بانگ الله‌اکبر در مسجد جامع آن طنین انداز شد.

آن روز، سوم خرداد روز پرشکوه مردم ایران بود؛ روزی که صدای آشنای رادیو قلب میلیون‌ها ایرانی را پر از غرور و شادی کرد. صدایی که می‌گفت: «شنوندگان عزیز، توجه فرمایید، شنوندگان عزیز، توجه فرمایید، خرمشهر، شهر خون و قیام آزاد شد.»

هرگز آن زمان را از یاد نمی‌برم و شادی‌های به یاد ماندنی، خودجوش و سراسری‌اش را فراموش نمی‌کنم. مردم سراسر ایران حتی آنها که هرگز خرمشهر را به چشم ندیده بودند، از شنیدن این خبر دست‌افشانی و پایکوبی می‌کردند. نقل و شیرینی بود که پخش می‌شد و همه فرار دشمن را جشن گرفته بودند. آن روز دیگر خرمشهر تنها به ساکنان آن تعلق نداشت، بلکه روزی بود که کودک گم شده وطن به آغوش سرزمین مادری‌اش برگشته بود.

آن روز، روز حماسه ملی بود، اگر حضور مردمی در جبهه‌های دفاع نبود، غرورآفرین‌ترین روز سرنوشت مردم ایران رقم نمی‌خورد. امروز همه می‌دانیم که کلید پیشرفت کشور، وجود همت ملی و حضور مردم در تمامی عرصه‌هاست و این راز ماندگاری انقلاب است. ‌لذا می‌توان گفت پاسداشت فتح خرمشهر در گرو پاسداشت حضور مردمی در همه صحنه‌هاست. خدا نکند که تکریم شهیدان و بزرگداشت حماسه‌ها، کمرنگ شود و آنانی را که با ایثار و مقاومت خود افتخار آفریدند، فراموش کنیم.

کتایون مافی - گروه سیاسی