خیز بلند اماراتی‌ها برای بزرگی در فوتبال آسیا

در گذشته، هر وقت با بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ امارات صحبت می‌کردیم، آنها از امکانات و برنامه‌ریزی تیم‌های اماراتی و فدراسیون فوتبال این کشور صحبت می‌کردند. شاید باور نکنید، اما هیچگاه حرف آنها را جدی نمی‌گرفتیم و فکر می‌کردیم آنها برای توجیه حضورشان در فوتبال باشگاهی امارات است که این حرف‌ها را می‌زنند. اما وقتی از نزدیک امکانات و برنامه‌ریزی دقیق آنها را دیدیم، متوجه شدیم آنها از چه واقعیت مهمی حرف می‌زدند. در این مطلب، نگاهی گذرا به فوتبال امارات داریم و چند نکته هم در مورد اتفاقاتی که درباره استیل افتاد برایتان می‌نویسیم؛ اتفاقات جالبی که می‌تواند برای شما جذابیت خاصی داشته باشد.

وقتی وارد باشگاه «الوصل» شدیم، زمین‌های تمرین این تیم را دیدیم. الوصل چند زمین تمرین عالی دارد که حتی بهترین زمین‌های اصلی ما مثل زمین ورزشگاه آزادی هم با آن قابل مقایسه نیست؛ حالا زمین ورزشگاه اصلی این تیم که حکایت دیگری دارد. شاید باور نکنید، اما حدود نیم ساعت مانده به تاریک شدن هوا، تمام این زمین‌ها با نورافکن‌های قوی روشن می‌شد تا تیم‌های مختلفی که در حال تمرین یا بازی بودند، کوچک‌ترین مشکلی احساس نکنند. در اطراف بعضی از این زمین‌ها، پیست تارتان و نیمکت‌های خیلی شیک برای استفاده مربیان و همراهان تیم‌ها وجود داشت. وقتی نور زمین تمرین الوصل را دیدیم، یاد مشکل نور ورزشگاه‌های خودمان افتادیم که در ماه مبارک رمضان که بازی‌ها بعد از افطار برگزار می‌شود، چه مشکلاتی برای تیم‌ها به وجود می‌آورد. حالا فرض کنید تیم‌های اماراتی باید این امکانات را در طول سال برای تیم‌های خود مهیا کنند، چون به دلیل گرمای بیش از حد هوا در امارات، امکان تمرین یا بازی در ساعت‌های میانی روز وجود ندارد و آنها مجبورند شب تمرین یا بازی کنند. ما برای انجام چند بازی زیر نور در طول یک ماه، این همه مشکل داریم اما تیم‌های اماراتی اصلا نمی‌دانند مشکل چیست.

آکادمی منچستریونایتد

در باشگاه الوصل، چیزی که توجه ما را به طور ویژه‌ای به خودش جلب کرد، آرم باشگاه منچستر یونایتد اطراف یکی از زمین‌های تمرین این باشگاه بود. در این زمین، 40 بچه مشغول تمرین بودند که توسط مربیان باشگاه منچستریونایتد انگلیس آموزش می‌دیدند. آکادمی فوتبال باشگاه منچستر در یک تیم اماراتی اتفاق کوچکی نیست که بتوان از کنار آن راحت گذشت. این بچه‌های کوچک با در اختیار داشتن بهترین امکانات، زیر نظر مجرب‌ترین مربیان اروپایی تعلیم می‌بینند تا آینده فوتبال امارات را بسازند، اما متاسفانه باید بگوییم بچه‌های ایرانی که بسیار بیشتر از آنها استعداد دارند، نمی‌توانند در چنین محیط‌هایی آموزش ببینند، یعنی ما امکانات لازم برای انجام چنین کاری نداریم تا استعدادهای ایرانی توسط متخصصان باتجربه و تحصیلکرده اروپایی کشف شوند و آموزش ببینند؛ بچه‌هایی که هر کدام از آنها می‌توانند یک مهدوی‌کیا، علی کریمی یا علی دیگری شوند اما در کوچه پس‌کوچه‌های این مملکت هرز می‌روند و هیچ کس آنها را نمی‌بیند. قطعا فوتبالی که به شکل گسترده گرفتار دلال‌بازی شده، نمی‌تواند استعدادهای واقعی را ببیند. وقتی آکادمی منچستریونایتد را در باشگاه الوصل دیدیم، فقط تاسف خوردیم که چرا بچه‌های ایرانی نمی‌توانند چنین شرایط و امکاناتی داشته باشند، اما افسوس و حسرت ما دردی را درمان نمی‌کند.

طعنه یک بچه ایرانی

بازی دوستانه استیل‌آذین و الوحده یک نکته خاص در خودش داشت. وقتی یکی از بازیکنان استیل‌آذین مصدوم شده بود، ماشین کوچکی که کنار زمین وجود داشت وارد زمین شد تا بازیکن مصدوم را به کنار زمین منتقل کند. در همین لحظه یک بچه ایرانی که حدود 10 سال سن داشت به طعنه گفت: «اگر بازی در ایران بود، الان 4 نفر با برانکارد وارد زمین می‌شدند تا بازیکن مصدوم را از زمین خارج کنند.» این حرف تا لحظاتی ما را به تفکر واداشت. واقعا شأن و شخصیت ایرانی این است که حسرت چنین چیزهای پیش پا افتاده‌ای را بخورد؟

قطب آسیا

ما همواره ادعا داشته و داریم که آقای فوتبال آسیا هستیم. همیشه مدعی هستیم فوتبال ما قوی‌تر از فوتبال قاره کهن است. البته این حرف به لحاظ نیروی انسانی و استعداد کاملا درست است؛ چون ایران ظرفیت بالایی در این زمینه دارد اما ما از نظر امکانات و برنامه‌ریزی، اصلا قابل مقایسه با کشورهای صاحب فوتبال نیستیم، حتی با امارات هم قابل قیاس نیستیم. فوتبال امارات با توجه به امکانات، برنامه‌ریزی، سرمایه‌گذاری و تلاشی که از خود نشان می‌دهد تا 10 سال آینده به یک قطب جدید در فوتبال آسیا تبدیل خواهد شد. شاید کسی امروز این حرف را جدی نگیرد و به آن بخندد، اما این یک واقعیت است و باید بپذیریم که آنها برای رسیدن به جایگاهی بزرگ در فوتبال آسیا، خیز برداشته‌اند. همان بچه‌هایی که امروز در آکادمی‌های معتبر اروپایی در امارات تحت تعلیم و آموزش هستند، تا چند سال دیگر آینده فوتبال کشورشان را می‌سازند. براستی فوتبال ایران با توجه به حرکت لاک‌پشتی و پسرفتی که دارد، 10 سال بعد کجای فوتبال آسیا خواهد بود؟ پاسخ به این سوال می‌تواند بسیاری از مشکلات فوتبال ما را حل کند؛ فوتبالی که سرشار از استعداد است، اما به دلیل نداشتن امکانات و عدم سرمایه‌گذاری مناسب، استعدادهایش هرز می‌روند و نابود می‌شوند.

ثروتی که آن را نمی‌بینیم

فوتبال امارات به دلیل امکانات قوی، هرسال پای تیم‌های بزرگ دنیا را به این کشور باز می‌کند و هرسال می‌بینیم که تیم‌های اروپایی سطح بالا را در این کشور اردو می‌زنند یا بازی تدارکاتی انجام می‌دهند. با توجه به طبیعت منحصر به فرد ایران در نقاط مختلف کشور، اگر ما کمپ‌های تمرینی مدرن و مجهزی داشتیم، تیم‌های اروپایی ایران را به امارات یا حتی ترکیه ترجیح نمی‌دادند؟ باور کنید اگر این اتفاق بیفتد، سالانه میلیاردها دلار وارد کشورمان می‌شود و برای هزاران جوان این مملکت که از مشکل بیکاری رنج می‌برند، کار ایجاد می‌شود. به نظر شما، یک کمپ مجهز در شمال ایران مثل رامسر، چه جذابیت‌هایی دارد که امارات هیچ‌گاه نمی‌تواند آن را داشته باشد؟ مسوولان ما باید به این مسائل خیلی عمیق‌تر فکر کنند تا بتوانند با این کار درآمدزایی و ایجاد شغل کنند. فوتبال، امروز به یک صنعت بزرگ و پولساز در دنیا تبدیل شده‌ است، اما متاسفانه در کشور ما فقط برای این رشته هزینه می‌شود بدون این‌که حاصلی داشته باشد.

علی کریمی

علی کریمی یک چهره استثنایی در فوتبال امارات است. او حتی بیشتر از ایران در این کشور محبوب است. آنها عاشقانه علی کریمی را دوست دارند و عشق‌شان را به او پنهان نمی‌کنند. شاید یکی از سخت‌ترین کارهای دنیا برای کاپیتان استیل‌آذین، قدم‌زدن در خیابان‌های امارات باشد، چون اگر یک لحظه در خیابان آفتابی شود، صدها نفر اطراف او جمع می‌شوند تا از کریمی امضای یادگاری بگیرند یا با او عکس بیندازند.

کریمی در طول سفر استیل‌آذین به امارات، آنقدر با هوادارانش عکس یادگاری گرفت که بازیکنان تیم عصبی شده بودند. البته نه این‌که کسی حسادت کند، بلکه می‌گفتند کریمی چه اعصابی دارد که برای این‌همه آدم وقت می‌گذارد و خسته هم نمی‌شود. البته شاید آنها نمی‌دانند که رمز محبوبیت کریمی همین است که به مردم نزدیک است و به خواست آنها احترام می‌گذارد.

معمار فوتبال امارات

حشمت مهاجرانی را خوب می‌شناسیم. او سرمربی تیم ملی در جام جهانی 1978 آرژانتین بود که برای اولین بار ایران به این مسابقات بزرگ راه یافت. مهاجرانی سال‌ها در ایران نبود و در فوتبال امارات کار می‌کرد. حاصل تلاش او در امارات باعث شد که این بزرگمرد تاریخ فوتبال ایران، پایه و اساس فوتبال امارات را بریزد و اصول فوتبال حرفه‌ای را به آنها بیاموزد. اماراتی‌ها به مهاجرانی که حالا مدیرفنی استیل‌آذین است، معمار فوتبال خودشان می‌گویند و به او لقب کاپیتان داده‌اند. شاید باور نکنید ولی بین علاقه‌مندان به فوتبال در امارات، مهاجرانی محبوبیت خاصی دارد. همه احترام زیادی به او می‌گذارند و اگر مهاجرانی حرفی بزند، برای آنها حجت است. مهاجرانی آنقدر در فوتبال امارات اعتبار و محبوبیت دارد که با یک تلفن ساده می‌تواند هر تیم اماراتی را که بخواهد، برای بازی دوستانه با تیمش هماهنگ کند. در حالی که پرسپولیس هم در امارات اردو زده بود و هیچ تیم لیگ برتری این کشور حاضر نشد با آنها بازی دوستانه انجام دهد، اما مهاجرانی در یک هفته 3 بازی تدارکاتی با تیم‌های لیگ برتری امارات برای استیل آذین هماهنگ کرد. حشمت مهاجرانی در فوتبال امارات تکرارشدنی نیست، چرا که او پایه و اساس فوتبال این کشور را به طور حرفه‌ای بنا کرده و آنها فوتبالشان را مدیون مهاجرانی هستند. فقط جای افسوس دارد که در فدراسیون فوتبال ما از وجود چنین آدم‌هایی استفاده نمی‌شود یا کسانی که تخصصی در فوتبال ندارند و از جنس این رشته نیستند، زمام امور فوتبال را به دست می‌گیرند.

امکانات حرفه‌ای

باشگاه‌های اماراتی به معنی واقعی امکانات باشگاه‌های حرفه‌ای دنیا را در اختیار دارند. سالن‌های بدنسازی مدرن، استخر و سونای شیک و مجهز، کافی‌نت و هر چیزی که شما فکر کنید در این باشگاه‌ها وجود دارد تا بازیکنان و مربیان در سطوح و رشته‌های مختلف کمبودی احساس نکنند و در یک محیط کاملا حرفه‌ای، آرامش کامل داشته باشند. شاید باور نکنید، اما وقتی به استادیوم آل‌نهیان در ابوظبی رفتیم، دیدیم در کنار رختکن بازیکنان، یک داروخانه مجهز و کامل وجود دارد که اگر اتفاق خاصی افتاد، کار به بیمارستان نکشد و همان جا درمان مصدوم انجام شود. کلینیک فیزیوتراپی حرفه‌ای تیم‌های اماراتی هم یکی از امکاناتی بود که توجه هر کسی را به خود جلب می‌کرد.

مهدی نوری