ستاره‌های تبعیدی

از سوی دیگر لیگ‌های آمریکای جنوبی توان رقابت با لیگ‌های اروپایی را ندارند، اما قدرت تیم‌های ملی فوتبال این منطقه نشان می‌دهد بسیاری از بازیکنان این قاره تمایلی برای بازی در لیگ کشورهای خودشان ندارند و فقط برای بازی‌های ملی قدم به کشورشان می‌گذارند. علاوه بر آمریکای جنوبی، لیگ‌های دیگری در قاره‌های متفاوت در حال رشد هستند، لیگ‌هایی چون ام‌ال‌اس، ای‌لیگ، جی‌لیگ، سوپر‌لیگ هند و سوپر‌لیگ چین که با سرعت زیادی پیشرفت کرده‌اند.

اکنون بسیاری از بازیکنان اروپایی در اواخر عمر فوتبالشان اروپا را ترک می‌کنند و به این لیگ‌ها مهاجرت می‌کنند. البته در این لیگ‌ها به‌دنبال رسیدن به کیفیت بازی گذشته یا دستاوردهای قبلی نیستند، بلکه در آنها حقوق بیشتری می‌گیرند، فشار کمتری تحمل می‌کنند و نقش مهم‌تری در تیمشان دارند. این بازیکنان تا زمانی که در رقابت‌های مهمی چون جام جهانی ندرخشند، به دست فراموشی سپرده می‌شوند. گاهی اوقات فراموش کردن آنها آسان است اما اکنون می‌خواهیم برخی از آنها را شناسایی کنیم.

دیه‌گو میلیتو

در سن سی و پنج سالگی منصفانه است بگوییم که دیگر میلیتو در اوج دوران فوتبالش قرار ندارد. او اگرچه مانند گذشته مشتریان دست به نقد و سرشناسی ندارد، اما خودش را هم از دنیای فوتبال محو نکرده و اکنون در تیم شهر خودش، راسینگ کلاب بازی می‌کند، تیمی که فوتبالش را از آن آغاز کرده است.

از سال 2014 که او به این تیم پیوسته، در 17 بازی شش گل زده و کمک کرده تا راسینگ به اولین عنوان خود از سال 2001، آخرین سال حضور میلیتو در این تیم دست پیدا کند. در اروپا میلیتو پیش از پیوستن به اینتر، برای جنووا و زاراگوزا بازی کرد. او در اینتر به سه‌گانه قهرمانی اروپا دست پیدا کرد. او در فینال لیگ قهرمانان سال 2010 هر دو گل تیمش را به ثمر رساند و بهترین بازیکن میدان لقب گرفت.

سباستین جووینکو

با 160 سانتی‌متر قد، جووینکو یکی از کوتاه‌قامت‌ترین بازیکنان فوتبال جهان است. او پیش از این‌که یوونتوس را ترک کند، سه سال در لیگ قهرمانان اروپا این عنوان را از آن خود کرده بود. وی پس از 130 بازی در ژانویه امسال از تورینی‌ها جدا شد و به تورنتو سفر کرد.

این انتقال او را به پردرآمدترین بازیکن ام.ال.اس و پردرآمدترین بازیکن ایتالیایی جهان بدل کرد. جوونیکو ملقب به مورچه ایتالیایی که توانایی دریبل بالایی دارد و سرعتش فوق‌العاده است، در سن بیست و هشت سالگی 21 بازی ملی برای ایتالیا انجام داده است.

رابی کین

کین در سن سی و چهار سالگی است، اما هیچ علائمی از خداحافظی نشان نمی‌دهد. فصل گذشته او با زدن 19 گل و 14 پاس گل در 29 بازی، به‌عنوان باارزش‌ترین بازیکن لیگ آمریکا انتخاب شد. او همچنین در بازی مقابل نیوانگلند با گل دقیقه 111 خود موجب پیروزی 2ـ1 و قهرمانی گالکسی در ام.ال.اس کاپ 2014 شد.

کین با 65 گل و 138 بازی ملی بیشترین گل و بیشترین بازی را در تیم ملی ایرلند جنوبی داشته است. او با 126 گل زده در لیگ برتر، سیزدهمین گلزن برتر این رقابت‌ها است. او اکنون کاپیتان ایرلند و لس‌آنجلس گالکسی است و در 84 بازی 53 گل مهم را برای این تیم به ثمر رسانده است. او سال 2011 تاتنهام را ترک کرد.

الکساندر پاتو

او زندگی فوتبالی تراژیکی داشته و مصدومیت‌هایی که گریبانش را گرفته، هرگز اجازه نداد چیزی که در مورد آینده‌اش تصور می‌شد به واقعیت بپیوندد. او سال 2008 وارد میلان شد و به‌عنوان یک بازیکن هجده ساله در 18 بازی 9 گل برای روسونری به ثمر رساند.

در فصل بعد او در 36 بازی 15 گل به ثمر رساند تا ضمن رسیدن به‌عنوان جوان سال ایتالیا، جایزه پسر طلایی را هم تصاحب کند و به یکی از بهترین بازیکنان جوان دنیا تبدیل شود. مصدومیت‌های‌ پی در پی او باعث شد تا پاتو در چهار فصل آینده کمتر از 90 بازی انجام دهد. او اکنون 25 سال دارد و هنوز به بازگشت به اروپا امیدوار است و در این‌باره شایعاتی شنیده می‌شود. وی اکنون عضو سائوپائولو است.

داوید ویا

او که یکی از اعضای اصلی نسل طلایی فوتبال اسپانیا بود، با پایان جام جهانی 2014 سراشیبی سقوط را کاملا طی کرد و از صحنه‌ها محو شد. ویا در جام جهانی 2010 که به قهرمانی اسپانیا منجر شد، پنج گل از 8 گل تیمش را به ثمر رساند و در یورو 2008 در تیم منتخب مسابقات قرار گرفت. او که بهترین گلزن تمام تاریخ اسپانیاست، بهترین دوران باشگاهی‌اش را در والنسیا و بارسلونا سپری کرد و به سه قهرمانی لالیگا و یک قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا دست پیدا کرد.

در ژوئن سال 2014 راهی نیویورک سیتی شد و به‌دنبال آن به‌طور قرضی به ملبورن سیتی پیوست و پیش از این‌که برای فصل آتی ام.ال.اس به نیویورک بازگردد، چهار بار برای این تیم به میدان رفت. او اکنون 33 سال دارد و علاقه زیادی دارد تا به یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان لیگ آمریکا مبدل شود.

کاکا

در سال 2007 او بهترین بازیکن روی زمین بود، این را توپ طلایی که در همان سال به خانه برد، ثابت می‌کند. بین سال‌های 2003 تا 2009 کاکا برای میلان بازی کرد و به قهرمانی سری A و لیگ قهرمانان اروپا رسید و یکی از بهترین بازیکنان جهان نام گرفت. در سن بیست سالگی او با برزیل قهرمان جهان شد و در سال 2009 با انتقال به رئال مادرید، دومین بازیکن گرانقیمت تاریخ لقب گرفت. مسیر آن‌طوری که رئال مادرید یا کاکا به آن امید داشتند، شکل نگرفت و فوتبال او برای چهار سال پیش از برگشتن به میلان در این تیم متوقف شد. در سال 2014 کاکا به اورلاندو سیتی منتقل شد. او ابتدا به سائوپائولو قرض داده شد اما اکنون وی به تیم آمریکایی بازگشته و امید دارد با تاثیرگذاری‌اش در تیم 2018 برزیل جایی داشته باشد. زمانی که او سی و شش ساله خواهد شد.

روبینیو

اگرچه او با تیم‌های اروپایی قرار دارد، اما اکنون در برزیل و برای تیم سانتوس بازی می‌کند. وی اگرچه برای تیم‌های بزرگی چون منچسترسیتی، رئال مادرید و میلان بازی کرد، اما زندگی فوتبالی ناامیدکننده‌ای داشت و نتوانست هرگز مانند یک ستاره جوان باشد. وقتی او 15 سال داشت، پله او را به‌عنوان جانشین خود معرفی کرد، اما این اتفاق رخ نداد. روبینیو همچون نیمار در تیم سانتوس رشد کرد و در سن هجده سالگی وارد تیم اول سانتوس شد و به دنبال آن در سن نوزده سالگی به تیم ملی راه یافت.

در سال 2005 به رئال مادرید منتقل شد؛ جایی که به دو قهرمانی لالیگا در سه سال رسید و پس از آن با قراردادی 33 میلیون پوندی به سیتی پیوست. او در سیتی مشکلات زیادی داشت و در سال 2010 با امضای قراردادی راهی میلان شد، اما اکنون به صورت قرضی برای تیم شهرش، سانتوس بازی می‌کند. تیمی که آنقدر در آن تاثیرگذار بوده که بار دیگر بتواند پیراهن تیم ملی را به دست آورد. اگرچه در حال حاضر نیز 95 بازی ملی دارد.

عرفان خماند / جام‌جم