صنعت نساجی در انتظار تحول

مشکلات درونی صنعت نساجی که به تولید و تامین مواد اولیه بازمی‌گردد مختص تصمیمات درونی شرکت و تولیدکننده است.

منظور از مشکلات بیرونی این صنعت نیز مسائلی چون بیمه‌ تامین اجتماعی و سازمان امور مالیاتی است.

مشکل با موارد ذکر شده به این معنا نیست که صنعت نساجی نمی‌خواهد به وظایف ملی خود عمل کند و به عنوان مثال مالیات ندهد، اما صحبتمان این است که اگر مالیات دادن قانون است، باید همه اصناف پرداخت کنند و یکجانبه فقط به صنعت نساجی فشار غیرمنطقی وارد نشود.

همچنین در بعد بیرونی باید اشاره کنم که سهم بازاری که در اختیار صنعت نساجی ایران است، کم بوده و دلیل اصلی آن واردات بی‌رویه است.

این واردات در دولت دهم با شدت بیشتری دنبال می‌شد و ماحصل آن ضربه به تولید و صنعت نساجی کشور بود؛ پولی که قرار بود صرف تجهیز زیرساخت‌های کشور با توجه به درآمد بالای نفتی و همچنین بهره‌وری شود، صرف واردات اجناس بی‌کیفیت شد.

بهانه دولتمردان آن زمان هم این بود که به دلیل این‌که ما نمی‌توانیم پول نفت را وارد کشور کنیم، پول نفت را در ترکیه و هند و چین سپرده کرده‌ایم و باید از آنجا کالا وارد کنیم.

از بداقبالی صنعت نساجی، همه کشورهایی که پول نفت کشور را بلوکه کرده بودند، در صنعت نساجی ید طولایی دارند و متاسفانه صنعت نساجی ایران به حاشیه رفت.

ما مخالف واردات نیستیم و باید واردات در صنعت نساجی انجام شود، اما با ضابطه و قانون، حتی ما مشکلی با قاچاق کالای نساجی نداریم، به این دلیل که ما قدرت رقابت با رقیب خود که به صورت قاچاق و بدون در نظر گرفتن تعرفه‌های قانونی کالای خود را وارد کشور می‌کند را داریم و مشکلی از این بابت نداریم.

این‌که برخی افراد اظهار می‌کنند، صنعت نساجی دارای مشکلات فراوانی است و اکنون فلج شده است، صحت ندارد، به این دلیل که تولیدکنندگان علمی این حوزه آن‌قدر با ظرفیت بالا کار می‌کنند که نیازی به وارد شدن به بازارهای صادراتی ندارند، اما باید این ورود صورت گیرد تا ارزش افزوده کشور افزایش یابد. از سوی دیگر این تشخیص تولیدکنندگان به این دلیل است که بازار داخلی برایشان جذاب‌تر است.

همچنین به دلیل این‌که هنوز تحریم‌ها برداشته نشده، نمایشگاه‌های بین‌المللی تخصصی در کشور برگزار نمی‌شود و کشورهای هدف هم حاضر به ورود به ایران در حال حاضر نیستند، بنابراین ما هم برای حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی باید به کشورهای دیگر مراجعه کنیم و صادرات خود را از طریق کشور واسطه انجام دهیم.

توجه داشته باشید کشورهایی که مشکل اشتغال دارند، توانستند با گسترش این صنعت، اشتغال خود را به ظرفیت تکمیل برسانند. در نساجی به طور مستقیم 300 هزار نفر اشتغالزایی وجود دارد، اما متاسفانه تحت تاثیر رکودی که از سال 91 شروع شد 20 درصد کاهش یافته است و از سوی دیگر وارداتی که بدون حساب و کتاب در کشور انجام می‌شد، دلیلی بر ناکامی برخی تولیدکنندگان بود، اما اکنون که تحریم‌ها در حال شل شدن هستند، در صورت حمایت، صنعت نساجی در انتظار یک پرش و تحول اساسی به سر می‌برد.

مهدی یکتا - دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران