ساز و برگ مدعیان برای عبور از پیکان

برای متوقف کردن پیکان که با سرعت مطمئنه حرکت می‌کند و در همه پست‌ها بازیکنان همتراز و مطمئن دارد باید هم با دست پر و مجهز وارد گود شد. شهرداری ارومیه یا بانک سرمایه به دنبال ساز و برگ تازه برای عبور از این تیم هستند. پیکان سوای مجتبی میرزاجانپور، امیر غفور، فرهاد قائمی، سامان فائزی، سیامک مرندی و محمدجواد معنوی‌نژاد دو بازیکن خارجی دارد که با یک دنیا تجربه و شناخت کافی از بازیکنان ایرانی بازی می‌کنند. نیکلای نیکولوف بلغاری که دو سه سال است در لیگ ایران در تیم‌های متین ورامین و شهرداری ارومیه توپ زده نمونه کاملی از یک بازیکن تمام‌عیار حرفه‌ای است. او نه‌تنها حملاتی برق‌آسا دارد بلکه از لحاظ دفاع روی تور الگو و سرمشق آموزشی، ایده آلی برای والیبالیست‌های ماست. او به اتفاق والریو ورمیگلو پاسور ایتالیایی در بازی پایانی نیم‌فصل برای خودروسازان شعبده‌بازی کردند و حتی یک اشتباه نداشتند.‌ تجارب پشت‌‌‌سر گذاشتن بیش از 200 ، 300 بازی ملی و بین‌المللی حرکات و فنون والیبال را در دل و ذهن آنها نهادینه کرده است. ورمیگلو البته برعکس نیکولوف حاشیه‌دار است و از زمانی که در تیم‌ملی ایتالیا ثابت بود تاکنون استاد جنگ روانی بوده و به‌ویژه در امتیازات حساس با رفتارش حریفان را عصبی می‌سازد.‌این دو نفر را یک خرید خیلی خوب به نام لوکس ژیگالدو کامل می‌کند. ژیگالدو که در تیم بانک سرمایه بازی می‌کند، یک پاسور صددرصد حرفه‌ای است که فقط و فقط به والیبال فکر می‌کند و کاملا در خدمت تیم است.

لیگ ایران برای پربار شدن به حضور بازیکنان خوب خارجی مثل مثلث یاد شده و حتی مربیان طراز اول نیازمند است. به طور مثال در لیگ ترکیه که به اندازه ایران هزینه نمی‌کند مربیان نامداری چون لورنزو برناردی (هالک بانک)، گلن هوک کانادایی (ارگاس)، فرناندو مونزو آرژانتینی (زراعت بانک)، ولکو باسیک کزوات (فنرباغچه)، دسوس ساویگن (توکان) و... فعالیت می‌کنند، اما در لیگ ایران در بعضی نقاط اول بازیکن را برمی‌گزینند و بعد برخی بازیکنان مربیان تیم را حمایت می‌کنند البته مربیان مقتدری هم داریم که زیر بلیت هیچ مدیر و بازیکنی نمی‌روند، اما تعدادشان انگشت‌شمار است.

ضعف بزرگ

هرچند امسال اعتراضات به داوران و جنگ و جدل‌های منطقه‌ای در سایه لیگ کمتر شده است، اما باز در هیچ کجای دنیا به اندازه بازیکنان ایرانی به داوران و ناظران فدراسیون اعتراض نمی‌کنند و کار به جایی رسیده که بعضی از ستاره‌ها داوران و گاه مربیان حریف را تهدید کرده‌اند. این یک ضعف بزرگ فرهنگی است که در ورزش حرفه‌ای ایران نه تنهادر والیبال رواج پیدا کرده و تا زمانی که مدیران باشگاه‌ها و مربیان ما فرهنگی فکر نکنند، توفیری در وضعیت کنونی پیش نخواهد آمد. این همه بازی در لیگ جهانی دیدیم، کدام بازیکن بزرگ را دیده‌اید که برای همه خط و نشان بکشد؟

لیگ بدون پدیده

لیگ ایران در نیم‌فصل پدیده نداشت، اما جوانانی درخشیده‌اند که در حد خود پدیده هستند. رسول آقچه لی، اسماعیل مسافر، متین تکاور در تیم گنبد، علی نودوزپور در سایپا، سهند اله وردیان در متین ورامین، میربابک موسوی در بانک سرمایه و امیرحسین اسفندیار در کاله نمونه بازیکنانی رو به رشد و شکوفایی والیبال ملی به شمار می‌آیند. ‌ای کاش کادرفنی تیم ‌ملی این جوانان جسور و خستگی‌ناپذیر را از نزدیک ببینند و آنان را زیر ذره‌بین ببرند، خاصیت اصلی یک لیگ پرهزینه در جلوه‌گری این جوانان و نیز صیقل خوردن مدعیان پوشیدن پیراهن تیم‌ملی خواهد شد.

جمشید حمیدی