۰۶ آبان ۱۴۰۴ - ۱۰:۳۶
بازار مسکن از ابتدای دهه ۱۳۹۰ تا کنون یکی از پرتلاطمترین بخشهای اقتصادی کشور بوده و این کالای مصرفی به کالایی لوکس و دستنیافتنی تبدیل شده است. مسکن که روزگاری مامن امید خانوارهای ایرانی برای ساختن آیندهای آرام بود، امروز به کابوسی از تورم، احتکار و سوداگری بدل شده است. از ابتدای این دهه تاکنون، قیمت مسکن در کلانشهرهایی مانند تهران بیش از ۲۵ برابر شده و قدرت خرید مردم، بهویژه طبقات متوسط و کارمند، ثابت یا حتی کاهش یافته است. زمانی بسیاری از خانوادهها با چند سال پسانداز و تسهیلات بانکی خرید مسکن، میتوانستند صاحب خانهای کوچک ۶۰ متری شوند، اما امروز، پس از گذشت بیش از یک دهه، همان خانه به رؤیایی چندمیلیاردی تبدیل شده و مسیر خانهدارشدن را عملا مسدود کردهاند؛ از سوی دیگر نرخ اجارهها افسارگسیخته بالا رفته و بسیاری از کارشناسان اقتصادی بر این باورند که سیاستهای غلط، سوداگری در بازار و ضعف در نظام تامین مالی مسکن، از عوامل اصلی این بحران هستند. بررسی آمارهای بانک مرکزی نشان میدهد از سال ۱۳۹۶ به بعد، رشد قیمت مسکن تقریبا از نرخ تورم عمومی پیشی گرفته؛ یعنی خانه دیگر نه یک کالای مصرفی، بلکه کالایی سرمایهای و پناهگاهی در برابر تورم است. گرانی مسکن، علاوه بر فشار مالی، پیامدهای اجتماعی گستردهای مانند تاخیر در ازدواج، مهاجرت خانوارها از شهرهای بزرگ، کاهش نرخ زادوولد و... را بههمراه دارد.