فروش دختران قوچانی به جای مالیات گندم

البته فروش دختران در اوضاع نابسامان قاجاری که نگه داشتن سرزمین نیز به کاری مشقت ‌بار برای حاکمان تبدیل شده بود در اقصی نقاط کشور جریان داشت و به‌ویژه از کرمان داستان‌های زیادی در این باب به گوش می‌رسید؛ اما فروش دختران قوچان به واسطه شرایط سیاسی که در آن قرار گرفتند به سرعت به یکی از مسائل ملی بدل شد.

در آن دوره در بسیاری از منبرها، شبنامه‌ها و رساله‌های سوال‌ و جواب با این دختران مظلوم ابراز همدردی می‌شد تا یک فضای همدلی میان آحاد ملت ایجاد شود. همچنین در فضای ملتهب پس از انقلاب مشروطه در جلسه‌های مجلس اول و روزنامه‌های آن دوران نقل دختران قوچان و پیگیری برای بازگشت آنها به یکی از خواست‌های اساسی ملت تبدیل شد که بحث‌ها و حرف و حدیث‌های بسیاری را نیز در میان مجلسیان برانگیخت.

علی‌اکبر دهخدا نیز در روز اول کار کمیسیون رسیدگی به ماجرای فروش دختران قوچان و اسارت زنان باشقانلو در ستون «چرند و پرند» نشریه «صوراسرافیل» تصنیفی را درباره این داستان به چاپ رساند در بخشی از این تصنیف آمده است:

بزرگان جملگی مست غرورند
ای خدا کسی فکر ما نیست
ز انصاف و مروت سخت دورند
ای خدا کسی فکر ما نیست
رعیت بی سواد و گنگ و کورند
ای خدا کسی فکر ما نیست
هفده و هجده و نوزده و بیست
ای خدا کسی فکر ما نیست

منبع: حکایت ناتمام دختران قوچان، فاطمه باباخانی، روزنامه دنیای اقتصاد - شماره ۳۲۶۴