محمدعلی کشاورز: حال من اصلا خوب نیست!

ای کاش حداقل به کشاورز به عنوان یک انسان نگاه کنیم نه یک بازیگر پیشکسوت که با بزرگان سینما و تلویزیونی چون علی حاتمی همکاری داشت و زیباترین نقش ها را ماندگار کرد.

حدودا دو ماه است که در صدد انجام گفتگویی با محمد علی کشاورز هستیم، اما متاسفانه هر بار با حال وخیم این بازیگر روبرو می شویم. حال این بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون بسیار بد است. آن قدر بد که حتی نمی تواند گوشی تلفن را برای دقایقی به دست بگیرد. او در یکی از همین تماس های تلفنی و در حال که به سختی نفس می کشید، گفت: «حال من اصلا خوب  نیست. الان زیر دستگاه فیزیوتراپی هستم و وقتی زیر این دستگاه می روم تا 3 روز بی حال گوشه ای می افتم.»
ای کاش واقعا معنای واقعی واژه پیشکسوت را می فهمیدیم؛ اگر فقط برای لحظه ای خود را به جای این بازیگر بگذاریم طعم تلخ تنهایی را در اوج شهرت در می یابیم. این چه رسمی است که فقط تا وقتی در اوج هستیم دیده می شویم؟ ای کاش حداقل به کشاورز به عنوان یک انسان نگاه کنیم نه یک بازیگر پیشکسوت که با بزرگان سینما و تلویزیونی چون علی حاتمی همکاری داشت و زیباترین نقش ها را ماندگار کرد.
متاسفانه بین ما انسانها رسم شده است که فقط وقتی در اوج و شهرت هستیم یاد شویم. چرا یادی نمی کنیم از کسانی که زمانی برای ما عزیز بودند؟ چرا نمی کوشیم که تا هستند از آنها یاد کنیم؟ چرا نمی کوشیم که تا هستند جبران کنیم، که تا هستند محبت کنیم؟ ما فقط عزاداران خوبی هستیم. بهترین و آبرومندانه ترین مراسم های ترحیم را برگزار می کنیم. بهترین سالگردها و نکوداشت ها را برگزار می کنیم، اما دریغ از کمی توجه و محبت در زمان حیاتشان. ما یاد گرفته ایم بر سر بزنیم. یاد نگرفتیم نوازش کنیم. دست ما دست بزن شده است نه دست نوازش. حرص زندگی و پول دست نوازش ما را قطع کرده است. حرص پول و مقام گرمای دست ما را گرفته است و به جای آن سردی، رخوت و کرختی را جای گذاشته است.
شاید روزی ما هم به مانند آنها تنها شدیم. حداقل یاد کنیم تا از ما هم یاد شود. این خیلی تلخ است. به خصوص برای بازیگری که سالها برای فرهنگ و هنر این مرز و بوم زحمت کشید. گویی کشاورز تا زمانی که علی حاتمی زنده بود دیده می شد. با رفتن علی حاتمی، بهار کشاورز هم خزان شد. از مسئولین فرهنگی کشور می خواهم که سری به این بازیگر بزنند و حالی از او بگیرند. این بازیگر در اثر اعتیاد به این روز نیافتاده است. این بازیگر تک تک روزهای عمر خود را صرف بازیگری کرد. نهایت بی انصافی است اگر یادی از او نکنیم. چرا سعید سهیلی باید دلیلی شود تا از یک بازیگری که خودش سبب سوختن زندگی اش شد یاد شود؟ واقعا در این سینمای ما کسی نیست که بخواهد از محمد علی کشاورز یاد کند؟ آیا واقعا کسی فیلم «مادر» را ندیده است؟ آیا سریال «هزار دستان» را فراموش کرده ایم؟ «شعبون استخونی» را ندیده ایم؟ چرا بازیگران هم عصر کشاورز یادی از او نمی کنند؟ واقعا چرا؟؟
چرا محمد علی کشاورز با چنین کارنامه هنری ارزنده و به جا گذاشتن آثاری جاوندان به دست فراموشی سپرده می شود؟ این روزها حال «پدر سالار» اصلا خوب نیست. حداقل برای روحیه دادن به این بازیگر ارزشمند هم که شده سراغی از او بگیریم. این بازیگر آن قدر با محبت است که هیچ توقعی از کسی ندارد. ما کجا هستیم و او کجا..

شبکه ایران