رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور:

مدارس باغچه‌بان تعطیل نمی‌شوند

با دانش آموزان ناشنوای مدرسه باغچه بان آشنا شویم

آن گاه که برای حضور در دنیای بیگانه مجبور به دنبال کردن حرکات لبهای دیگران باشی ، باید از چشمان به جای گوش و برای تکلم و رساندن مقصود از دست و از انگشتان به جای زبان استفاده کنی

کد خبر: ۵۳۶۶

دنیای ناشنوایان ، دنیای سکوت است که چشمها، هم در آن می بینند و هم می شنوند و دستان ، هم کار می کنند و هم با تو حرف می زنند.وقتی مسوول صفحه خانه دوم تهیه گزارشی از مدرسه ناشنوایان را به عهده ام گذاشت ، با خود می اندیشیدم چگونه باید با آنها ارتباط برقرار کنم و با بچه هایی که نه می شنوند و نه قادر به سخن گفتن هستند، چگونه باید سخن بگویم.به دنبال دیوارها می گشتم ؛ دیوارهایی که نخواهند گذاشت حرفهایش را بفهمم و من می خواستم تمام دیوارهای فاصله فرو ریزند تا او را بفهمم ، درک کنم و از درونش بپرسم می دانستم که صدایم را نمی شوند؛ اما نمی دانستم که با یک نگاه ، تمام وجودم را به سوی خود می خواند.می دانستم از دردی رنج می برد، اما نمی دانستم در خانه کوچک دلش ، دنیای امید برای آینده ای روشن ذخیره کرده است از در جنوبی حرم حضرت عبدالعظیم خارج می شوم کمی جلوتر در بزرگ مدرسه باغچه بان را می بینم جلوی در، کسی نیست وارد می شوم ساختمان کوچکی را دور می زنم و به حیاط مدرسه می رسم صدای خنده بچه ها تمام حیاط را پر کرده است تعدادی از بچه ها به سویم می آیند . سراغ دفتر مدیر را می گیرم دور مهتابی های سالن مدرسه آویزهایی طلایی می رقصند آموزشگاه الهام ، همان مدرسه باغچه بان شماره 12 است و حدود120 دانش آموز ناشنوا در مقاطع آمادگی ، ابتدایی ، راهنمایی و دبیرستان در آن تحصیل می کنند. مدیر آموزشگاه می گوید: بچه ها دوره آمادگی را از چهارسالگی آغاز می کنند و دوساله می گذرانند در این مقطع ، آنها کرولال هستند و زبان آموزی را یاد می گیرند پس از این دوره است که بچه ها تا حدودی می توانند حرف بزنند و منظور خود را برسانند.ژاله بیرقی می افزاید: آموزشگاه الهام ، تنها مدرسه ناشنوایان شهرری است بچه ها از مناطق مختلف ، از جمله ورامین و روستاهای اطراف و صالح آباد به اینجا می آیند البته سرویس رفت وآمد برای آنها فراهم است بیرقی می گوید: گاهی بزرگترها نیز برای آموزش به این مدرسه می آیند، اما متاسفانه ما نمی توانیم برایشان کاری کنیم ؛ چون در این منطقه مدرسه ای برای ناشنوایان بزرگسال وجود ندارد ما آنها را به بهزیستی معرفی می کنیم و هفته ای یکی دو روز نیز برایشان کلاس زبان آموزی برگزار می کنیم ناشنوا،عقب مانده نیست به جمع بچه ها می روم مینا فراهانی ، دانش آموز سال سوم دبیرستان است او می گوید: بچه های ناشنوا در کشور ما مشکلات زیادی دارند درست است که ما نمی شنویم ، ولی از نظر فکری هیچ مشکلی نداریم متاسفانه مردم ، ناشنوا را فردی کم توان ذهنی می بینند؛ در حالی که این طور نیست ما به سختی مدرک تحصیلی مان را می گیریم ، اما نمی توانیم از آنچه آموخته ایم در جامعه استفاده کنیم.زهره هاشمی هم می افزاید: بچه های ناشنوا هم مثل بچه های عادی هستند آنها فقط در شنوایی نقص دارند که آن هم با سمعک تاحدودی برطرف می شود از طرف دیگر بچه ها براحتی لب خوانی می کند و می توانند حرفهای طرف مقابل را بفهمند الان من حرف شما را می فهمم ، شما هم حرف مرا می فهمید؛ پس فرق چندانی میان ما نیست.زهره ادامه می دهد: دونفر از بچه های ناشنوا را می شناسم که در کارگاه خیاطی کار می کنند و مزد آنها به خاطر ناشنوایی شان کمتر از دیگران است ؛ در حالی که کارشان مثل دیگران است بچه ها براحتی برایم حرف می زنند و از مشکلاتشان می گویند هر جا هم که کم می آورند، برایم می نویسند.نازنین محرابی ، دانش آموز سال اول دبیرستان درحالی که چشمانش برق می زند، می گوید: ما خیلی کارها بلدیم که انجام دهیم ؛ فقط می دانی برای حرکت می خواهیم امکانات آموزشگاه ما خیلی کم است ؛ اما تنها جایی که می توانیم خودمان را نشان دهیم، همینجاست.فاطمه رضایی حرفهای او را پی می گیرد و می افزاید: ما خیلی از ورزشها را بهتر از دیگران می توانیم انجام دهیم ؛ چرا که تمرکز بیشتری داریم ؛ ولی نه جای مناسب داریم و نه مربی که بتواند به ما آموزش دهد مهری شیرازیان پور، مربی تربیتی آموزشگاه نیز می گوید: وقتی بچه ها از سنین پایین آموزش ببینند، تقویت شنوایی شوند و گفتاردرمانی روی آنها صورت بگیرد، وقتی به 12 سالگی می رسند نمی توان تشخیص داد که آنها ناشنوا یا نیمه شنوا هستند متاسفانه والدین ، بچه ها را وقتی برای آموزش می آورند که سن یادگیری آنها سپری شده است وی می گوید: بچه های ناشنوا در دوره های راهنمایی و دبیرستان از کتابهای درسی معمولی استفاده می کنند حدود3 سال است که کتابهای دوره ابتدایی اینها مناسب سازی شده است و در این کتابها سعی شده متن درس را با مفهوم بهتری برای بچه ها مطرح کنند، کلمات انتزاعی را کم کرده اند و سعی شده تا حد امکان از کلماتی استفاده شود که بچه ها معانی آن را بهتر می فهمند.شیرازیان پور می گوید: دانش آموزان ما کتابهای عادی را می توانند بخوانند و برایشان خوب است که با جملات بیشتر و سخت تری آشنا شوند مناسب سازی تا دوره ابتدایی است ؛ یعنی وقتی دانش آموز به دوره راهنمایی می رسد، با کتابهای معمولی روبه رو می شود و این در حالی است که دایره لغاتی که او آموخته ، محدود است و بالطبع در یادگیری او تاثیر می گذارد.مدرسه ای با امکانات کم وی می افزاید: آموزشگاه ما با کمبودهای زیادی روبه رو است باید برای این مرکز بوفه ای تهیه شود بچه های ما بویژه دانش آموزان دوره ابتدایی و راهنمایی خرید کردن بلد نیستند؛ چون آنها در خانواده هایشان استقلال چندانی ندارند؛ نمی توانند بیرون بروند و خرید کنند؛ به همین دلیل وجود بوفه در مدرسه لازم است.بچه های ناشنوا همچنین در این آموزشگاه کوچک ، سنجش شنوایی می شوند و قالب گیری سمعک آنها نیز در همین مرکز درست میشود.کارشناس کلینیک شنوایی سنجی آموزشگاه می گوید: یکی از مهمترین کارهای این کلینیک ، آزمایش و ارزیابی شنوایی دانش آموزان است بچه های ابتدایی هر6 ماه یک بار آزمایش می شوند و دانش آموزان دوره آمادگی هر سه ماه یکبار.ترشیزی می افزاید: کار دیگری که در این بخش صورت می گیرد، تربیت شنوایی بچه هاست تربیت شنوایی ، یعنی استفاده بهینه از باقیمانده شنوایی ما برای هر دانش آموز با توجه به باقیمانده شنوایی ای که دارد و سمعکی که استفاده می کند، تمرین هایی در نظر می گیریم تا او بتواند به بهترین نحو از سمعکش استفاده کند بچه های ناشنوا مثل نوارهای خالی می مانند که باید بتدریج آنها را پر کنیم.وقت محدود است و باید مدرسه باغچه بان را ترک کنم بچه ها از پشت شیشه های دفتر سرک می کشند برایشان دست تکان می دهم چشمهای درشت نازنین را می بینم که به گوشه ای خیره شده است او به چه می اندیشد و چه برنامه ای برای آینده اش دارد؛ پاسخ نازنین به این پرسش تنها در یک کلمه خلاصه می شود، نمی دانم . پنجه های غم ، دلم را می فشارند و با خود می گویم : براستی چه آینده ای برای آنها رقم زده خواهد شد؛هنگام خداحافظی با آنها، مریم که به راحتی نمی تواند حرف بزند، با لهجه ای کودکانه به من می گوید: من می توانم حرف بزنم و بعد غش غش می خندد.