ندا شهسواری: هنوز اول راه هستم

اما او نتوانست در این رقابتها عملکرد موفقیت آمیزی داشته باشد و در همان مسابقه نخست خود با قبول شکست مقابل یک پینگ پنگ باز نیجریه ای تن به شکست داد. او در گفت و گو با جام جم ورزشی از المپیک 2012 لندن، سال جدید، پینگ پنگ بانوان و بهترین سال ورزشی زندگی اش می گوید:

- ندا شهسواری از آن دست ورزشکارانی است که خیلی سخت پیدا می شود، دلیلش چیست؟
• من هرگز سعی نکرده ام که خودم را پنهان کنم. همیشه با آغوش باز پذیرای خبرنگاران بودم و خودم را مدیون آنها می دانم. زمانی که سهمیه المپیک لندن را اسفند ماه سال گذشته به دست آوردم رسانه ها برای من سنگ تمام گذاشتند و شیرینی کسب سهمیه را برای من بیشتر کردند.

- امسال برای نخستین بار در المپیک شرکت کردید آن هم در حالی که پیش از این  هرگز هیچ پینگ پنگ باز زنی از ایران در این رقابتها شرکت نکرده بود. از طرفی شما در المپیک خیلی زود از دور رقابتها کنار رفتید، با این اوصاف امسال سال خوبی برای شما بود یا نه؟
• باید از دو بعد به این قضیه نگاه کرد. نخست اینکه همانطور که گفتید من نخستین خانمی بودم که برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران در رقابتهای پینگ پنگ المپیک شرکت کردم . خب این خود یک موفقیت بسیار بزرگ است و من هرگز آن را فراموش نمی کنم. حضور در المپیک یعنی یک موفقیت بسیار بزرگ ، موفقیتی که به اندازه یک قهرمانی ارزش دارد. روزی که من در رقابتهای انتخابی المپیک منطقه آسیای میانه پینگ پنگ قزاقستانی را شکست دادم و سهمیه المپیک را کسب کردم بهترین روز  زندگی من بود. حضور صرف در المپیک برای من کافی بود و از این بابت خیلی خوشحالم. از طرفی  همان روزی که سهمیه را گرفتم خوب می دانستم که در این رقابتها نمی توانم موفق باشم و نتیجه ای خیره کننده به دست بیاورم . حتی برخی به من می گفتند که می توانی در المپیک مدال بگیری؟ این اصلا درست نبود که از من توقع زیادی داشته باشند. در المپیک بزرگ ترین قهرمانان دنیا ، اروپا و آسیا شرکت داشتند و با وجود آنها شانسی برای من وجود نداشت. جای تعجب نداشت که من در همان مسابقه نخست شکست خوردم و حذف شدم البته می توانستم آن پینگ پنگ باز نیجریه ای را شکست بدهم اما شانس با من یار نبود تا خیلی زود از المپیک حذف شوم.

- امسال حتما بهترین سال زندگی ورزشی شما بود ، اینطور نیست؟
• بله، خیلی خوب بود و شیرینی ان همیشه با من می ماند. حتی اگر در آینده قهرمان آسیا بشوم این سال خوب و شیرین را از یاد نمی برم و آن را بهترین سال زندگی خود می دانم.

- حضور در المپیک شما را قانع کرد؟ دیگر نمی خواهید برای یک موفقیت بزرگ تر تلاش کنید؟
• من هنوز در ابتدای راه هستم و آینده درخشانی را هم پیش روی خودم می بینم. حضور در المپیک من را خیلی بلند پروازتر از قبل کرده است و می خواهم با برنامه تر از گذشته حرکت کنم.

- الان به چه فکر می کنید، حضور در یک المپیک دیگر و یا قهرمانی در یک میدان بزرگ بین المللی؟
• من به همه چیز فکر می کنم. حتی پیش از اینکه به المپیک اعزام شوم به حضور در المپیک برزیل هم فکر می کردم. در مورد قهرمانی در میدان های بزرگ باید بگویم که کار خیلی دشوار است، دشوارتر از آن چیزی که حتی خود من فکرش را می کنم. ما در آسیا ابرقدرت های پینگ پنگ جهان را داریم که بیشتر آنها چینی هستند. آنها سالانه در بزرگترین رقابتهای پینگ پنگ شرکت می کنند و تجربه زیادی به دست می آورند . بسیاری از بازیکنانی که در رقابتهای قهرمانی آسیا به میدان می روند در سطح جهان و المپیک عنوان دار هستند. خب حالا تصورش را بکنید من در میان این پینگ پنگ بازان چه کاری از دستم برمی آید.

- یکی دیگر از اتفاق های قابل توجهی که امسال برای شما افتاد شکست  در یکی از رقابتهای کشوری بود، چطور شد که پینگ پنگ باز المپیکی در ایران شکست می خورد؟
• هیچ ورزشکاری نمی تواند همیشه برنده باشد. شما در دنیا هیچ ورزشکاری را پیدا نمی کنید که در تمام دوران ورزشی خود شکست نخورده باشد. همه ورزشکاران خوب بالاخره یک جایی متوقف می شوند. البته من نمی خواهم بگویم که بهترین پینگ پنگ باز ایران هستم اما چون سهمیه المپیک را گرفته بودم و در این رقابتها شرکت کرده بودم خیلی ها برایشان عجیب بود که من در ایران شکست بخورم . در پینگ پنگ بانوان بازیکنان دیگری نظیر مریم صامت و محجوبه عمرانی هستند که همانند من می توانستند سهمیه المپیک را بگیرند اما متاسفانه بدشانسی آوردند.

- شیرین ترین خاطره ای که در طول حضورتان در دهکده بازی های المپیک دارید چیست؟
• زمانی که به همراه کاروان ورزشی ایران پرچم ایران را در دست گرفتیم و جلوی تماشاگران رژه رفتیم. واقعا لحظه های باشکوهی بود و خیلی دوست دارم که این لحظه دوباره برای من تکرار شود.

- به نظرت چه کسی بهترین ورزشکار زن ایرانی در سال 91 است؟
• الهه احمدی. من واقعا از موفقیت او در المپیک خوشحال شدم. واقعا حیف شد که او نتوانست مدال بگیرد. احمدی لیاقت و شایستگی دریافت مدال المپیک را داشت. علاوه بر او شهربانو منصوریان هم که در ووشو مدال طلای آسیا را گرفت یکی دیگر از بهترین ورزشکاران زن ایرانی در سال 91 است.

- حرف آخر؟
• ورزش بانوان خیلی مظلوم  است. خیلی وقت ها پیشرفت های ما دیده نمی شود و این بی انصافی است. اگر ورزش بانوان به اندازه ورزش مردان مورد توجه قرار بگیرد می توانیم موفقیت ها و افتخارات بیشتری را به دست بیاوریم.