در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
ابتدا بگویید در بین این همه نقشی که بازی کردهاید، نقش خود واقعی شما کجاست؟
سوال جالبی پرسیدید. به نظرم نقش و خصوصیات واقعی یک بازیگر غیرقابل تفکیک هستند. درواقع به نوعی خصوصیات یک بازیگر در خدمت نقش قرار میگیرد و به شکلی در یکدیگر حل میشوند. در این صورت یک نقش، باورپذیر یا غیرقابل باور میشود و شاید یکی از دلایلی که هر بازیگری شیوه منحصر به خودش را دارد همین است. این که خصوصیات شخصیاش را وارد نقش میکند و بعد به اجرا میگذارد. به هر حال من هم از این قضیه مستثنا نیستم و در همه نقشهایم شاخصههایی از خود واقعیام وجود دارد و دیده میشود.
وقتی قرار است نقشی را عهدهدار شوید چقدر هنگام خواندن فیلمنامه به قضاوتی که مخاطب روی شما خواهد داشت، فکر میکنید و برایتان مهم است؟
این مساله یکی از نکاتی است که حتما در انتخاب کارهایم مدنظر قرار میدهم و جالب است بدانید خارج از ایران بازیگران حرفهای، افرادی کنار خود دارند که در این زمینه به آنها کمک میکنند؛ این که چه نقشی به آنها میآید و جذاب است و چه نقشی حالت دافعه برایشان دارد. به هر حال سینما یک صنعت است و جای زیادی برای آزمون و خطا ندارد. به همین علت باید درست گام برداشت.
تا به حال برایتان پیش آمده به همین علت پیشنهادی را که حتی برایتان وسوسهانگیز بوده، رد کنید؟
بله. پیش آمده که فیلمنامهای را خواندهام و بعد احساس کردهام آن کاراکتر مورد نظر خیلی با من فاصله دارد و بازی در آن کار هیچ چیز خاصی هم به من اضافه نخواهد کرد. بنابراین آن پیشنهاد را نپذیرفتهام.
یک نقش باید چه ویژگیهایی داشته باشد تا آن را ایفا کنید؟
تنوع، شرط اول است. باید متفاوت از دیگر نقشهایی که در آنها بازی داشتهام، باشد. این تفاوت بر تولید از جمله محل و جغرافیای فیلم هم دلالت میکند. در ضمن نویسنده (فیلمنامه)، تهیهکننده و کارگردان هم 3 عنصر اصلی برای انتخاب یک کار هستند.
اما در این شرایط که فیلمنامهها معمولا سر صحنه به دست بازیگر میرسد، دیگر خیلی نمیشود به فیلمنامه و قصه بسنده کرد، بخصوص این که چنین شیوهای حالا به صورت یک قانون هم درآمده است؟
بله، دقیقا حق با شماست. متاسفانه این شیوه باب شده است که اصلا هم شیوه درستی نیست. بزرگان سینما اعتقاد دارند اصلا فیلم روی کاغذ ساخته میشود و تمام محاسبات یک فیلم براساس فیلمنامه شکل میگیرد. به همین علت هم قصه باید کامل و منسجم باشد. اما این شیوه را فقط میتوان به عنوان یک نوع تجربه محسوب کرد و نه یک سبک کاری.
خودتان در چنین وضعیتی قرار گرفتهاید که قصه سر صحنه به دستتان برسد؟
بله. اگر نویسنده به کارش تسلط کافی داشته باشد و کارگردان هم بداند که دارد چه کار میکند، طبیعتا کار خوب از آب در خواهد آمد، در غیر این صورت، همه چیز به هم میریزد و دیگر نمیشود آن گره کور را باز کرد. به هر حال من هر دو تجربه را داشتهام.
و اما سایهروشن. چرا در این سریال بازی کردید؟
چون تمام گروه این مجموعه از کارگردان گرفته تا عوامل پشتصحنه حرفهای بودند و کار از کیفیت خوبی برخوردار بود. در ضمن بازی در این سریال وقتی به من پیشنهاد شد که بسیار گرفتار بودم، بنابراین خواستم نقش کوتاهتری را بازی کنم. البته این نقش گرچه پررنگ نیست، اما هم متفاوت است و هم خاص. به هر حال نقشی بود که بشدت مرا جذب کرد و با آن راحت بودم و هنوز قسمتهای اصلی آن شروع نشده است.
آقای صادقی! به عنوان یک مخاطب احساس میکنم به نوعی در سایهروشن، خودتان را بازی کردهاید. در این مورد توضیح دهید.
بله. خیلی از مخاطبان این سریال همین را میگویند، اما من هیچگونه اعتقادی ندارم که خودم را بازی کردهام. شاید به نوعی این نقش و خصوصیات شخصیام با هم تلفیق شده باشند، اما صددرصد نیست و با این کاراکتر فاصله زیادی دارم.
با آرش معیریان به عنوان کارگردان این مجموعه چقدر راحت بودید و فکر میکنید نگاه سینمایی این کارگردان تا چه حد در ساخت سریال دخیل بود؟
آرش معیریان کارگردان نوجویی است و به دنبال ابتکار عمل. او بشدت اهل مطالعه است و میداند چه میکند.
مهمترین ویژگی این سریال از نظر شما؟
نوع تصویربرداری این مجموعه، بسیار خاص است و فضای ویژهای به کار بخشیده است. در سایه روشن مخاطب با سکانس و پلانهای زیادی مواجه است.
تا به حال سریالهای زیادی در ارتباط با مشکلات و مسائل مواد مخدر ساخته و پخش شده است، اما این سریالها در عین حال که میتوانند عبرتآموز باشند، همان قدر هم میتوانند راه را نشان بدهند. مثل همین سایه روشن که به نوعی گلخانه بنگاه رد و بدل مواد مخدر شده. در این مورد چه نظری دارید؟
ببینید معضل مواد مخدر یک معضل جهانی است و به نوعی نشان دادن این مسائل همان تیغ دولبه است و برای واقعگرا بودن قصه مجبور هستیم گاهی از آن طرف بوم حرکت کنیم، اما چیزی که اهمیت دارد این که باید فرجام این گونه آدمها را مدنظر قرار بدهیم و نه عملکردشان را. این که در نهایت چنین آدمهایی روی خوشبختی را نخواهند دید و به مقصد هم نخواهند رسید.
اساسا فکر میکنید مخاطب امروز تلویزیون با وجود این همه انتخابهای متعدد چقدر حوصله و اشتیاق کارهای در حال پخش را دارد؟
به نکته خوبی اشاره کردید. امروزه با وجود هجوم رسانههای متعدد، دیگر جذب مخاطب آسان نیست. البته برخی رسانهها آنقدر مخرب هستند که روی لباس پوشیدن، افکار و ارزشهای اجتماعی و اخلاقی ما اثر گذاشتهاند، بنابراین باید تا جایی که میتوانیم کارهای خوب بسازیم و زمینهسازی درستی در این زمینه انجام دهیم. رسانههای مختلف دنیا مثل یک قارچ سمی در حال رشد هستند؛ رسانههایی که واقعا برای جوانان ما یک خطر محسوب میشوند و برای همین هم بین خانوادهها و نسل جوان امروز شکاف زیادی ایجاد شده است.البته این را هم اضافه کنم که مخاطب امروز تا حدی بیرحم شده است. به محض این که کاری به ذائقهاش خوش نیاید یا ریتم مناسبی نداشته باشد آن را کنار میگذارد که به نظرم این قضاوت عجولانه، کار درستی نیست.
با مطالعه پرونده هنری شما اولین چیزی که خیلی خودنمایی میکند حضور کارهای سنگین و بخصوص تاریخی است. بازی در اینگونه آثار به میل خودتان بوده است یا پیشنهادهایی در این زمینه داشتهاید؟
هر دوی اینها. به شخصه علاقه خاصی به تاریخ دارم. بازی در کارهایی چون ابراهیم خلیلالله، ولایت عشق، مختارنامه و... که آثار فاخر و ارزندهای هم هستند برای من افتخار است. به هر حال برایم جذاب است که به مقطعی از تاریخ برگردم و به جای آدمهایی که واقعا در آن زمان بخصوص زندگی کردهاند، بازی کنم. این مساله به نوعی شبیه زندگی دوباره است. چرا که میتوان از این طریق تجربیات زیادی به دست آورد.
پس این گونه کارها دغدغه اصلی خودتان هم هست؟
بله. اساسا من در زندگی شخصیام به دنبال مفهوم واقعی زندگی هستم و هر چیزی که برای من معنای زندگی و آزمون و خطا داشته باشد با اشتیاق به سمت آن میروم. بودن و تجربه کردن زندگیهای مختلف بسیار لذتبخش است و از طرفی چالش زیادی برای بازیگر در اینگونه کارها وجود دارد که هم سخت است و هم شیرین. در ضمن وقتی قرار است کار تاریخیای ساخته شود من جزو نفرات اول برای بازی در این کار هستم.
امضای خاص محمد صادقی در ارائه نقشهایش چیست؟
دقت در ایفای نقش. حتی نظم و وقتشناسی و مسائل حواشی بازیگری و اخلاق را هم رعایت میکنم. بخصوص پرهیز از توهمات و غرور کاذبی را که شهرت و بازیگری گاه در بعضی افراد به همراه دارد با اهمیت هستند.
نقدهایی که در ارتباط با بازیهایتان نوشته میشود روی شیوه بازیگری شما اثر دارند؟
اگر اصولی نوشته شده باشند البته، ولی اگر نقدنویس راهش را گم کرده باشد و این کاره نباشد اصلا. سعی میکنم توجهی نکنم.
و کارهای بعدی شما...
در حال حاضر مشغول خواندن چند فیلمنامه هستم و تعجیلی برای بازی کردن ندارم. کمتر بازی کنم بهتر از این است که در یک کار ضعیف حضور پیدا کنم و بعد پشیمان شوم.
اگر قرار باشد تمام عمر هنریتان را روی یک بوم نقاشی کنید، چه خواهید کشید؟
افق را میکشم، چون در آن هم گذشت زمان دخیل است و هم نوری که از آن بیرون میآید به نوعی نشان دادن مسیر تازه است.
محبوبه ریاستی
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
جام جم آنلاین گزارش میدهد
جام جم آنلاین گزارش میدهد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد؛
یک فعال سیاسی:
یک نماینده مجلس:
در گفتوگوی «جامجم» با استاد حوزه و مبلغ بینالملل بررسی شد
گفتوگو با موسی اکبری،درخصوص تشکیل کمپین«سرزمین من»وساخت و مرمت۵۰خانه در منطقه زنده جان