مهریه ضامن خوشبختی نیست

مهریه توافقی است بین زن و مرد هنگام ازدواج؛‌ توافقی که وجه قانونی دارد و لازم‌الاجراست، دینی بر گردن مرد که باید پرداخت شود و اگر پرداخت نشود طبق قانون، باید مرحله حقوقی و قضایی‌اش را طی کند. از این نظر با این که نمی‌توان برای مهریه اندازه مشخصی تعیین کرد و این موضوع با توجه به میزان درآمد افراد و سطح زندگی و... می‌تواند متغیر باشد، اما قانونگذار در کشور ما میزان 110 سکه را به‌عنوان مهریه ملی تعیین کرده است تا نظر خانواده‌ها درباره ثبت مهریه‌های بالاتر عوض شود. با این حال نمی‌توانیم بگوییم این میزان حداقل یا حداکثر مهریه‌ای است که جوانان می‌توانند انتخاب کنند؛ زیرا در دین اسلام به کم بودن مهریه بارها توصیه و سفارش شده و آن را امری مستحب دانسته‌اند که حتی پاداش الهی هم دارد، اما چیزی که در عمل در جامعه می‌بینیم هنوز ثبت مهریه‌های بالا در دفاتر رسمی ازدواج است. آن هم بدون توجه به این موضوع که هر بدهکاری باید یک روز بدهی‌اش را بپردازد. مهریه دقیقا یک دین و بدهکاری به حساب می‌آید و طبق قانون هرکس محکوم به پرداخت مالی به دیگری شود، چه به‌صورت استرداد عین یا قیمت یا مثل آن و یا ضرر و زیان ناشی از جرم یا دیه و آن را تادیه نکند، دادگاه او را الزام به تادیه کرده و چنانچه مالی از او در دسترس باشد، آن را ضبط و به میزان محکومیت از مال ضبط شده استیفا می‌کند. در غیر این صورت بنا به تقاضای محکوم‌له، ممتنع را در صورتی که معسر نباشد تا زمان تادیه حبس خواهد کرد.

وجود 2012 زندانی مهریه در زندان‌های کشورمان تائیدی است بر این مدعا که سلامت و دوام بسیاری از خانواده‌ها تحت تاثیر همین موضوع قرار گرفته است. در حقیقت آمار بالای محکومان مهریه در زندان‌ها و آمد‌و‌شد برخی خانواده‌ها در راهروهای دادگاه‌ خانواده ثابت کرده که مهریه اگر وسیله‌ای تعیین‌کننده در جهت انس بیشتر زوجین نباشد، قطعا تضمین‌کننده خوشبختی بسیاری از وصلت‌ها نیز نخواهد بود. و این موضوع نشانه‌ای است بر ضرورت فرهنگ‌سازی درباره مهریه در بسیاری از خانواده‌ها مبنی بر این‌که هیچ‌وقت مهریه بالا دلیل دوام یک زندگی مشترک نبوده است.

روح‌الله بابایی‌صالح

دبیر دوم کمیسیون اجتماعی مجلس