با یک اشاره سلفی بگیرید

سام خوشحال از این‌که یک تیم تشکیل داده است، فورا درخواست خود را برای سرمایه‌گذار فرستاد و موفق به گذاشتن جلسه با کسی شد که آینده موفقیت‌اش را در دستان او می‌دید. اما تیم کوچک سام با همان انرژی اولیه از جلسه خارج نشد؛ سرمایه‌گذار پس از شنیدن حرف‌های سام گفت: «تیم خیلی خوبی دارید، ولی برای سرمایه‌گذاری من باید ایده‌تان را تغییر دهید!»

ایده

سام از جلسه مایوس بود و پیشنهاد داد به یک کافه بروند. در کافه هر قدر بیشتر فکر می‌کردند و نظر می‌دادند به این باور می‌رسیدند که نمی‌توانند بهتر از آن اپلیکیشنی بسازند تا نظر سرمایه‌گذار را جلب کند. بنابراین‌آنها به این فکر افتادند که روی ایده دیگری کار کنند یا سراغ سرمایه‌گذاری دیگر بروند که ناگهان پیغامی برای ادی آمد. دوستش از او خواسته بود عکسش را همان لحظه برایش بفرستد.

ادی فورا یک سِلفی (عکس از خود) با تلفن همراهش گرفت و برای دوستش فرستاد و بدون این‌که در موردش فکر کند به شوخی گفت روی ایده سلفی کار کنیم. سام و دوست دیگرشان که ذهن‌شان روی همان ایده اپلیکیشن گیر کرده بود، حرف ادی را جدی گرفتند و به او مثل یک فرشته نگاه ‌کردند که بهشت را به آنها نشان داده بود.

حرف، نظر، تحقیق و گفت‌وگو در مورد ایده ادی آغاز شد و نتیجه این بود که بیشتر عکس‌های سلفی که مردم ثبت می‌کنند چندان مناسب نیست. لرزش دست و قاب‌بندی نامناسب دلایل عمده این مشکل بود. همچنین در تحقیق‌ها مشخص شد مونوپاد یا همان عصایی که در یک سر تلفن‌همراه را به آن وصل می‌کنند و در سر دیگر با فشار دکمه عکس می‌گیرند هم ابزار ایده‌آلی برای سلفی گرفتن نیست. نتایج به دست آمده، وجود یک تیم باانگیزه و مشتاق و نیاز به یک ایده نو دست به دست هم دادند تا ایده شوخی ادی جدی شده و همان چیزی شود که سرمایه‌گذار خواهانش بود. ایده این بود که سلفی گرفتن آسان شود، اسم ایده را پودو (Podo) گذاشتند و به‌صورت رسمی کار را شروع کردند.

تلاش

همان طور که پیشتر تحقیق کرده بودند روش‌هایی برای سلفی گرفتن آسان ابداع شده بود، اما ادی دنبال روشی سهل‌تر از کمک گرفتن از یک عصا بود. برای رفع این مشکل به این نتیجه رسیدند یک دوربین مجزا از تلفن‌همراه بسازند تا بتوان با قرار دادن آن در هر جایی سلفی گرفت. مزیت دوربین جداگانه این بود که کادربندی و تنظیم آن بسیار بهتر و دقیق‌تر از تلفن‌همراه بود و می‌شد از یک دوربین بسیار با کیفیت برای ثبت تصویر استفاده کرد.

ادی با هوشمندی پیش از آغاز هر کاری طرح پودو را در شبکه‌های اجتماعی مطرح کرد و با استقبالی روبه‌رو شد که فکرش را نمی‌کرد؛ او متوجه شد این روزها سلفی گرفتن برای بعضی مردم از نان شب هم واجب‌تر شده است! این بازخوردها باعث شد انگیزه و انرژی ادی چند برابر شود و تصمیم بگیرد هر طور شده ایده را به محصول تبدیل کند.

آنها می‌دانستند برای عملی کردن پودو باید درگیر تولید و ساخت یک قطعه سخت‌افزاری شوند که گاهی شرکت‌های بزرگ هم در مواجهه با آن دچار مشکل می‌شوند، از شانس خوب ادی، مرکز شتاب‌دهی سخت‌افزاری تاسیس شده بود که به ایده‌های اینچنینی کمک می‌کرد نمونه اولیه‌ای از محصول خود را بسازند. مرکز شتاب‌دهی دارای زنجیره کاملی از بخش طراحی تا خط تولید است و به استارت‌آپ‌ها کمک می‌کند ایده خود را از روی کاغذ به واقعیت تبدیل کنند.

وارد شدن به مرکز شتاب‌دهی غیر از کمک در ساخت محصول، مزیت دیگری هم داشت؛ مسئولان سایت‌های سرمایه‌گذاری با استفاده از کمک مردمی، همچون کیک‌استارتر در آنجا رفت و آمد داشتند و از نزدیک به تیم‌ها سر می‌زدند. یک بار در یکی از این بازدیدها نماینده‌ای از کیک‌استارتر مجذوب تیم جوان و ایده پودو شد و به ادی پیشنهاد حضور در کیک‌استارتر را داد. ادی با این‌که دلش به همان سرمایه‌گذار ایده سام خوش بود، اما مشتاقانه پیشنهاد نماینده کیک‌استارتر را پذیرفت و قبول کرد. با این حال، همان طور که نماینده هم به او گوشزد کرد هنوز پودو ضعف داشت و باید روی عملکرد و کاربری آسان آن کار می‌کردند تا محصولی به درد بخور روانه بازار کنند، در غیر این صورت سرمایه‌گذاری مطلوبی روی ایده نمی‌شد.

چالش‌ها

ایده ساخت یک دوربین جداگانه میان اعضای تیم به تصویب رسید، اما این‌که دوربین چه شکلی باشد، چه کیفیتی داشته باشد، چطور عکس بیندازد و مهم‌تر از همه، چگونه به تلفن وصل شود، چالش‌های اساسی پیش روی ادی و دوستانش بود که کار را با مشکل مواجه می‌کرد. در کنار این چالش‌ها قوانین مرکز شتاب‌دهی هم اجازه آزمون و خطا را برای ساخت قطعه نمی‌داد. در واقع همین نکته است که بسیاری از استارت‌آپ‌ها را از ساخت سخت‌افزار منصرف می‌کند و آنها را به قدم گذاشتن در دنیای اپلیکیشن‌ها و نرم‌افزار سوق می‌دهد.

غلبه کردن بر چالش‌های موجود، سخت‌ترین مرحله کار بود که زمان و انرژی زیادی از تیم گرفت و بعضی موقع‌ها هم کلا دلسردشان کرد، اما در نهایت صبر و اعتماد به هدفی که به وسعت کاربران شبکه‌های اجتماعی خواهان داشت، باعث شد پودو به یک محصول جذاب تبدیل شده و همان چیزی شود که رویایش را داشتند.

پس از ساخت پودو، اصلی‌ترین چالش قرار دادن آن در جایی مناسب بود تا یک سلفی خوب توسط کاربر انداخته شود، اما قرار نبود از یک دسته یا عصا استفاده کنند، به همین دلیل باید جوری آن را می‌ساختند تا به سطح بچسبد. اگر از چسب معمولی استفاده می‌کردند نه تنها سطح را کثیف می‌کرد بلکه بعد از مدتی خاصیت چسبندگی خود را از دست می‌داد، به همین منظور با چسبی به نام میکروساکشن آشنا شدند که به‌آسانی به هر سطحی می‌چسبد و در صورت کثیف شدن با شستن دوباره خاصیت خود را به دست می‌آورد. اما چسبیدن به سطح تنها مشکل پودو نبود، زاویه صحیح قرارگیری هم مساله مهمی بود که برای رفع آن یک پایه که با لولا به پشت گجت متصل است ساختند که پس از چسبیدن به سطح مشکل زاویه آن را حل می‌کند، زیرا به‌آسانی می‌توان دوربین را بالا و پایین کرد.

آینده

اکنون چند برابر رقمی که برای تولید پودو تخمین زده بودند روی کیک‌استارتر پول جمع شده و ادی امیدوار است هرچه زودتر اولین نمونه‌های پودو را به دست خریداران آن برساند. او غیر از سلفی گرفتن کاربردهای دیگری برای پودو در سر دارد و به فکر یک اپلیکیشن کامل هم برای آن است. برای مثال ادی فکر می‌کند می‌توان در یک کنسرت چند پودو را در جاهای مختلف سالن نصب کرد تا شرکت‌کننده‌ها با تلفن‌های خود از هر زاویه‌ای که دوست دارند به کمک اپ مخصوص پودو کنسرت را تماشا کنند.

او پیشرفتش را نتیجه عضویت در یک تیم با انرژی و خلاق می‌داند و معتقد است مهم‌ترین عامل برای راه‌اندازی یک استارت‌آپ پیش از هر چیز یارکشی خوب برای تشکیل یک تیم قوی است.

نام: اِدی لی (Eddie Lee)

کشور: آمریکا، سانفرانسیسکو

نام ایده: پودو (Podo)

سایت: podolabs.com

پودو چیست؟

پودو گجت کوچکی است که به‌صورت خلاصه می‌توان آن را یک دوربین بی‌سیم تعریف کرد. درون این گجت مربعی شکل 5 در 5 سانتی‌متر یک دوربین هشت مگاپیکسلی با قابلیت فیلمبرداری اچ‌دی (720p) همراه هشت فلاش ال‌ای‌دی برای عکسبرداری در تاریکی وجود دارد. در کنار دوربین از یک شتاب‌سنج، چهار گیگابایت حافظه داخلی و یک باتری 600 میلی‌آمپری هم استفاده شده است. پودو به کمک چسب مخصوص و آهنربایی که در پشت آن تعبیه شده به‌آسانی به هر سطحی می‌چسبد و می‌توان از طریق بلوتوث آن را به تلفن‌همراه وصل کرد. پس از اتصال به گوشی با اپلیکیشن مخصوص تنظیم‌های لازم از سوی کاربر صورت می‌گیرد سپس می‌توان سلفی گرفت. اپلیکیشن به گونه‌ای طراحی شده تا با تنظیم شمارش معکوس عکس بگیرد و حسگر شتاب‌سنج نیز این اجازه را می‌دهد با چسباندن پودو به هر سطحی عکس‌ها صاف و در زاویه مناسب انداخته شوند.

پس از گرفتن عکس، تصویر در حافظه داخلی پودو ذخیره می‌شود و می‌توان در لحظه یا بعد عکس‌ها را به تلفن‌همراه منتقل کرد. دوربین پودو به کمک فلاشی که دارد می‌تواند در تاریکی هم عکس‌های مناسبی ثبت کند، ضمن این‌که قابلیت burst مود هم دارد. برای سهولت کاربری گجت، امکان اشتراک مستقیم روی شبکه‌های اجتماعی در اپلیکیشن پودو گنجانده شده و می‌توان ویدئوهای 15 ثانیه‌ای مخصوص اینستاگرام را با پودو ضبط کرد. همچنین این گجت خروجی عکس با فرمت GIF (تصویر متحرک) هم می‌دهد. غیر از این قابلیت‌ها، پودو می‌تواند به‌صورت خودکار مثلا هر ده دقیقه یک عکس بگیرد یا چند ثانیه ویدئو حتی صحنه آهسته ضبط کند. باتری قابل شارژ پودو با پورت میکرو یو.‌اس.‌بی موجود روی آن شارژ می‌شود و برای نگهداری شارژ بیشتر قابلیت خواب و آماده‌باش برای آن در نظر گرفته شده و با دو لمس پیاپی پودو از حالت خواب روشن می‌شود. این گجت هنوز در بازار موجود نیست ولی بزودی نمونه‌های اولیه آن با قیمت 89 دلار به دست نخستین سفارش‌دهنده‌هایش می‌رسد.

نظرتان در مورد این ایده چیست؟ پیشنهادها و انتقادهای خود را درباره تلاش این هفته با ما در میان بگذارید. کلیک حرف‌های شما را به گوش اِدی لی می‌رساند. شاید در آینده نه چندان دور یکی از اعضای طرح او شدید. علاوه بر این،‌ کلیک دست افرادی که توانسته‌اند ایده دانش بنیان خود در فضای آی.تی را به یک کسب و کار تبدیل کنند به گرمی می‌فشارد. ما را از شنیدن ایده‌های خود محروم نکنید، کلیک بی‌صبرانه منتظر شماست.

شماره پیامک: 300011226 آدرس ایمیل: Click@jamejamonline.ir

رامین فتوت / کلیک (ضمیمه یکشنبه روزنامه جام جم)