رفتار عابدینی می تواند مضر باشد

افراد زیادی در فوتبال ایران هستند که در طول سالیان گذشته آن قدر در عرصه فوتبال بوده‌اند که اکنون کمتر کسی است که آن‌ها را نشناسد. امیر عابدینی یکی از شاخص‌ترین افراد فوتبالی ایران است که از گذشته‌های دور، از بازی‌ در تیم‌های فوتبال تا مدیریت باشگاه و حتی ریاست فدراسیون فوتبال را تجربه کرده است.

به نوشته ایسنا در این که امیر عابدینی فرد کارکشته‌ای است و تجربه زیادی در فوتبال دارد، شکی نیست؛ در این هم که فردی با سابقه مدیریتی او می‌تواند یک باشگاه یا فدراسیون ورزشی را اداره کند هم تردیدی وجود ندارد، اما نکته اصلی این جاست که آیا هر کس تجربه زیادی در فوتبال داشته باشد، صرفا به دلیل همین تجربه می‌تواند برای خود حقی فراتر از قاعده و قانون قائل باشد؟

یکی از نکات ویژه‌ی فوتبال ایران که همیشه مورد بحث و جدل کارشناسان بوده، شائبه دخالت مدیران باشگاه‌ها در کار فنی تیم‌هاست. اتفاقی که هرچند در بسیاری از باشگاه‌ها رخ می‌دهد، اما همیشه از سوی مدیران باشگاه‌ها تکذیب می‌شود. عابدینی در این مورد هم مدیر منحصر به فردی است. او آشکارا می‌گوید که چون سابقه فنی دارد پس حق دارد که در امور فنی دخالت کند و در ترکیب تیم دست ببرد!

فوتبال ایران با مشکل دیگری هم دست به گریبان است. سیل تغییرات مربیان که پیش از این به عنوان یک نکته منفی در کارنامه تیم‌های عربی نمودار بود، چندی است که بر فوتبال ایران سایه انداخته است. مدیرعامل داماش در این حوزه هم ید طولایی دارد؛ داماش در فصل یازدهم و تا این جای فصل دوازدهم، پنج سرمربی مختلف را به خود دیده است.

داماش فصل یازدهم لیگ برتر را با مهدی دینورزاده آغاز کرد. پیش از نیم فصل همان سال، اولین تغییر در کادر فنی داماش صورت گرفت و ابراهیم قاسمپور سرمربی شد. قاسمپور هم در تعطیلات نیم فصل به شهر خود رفت و دیگر بازنگشت تا مهدی تارتار هدایت داماش را به عهده بگیرد. تارتار با داماش فصل یازدهم را تمام کرد اما در آغاز فصل دوازدهم عطای کار را به لقایش بخشید تا این بار یک مربی بومی شانس نشستن روی نیمکت نماینده شهر رشت را داشته باشد. عمر فعالیت امید هرندی اما به عنوان سرمربی در داماش به نیم فصل هم نرسید و حمید درخشان و دوستانش نیمکت داماش را تصاحب کردند.

اینک داماش در لیگ برتر جایگاه چندان خوبی ندارد اما کادر فنی این تیم مدعی هستند نتایج چند هفته اخیرشان قابل قبول بوده است. درخشان و همکارانش در توصیف نتایج تیم‌شان به حضور در نیمه نهایی جام حذفی کشور اشاره می‌کنند که البته نتیجه خوبی است. امیر عابدینی اما به نظر می‌رسد حوصله صبر کردن ندارد! او یک تئوری معروف دارد، "هر مربی باید حداقل از هر پنج بازی، هفت امتیاز بگیرد!" این تئوری آقای مدیر باعث شده که مربیان تیم‌های تحت مدیریت عابدینی در طول کار خود به فکر جمع کردن حداقل امتیازهای لازم باشند. شاید هم این تئوری، توجیهی برای تغییرات مدام مربیان است که از سوی مدیرعامل کهنه‌کار طراحی شده است.

جدیدترین اتفاقی که در داماش بحران‌زده رخ داده انتشار خبر برکناری کادر فنی، سرپرست و مدیر رسانه‌ای داماش است؛ خبری که البته از سوی همین افراد تکذیب شده اما آن چه مسلم است این که مدیرعامل داماش عزم خود را برای کنار گذاشتن مربی‌اش جزم کرده است.

دیروز (یکشنبه) تعدادی از هواداران داماش با حضور در محل تمرین این تیم مانع از تمرین بازیکنان شدند و با فریادهای خود از کادر فنی طلب کناره‌گیری می‌کردند. محمد مومنی، دستیار حمید درخشان مدعی است که این عده، هوادار داماش که نه بلکه طرفداران عابدینی بوده‌اند و از سوی او هدایت شده‌اند.

امیر عابدینی در چند سال اخیر مواضع متفاوتی هم در قبال فدراسیون فوتبال داشته است. او ابتدا هنگام انتخابات فدراسیون به شدت از کفاشیان حمایت کرد ولی پس از آن بارها به انتقاد از او پرداخت و حتی همین اواخر از احتمال کناره‌گیری رییس فدراسیون فوتبال استقبال کرد.

پرسش مهمی که این جا مطرح می‌شود این است چرا برخی مدیران فوتبال ایران علیه سایر مدیران موضع می‌گیرند و از نحوه فعالیت آن‌ها به شدت انتقاد می‌کنند، در حالی که مجموعه تحت مدیریت خودشان به شدت دچار بحران است و با مشکلات عدیده‌ای دست به گریبان است. امیر عابدینی از فدراسیون ایراد می‌گیرد و محمد رویانیان از کفاشیان می‌خواهد که "دو روز" کمیته داوران را به او بسپارند تا "درستش کند"!

اگر همه مدیران فوتبال ایران – فارغ از آن که فوتبالی هستند یا نه – به فکر انجام وظایف مدیریتی خود باشند و در امور دیگری مثل امور فنی دخالت نکنند، مطمئنا وضعیت فوتبال کشور بهتر از این می‌شود. نحوه عملکرد یک مدیر فوتبالی مثل عابدینی حاوی یک پیغام هشدار دهنده است؛ رفتار غلط مدیرعامل داماش این هشدار را می‌دهد که "یک مدیر فوتبالی بیش از یک مدیر غیر فوتبالی می‌تواند مضر باشد".