غریبه‌ای در فوتبال حرفه‌ای مردان

به گزارش جام جم ورزشی ، نه به خاطر گلزنی یک فوق ستاره یا برگزاری یکی از دربی‌های بزرگ قاره سبز، بلکه به دلیل اتفاقی در دسته دوم فرانسه؛ در دیداری که پیش از آن هرگز توجهی را به همراه نداشت و تعداد تماشاگرانش از چند صد نفر تجاوز نمی‌کرد، اما در آن روز ویژه، عکاسان زیادی برای ثبت لحظات دیدار کلرمون ـ برست به ورزشگاه رفتند تا اولین حضور یک مربی زن در یک تیم حرفه‌ای مردان در فوتبال اروپا را ثبت کنند.

گرچه در آن دیدار کلرمون فوت مقابل برست 2 بر یک شکست خورد، اما گامی که کورین دیاکر با این دیدار برداشت، بسیار مهم‌تر از سه امتیاز دیدار بود.

تاریخچه‌ای از افتخار

هر چند روزی که کورین دیاکر به عنوان سرمربی کلرمون معرفی شد، در فوتبال مردان، غریبه‌ای گمنام محسوب می‌شد، اما چهره‌ای شناخته شده و پرافتخار در فوتبال زنان بود. او که فوتبال را در سال 1988 آغاز کرد، در سال 1993 و زمانی که تنها 18 سال داشت، پیراهن تیم ملی فرانسه را به تن کرد.

کورین که در پست مدافع میانی بازی می‌کرد، به‌دلیل شخصیت قدرتمندش، خیلی زود به بازیکنی تاثیرگذار برای تیم ملی فرانسه تبدیل شد و بازوبند کاپیتانی این تیم را به بازو بست. در سال 2003 و در مقدماتی جام جهانی زنان، او گل پیروزی بخش فرانسه مقابل انگلیس را به ثمر رساند و تیمش را راهی جام جهانی کرد.

او در سال 2005 و با 121 بازی و 14 گل زده، از تیم ملی فرانسه خداحافظی کرد. یک سال بعد و زمانی که 32 سال داشت، مصدومیت از ناحیه لیگامنت زانوی راست، کورین را مجبور کرد تا به دوران حرفه‌ای‌اش پایان بدهد.

او خیلی زود مدارک مربیگری‌اش را گرفت و کمک مربی تیم ملی زنان فرانسه شد، اما حتی خود او فکر نمی‌کرد که این مسیر جدید، به اتفاقی تاریخی منجر شود.

اولی یا دومی؟

هر چند کورین دیاکر، اولین مربی زنی بود که روی نیمکت یک تیم مردان می‌نشست، اما اولین زنی نبود که به‌عنوان سرمربی با یک باشگاه فوتبال مردان قرارداد می‌بست. در واقع باشگاه کلرمون تنها دو ماه قبل از به خدمت گرفتن کورین دیاکر، با هلنا کاستای پرتغالی قرارداد امضا کرده بود، پیش از آغاز فصل، کاستا که سابقه حضور در تیم ملی زنان ایران را هم داشت، ترجیح داد از هدایت کلرمون استعفا بدهد.

هر چند او دلیل استعفایش را به‌طور شفاف بیان نکرد، اما تلویحا اعلام کرد که باشگاه کلرمون با به خدمت گرفتن او تنها به‌دنبال جلب توجهات بوده و عملا حضورش در این باشگاه را بی‌ثمر می‌داند.

استعفای او راه را برای دیاکر باز کرد و البته دستاوردهای کورین با کلرمون و اتفاقات بعدی، نشان داد که احتمالا جدایی کاستا حاصل یک سوءتفاهم بوده است.

اولین پیروزی و فصلی امیدوارکننده

بعد از شکست در اولین دیدار برابر برست، کورین دیاکر باید پنج هفته دیگر هم صبر می‌کرد تا اولین پیروزی اش در فوتبال حرفه‌ای مردان را تجربه کند. روز 12 سپتامبر 2014 بود که تیم او مقابل لوهاور به پیروزی رسید و یک روز تاریخی دیگر برای او رقم خورد. کلرمون در نهایت در پایان فصل در رتبه دوازدهم قرار گرفت تا بهترین رتبه‌اش از سال 2012 را به‌دست بیاورد.

دستاورد کورین دیاکر با کلرمون به اندازه‌ای مورد توجه قرار گرفت که حتی نشریه فرانس فوتبال هم او را به عنوان بهترین مربی فصل دسته دوم فوتبال فرانسه انتخاب کرد. تنها چند ماه بعد، وقتی نتایج درخشان کلرمون در فصل جاری ادامه پیدا کرد مدیران باشگاه متقاعد شدند قرارداد کورین را تا سال 2018 تمدید کنند.

حالا تیم او در فاصله ده هفته تا پایان فصل، با تنها پنج امتیاز اختلاف با تیم سوم، در رتبه ششم قرار دارد و می‌تواند با صعود به دسته اول فرانسه، یک اتفاق تاریخی دیگر را رقم بزند.

بگذارید کارم را انجام بدهم!

برای دیاکر که در بیش از دو دهه حضور در فوتبال، کمتر تیتر اصلی روزنامه‌ها بود، مصاحبه‌های پرتعداد و البته سوال‌های تکراری بعد از نشستن روی نیمکت کلرمون، دیگر خسته کننده شده است: «بله، باید بگویم کافی است. نیازی ندارم که هر روز با رسانه‌ها حرف بزنم. بدترین چیز این است که حتی برای سوال‌هایی که می‌شود، پاسخی ندارم. چرا من تنها مربی زن هستم؟ چقدر با بقیه متفاوتم؟ من نمی‌دانم. می‌خواهم از همه این چیزها دور باشم و کارم را انجام بدهم.»

حالا او فقط یک هدف دارد و آن را ادای دینی به کلود میشی، رئیس باشگاه کلرمون می‌داند: «صعود به دسته اول با کلرمون رویایی خواهد بود. نه برای آنهایی که مخالف حضور من در کلرمون بودند تا آنان را آزار بدهم؛ بلکه به خاطر رئیس که ریسک حضور من را پذیرفت.»