الگویی برای اندیشه‌ورزی جهانی

دکتر محمد سریر/ موسیقیدان و رئیس هیات‌مدیره خانه موسیقی
خانم زنگنه از خوانندگان و موسیقیدانان بسیار شناخته شده در این ملک هستند که نگاهی تازه را در حوزه موسیقی ایرانی به ویژه درخصوص موسیقی نواحی و فولکلور مطرح کرده‌اند.  مقداری از این تاثیرات ریشه در موسیقی‌های برگرفته شده از لالایی‌هاست و به بخش‌هایی بازمی‌گردد که جنبه مادرانه و پیوندهای مادران و فرزندان در آنها مورد توجه است. این نگاه شاید و باید ضمن پیوند با موسیقی ملی ما، بر پایه‌ها و اسلوب موسیقی علمی مغرب‌زمین استوار می‌شد، ایشان هم به خاطر تحصیلات و سوابق آکادمیک آن رابطه را برقرار کردند.  از خانم زنگنه ترانه‌های مختلفی را شنیده‌ایم.
شخصا سعادت همکاری با او را نداشتم. بعدها که به ایران آمدم، فعالیت ایشان مثل گذشته نبود البته با آشنایی که ایجاد شد در چند کار با خانم زنگنه همکاری داشتم. صلابت و پیوندی که موسیقی محلی، (به‌عنوان تشکیل دهنده اصلی‌ترین پایه‌های موسیقی ملی ما) باید با مردمان سرزمین ایران داشته باشد در کارهایشان دیده می‌شود. منظورم این است، قطعاتی را که پری زنگنه اجرا کرده است. در نقاط مختلف ایران با سنت موسیقایی متفاوت قابل پذیرش و درک است. به گمان من این الگو می‌تواند به‌عنوان یک تجربه اجرایی در حوزه آواز، الگوی بسیار خوبی باشد. چه از نظر تاثیرگذاری در یک مقطع زمانی و چه از نظر ماندگاری در مقاطع تاریخی دیگر.
این مورد می‌تواند برای خوانندگان دیگر ما در بخش موسیقی ملی، فولک و غربی به‌عنوان یک پایه محکم و مطمئن قلمداد شود. آنچه اهمیت دارد این است که به علت شرایطی که در جهان ایجاد شده، پیوندهای موسیقی ملل افزایش یافته و در مسائل دیگر هم ملت‌ها به هم نزدیک شده‌اند. حوزه‌های فرهنگی و به‌ویژه موسیقی، پیوندهای مناسبی را درمیان ملل مختلف ایجاد کرده‌اند. اهمیت موسیقی در آن‌جاست که به علت وجود وجه شنیداری، بسیار سریع منتشر می‌شود و تاثیر خود را می‌گذارد. بنابراین، این الگو از همین جهت نیز بسیار اهمیت دارد. ما با همین زبان می‌توانیم با ملل دیگر صحبت و تعامل داشته باشیم. به این وسیله احساس و عواطف فرهنگی جهانیان به هم نزدیکتر می‌شود. به نظرم فعالیت ایشان چه در حوزه فرهنگ و چه در حوزه کار و کارآفرینی و خلاقیت‌های مختلفی که در حوزه‌های مختلف معنا می‌یابد، برای نسل حاضر و نسل‌های آینده آموزنده است. ما در دوره‌های مختلف به خصوص در حوزه فرهنگ، دچار رخوت‌هایی بوده‌ایم و احساس محرومیت‌هایی می‌کنیم. اینها خود مانع از به‌کار بستن تلاش بیشتر از سوی ما می‌شوند.
ایشان نمونه کامل این‌ مفهوم هستند که در شرایط مختلف حتی در ناامیدکننده‌ترین وضعیت‌ها، نهایت امید و تلاش را به کار گرفته‌اند و اثراتش را هم منعکس کرده‌اند. این کار از افرادی که امکانات فیزیکی بسیار مناسب‌تری هم داشته‌اند، دیده نشده چراکه انگیزه‌های درونی و میل به ارتقا و اندیشه‌ورزی در ایشان بسیار بارور است و تداوم دارد. از این نظر هم ایشان به‌عنوان یک الگوی عالی در جامعه باید مورد توجه قرار بگیرند.