اعتیاد به فضای مجازی

برخی افراد به دلیل نوع شغل خود با اینترنت و فضای مجازی سروکار دارند که نمی‌توان آنها را بیمار در نظر گرفت؛ اما سایر افراد اگر با وقت گذرانی در فضای مجازی نتوانند به امور زندگی خود بپردازند و از مطالعه، فعالیت بدنی، خواب و تغذیه مناسب فاصله بگیرند می‌توان گفت بیمار هستند. افراد برای کنجکاوی، هیجان‌طلبی و سرگرمی به این فضاها جذب می‌شوند. استفاده از اپلیکیشن‌های مختلف باعث می‌شود فرد وقت زیادی را برای حضور در این فضاها سپری کند و مدت زمان بیشتری را برای چت کردن و گفت‌وگو در فضای مجازی اختصاص دهد و رفته رفته از دنیای واقعی فاصله بگیرد.

مهم‌ترین علائم این دسته از بیماران عبارت است از:

ـ وابستگی به تلفن همراه، تبلت و وسیله‌ای که با آن در فضای مجازی هستند (به گونه‌ای که حتی ممکن است در حمام نیز این وسیله را با خود همراه داشته باشند.)

ـ به طور بیمارگون به دنبال آنتن دهی هستند و چنانچه اینترنت قطع شود، نگران و مضطرب می‌شوند.

ـ اضطراب‌های پنهان و سردردهای عصبی دارند.

ـ انزوا، گوشه‌گیری و دوری از خانواده، فامیل و دوستان در آنها زیاد است.

ـ در زمینه شغلی و تحصیلی افت می‌کنند.

ـ کنترل رفتار ضعیفی دارند و پرخاشگر هستند.

ـ دچار مسخ شدگی شخصیت می‌شوند و تمرکز و حافظه آنها با مشکل روبه‌رو می‌شود.

برای این که افراد بتوانند از اعتیاد فاصله بگیرند لازم است ابتدا مدت زمان استفاده از اینترنت را محدود کنند. به خانواده‌ها نیز توصیه می‌شود در منزل قوانین اشتراکی را برای همه اعضا در نظر بگیرند که در ساعت مناسب از اینترنت استفاده شود. فعالیت‌های ورزشی و بدنی نیز کمک می‌کند فرد از اعتیاد و وابستگی فاصله بگیرد. البته استفاده نکردن از فضای مجازی در گام اول طی 48 ساعت و در مرحله بعد در 72 ساعت به فرد کمک می‌کند خودکنترلی بیشتری پیدا کند.

دکتر مهرنوش دارینی

‌ روان‌شناس و مشاور