آیا‌ عادل می‌رود؟!

وقتی برای اولین‌بار جوان لاغراندام کرمانی روی آنتن رفت تا برنامه نود را اجرا کند، شاید کمتر کسی بود که بتواند از صحبت‌های تند او سر در بیاورد. مردی که به سرعت برنامه‌اش به محبوب‌ترین برنامه تلویزیونی و خودش به انتخاب مجله تایم به یکی از 20 فرد قدرتمند کشور مبدل شد.

عادل فردوسی‌پور که قریب به 15 سال است با برنامه نود، محبوب‌ترین برنامه تلویزیونی توانسته نامی برای خودش دست و پا کند، حالا انگشت اتهام بسیاری از چهره‌های فوتبال کشورمان به سمت اوست. فردوسی‌پور که طی این سال‌ها با برنامه نود دشمنان‌ زیادی را برای خود تراشید، امروز در شرایطی بحرانی به سر می‌برد تا جایی که نوک پیکان تیز حملات چهره‌های سرشناس فوتبال کشورمان به سوی اوست.

حالا خیلی‌ها در پی حذف نام عادل فردوسی‌پور از فرهنگ فوتبالی‌مان هستند. این گزارش علل و عواملی را بررسی می‌کند که می‌خواهند «عادل»‌فوتبال ایران نباشد...

صداقت و دیگر هیچ...

مهم‌ترین و کلیدی‌ترین عاملی که روزگار خوش عادل را به روزگار ناخوشی و سختی مبدل ساخته است، «صداقت» اوست. عادل فردوسی‌پور در تمام 15 سالی که برنامه 90 را روی آنتن برده است همواره سعی بر آن داشته تا دو اصل را سرلوحه کارش قرار بدهد؛ اول این‌که با مردم صداقت داشته باشد و دوم به کسی باج ندهد! شاید به همین خاطر است که در این مسیر دشمنان زیادی پیدا کرده است.

.فردوسی‌پور بارها و به دفعات نشان داده که بر خلاف آن‌چه می‌گویند به هیچ وجه درگیر دلالی و زد و بند در فوتبال نیست. او روی موضوعات مختلف و چالش برانگیزی چون دلالی در فوتبال، رشوه، تبانی و... دست گذاشته است و همواره یک تنه توانسته در این میدان پرخطر گام بردارد. او حتی در نبرد با علی‌آبادی رئیس وقت کمیته ملی المپیک هم سربلند بیرون آمد. اگرچه برنامه 90 آن شب به یکباره قطع شد و ما تنها چهره برافروخته عادل را از آن شب در ذهن داریم!

تمام دشمنان عادل!

عادل فردوسی‌پور به خاطر بی‌پروا بودن و باج ندادن‌اش به خیلی‌ها، دشمن زیادی دارد. نگاهی به فهرست دشمنان عادل شاهدی بر این مدعاست که فردوسی‌پور در 90 بی‌طرف است و دشمنانی هم از جنس آبی و هم قرمز دارد. توجه کنید:

علی پروین؛ از دیرباز با فردوسی‌پور مشکل داشته، جمله “عادل را دوست دارم اما برنامه‌هایش را نه!” در دهه هفتاد از قول پروین بر زبان همه بود. اما این روزها رابطه خوبی بین این دو برقرار است.

علی دایی؛ در بازی آخر ایران در جام جهانی با جمله فردوسی‌پور تحت عنوان “خداحافظ علی دایی؛ خداحافظ جام جهانی.” مشکلات آغاز شد. در زمانی که دایی مربی سایپا بود وی تلویحا برنامه ۹۰ و مجری‌اش را متهم کرد به این‌که آن‌ها نمی‌خواهند ما قهرمان شویم. فردوسی‌پور در باره دایی می‌گوید او فکر می‌کند همه با او دشمن هستند، مگر این‌که خلافش ثابت شود.

امیر قلعه‌نوعی؛ فردوسی‌پور این‌قدر از وی انتقاد کرد و این‌قدر دلایل ماندنش را در نیمکت مربی‌گری استقلال پرسید که سرانجام قلعه‌نوعی در اظهار نظری گفت که عادل کارشناس فوتبال نیست، او در زمان مدرسه پینگ‌پنگ بازی می‌کرده است!

معمولا سیستم داوری کشور؛ با برنامه “90” مشکل دارند، اما همین که بازنشسته شدند یا از کار برکنار، تلاش دارند تا نظرات‌شان را در برنامه به سمع عموم برسانند.

مسئولین فدراسیون و لیگ؛ کم و بیش با برنامه “90” مشکل دارند. سیستمی که سال‌هاست پاسخگو نبوده و هم‌اینک نیز ریاست‌اش پاسخگو نیست.

مسئولان دولتی و نمایندگان مجلس؛ افرادی که قصد دارند از نفوذ و قدرت موقعیت خود، کارکردهای ورزشی خود را تحمیل کنند. نقطه بارز جنجال‌های 90 با این افراد حمایت همیشگی مدیران شبکه سوم سیما بوده است.

مرگ تدریجی یک قدرت

با تمام این تفاسیر امروز عادل فردوسی‌پور به سبب حمله همه جانبه و بی‌رحمانه جامعه فوتبال کشور در آستانه شکست قرار دارد. امروز حتی نام جانشین عادل فردوسی‌پور و برنامه 90 نقل محافل خبری است. امروز حتی شنیده می‌شود «رضا جاودانی» قرار است به جای عادل مجری 90 شود و یک 90 مهربان‌تر که دیگر حاشیه و دردسری برای صدا و سیما نداشته باشد، روی آنتن برود. شنیده‌ها حاکی از آن است که عادل فردوسی‌پور هم بعد از 15 سال حضور بی‌رقیب و قدرتمند حالا به فکر یک خداحافظی آبرومندانه و باشکوه است. باید دید آیا مرد بی‌رقیب سال‌های اخیر سیما به قول فوتبالی‌ها باید کفش‌هایش را بیاویزد و در نبرد با ناپاکی‌های فوتبال خانه‌نشین شود؟!

هفته نامه جیم/ مرتضی اخوان