بیماری تب شالیزار در کمین شالیکاران‌

برداشت برنج و شالی در حالی که از چند روز پیش در برخی از مناطق استان‌های شمالی کشور از جمله مازندران آغاز شده اما به تاکید محققان علوم پزشکی، شالیکاران برای پیشگیری و جلوگیری از ابتلاء به بیماری‌های مشترک قابل انتقال بین دام و انسان مراقبت بیشتری کنند.

کد خبر: ۱۸۹۷۲۵

به گزارش مهر، تب شالیزار یا لیپتوسپیروز از بیماری‌های عفونی و قابل انتقال بین حیوان و انسان بوده که در سال‌های اخیر در استان‌های شمالی و بیشتر بین کشاورزان و شالیکاران شیوع یافته است.

بر اساس یافته‌های پزشکی این بیماری مهلک و پرخطر، بیشتر افرادی که با آب آلوده به ادرار حیوانات مبتلا تماس دارند، در معرض ابتلا به بیماری تب شالیزار قرار دارند.

نتایج مطالعات 6 ساله تحقیقات پژوهشگران در کشور نشان می‌دهد که به‌رغم بهبود شرایط بهداشتی در ابعاد مختلف، روند ابتلا به بیماری تب شالیزار در کشور رشد یافته است.

طبق آمار سالانه بیش از 200 نفر در کشور به بیماری تب شالیزار مبتلا می‌شوند که درصد بالایی ازآنها را شالیکاران و کشاورزان مناطق شمالی تشکیل می‌دهند.

علائم بیماری به صورت تب، لرز، درد شدید عضلانی، سردرد مداوم، بیقراری، ضعف و سستی، درد شکم، تهوع و استفراغ، اسهال و در انتها نارسایی کبد یا کلیه و یا مننژیت ظاهر می‌شود و می‌تواند فرد را از پای در آورد.

به گفته پزشکان عامل ایجادکننده تب شالیزار یا (لپتوسپیروز ) میکروارگانیسمی از دسته اسپیروکت‌ها به نام لپتوسپیرا است که منجر به یک بیماری تب دار حاد یا تحت حاد می‌شود.

این بیماری از دسته بیماری‌های مشترک انسان و دام محسوب می‌شود.

عامل بیماری از طریق مخاط‌ها (چشم، مخاط دهان و...) و پوست آسیب دیده وارد بدن میزبان (انسان) شده و از طریق خون به ارگان‌هایی که معمولا سیستم اعصاب مرکزی، کبد و کلیه‌ها است مهاجرت کرده و تکثیر می‌یابد.

این بیماری توسط حیوانات اهلی و وحشی که معروفترین آن موش صحرایی است از طریق ادرار آلوده به میکروب (آب آلوده به ادرار) به انسان منتقل می‌شود، انتقال انسان به انسان نادر است و معمولا کشاورزان به آن مبتلا می‌شوند ولی امکان ابتلای افراد دیگر به این بیماری نیز وجود دارد.