به کدام ساز؛

کمترین تعریفی که از رقابت های سیاسی و جناحی در داخل کشور وجود دارد این است که جناحهای سیاسی موجود می توانند در تمامی صحنه های سیاست داخلی با یکدیگر رقابت و چالش داشته باشند

کد خبر: ۱۴۷۳۶۷

، اما آنگاه که پای «مصالح ملی کشور» و نیز «مقابله با کشورهای خارجی » به میان می آید، باید رقابت های درونی را کنار گذاشته و تمامی جریانات سیاسی به طور یکپارچه از اقتدار کشور در مقابل بیگانگان دفاع کنند.
اگر اختلافات سیاسی و جناحی از این مرز هم عبور کند، دیگر نمی توان آن را یک رقابت داخلی و جناحی نام نهاد؛ بلکه تصویری از هماهنگی و هم آوایی با بیگانگان در اذهان مجسم می شود.
سفر آقای احمدی نژاد، رئیس جمهور منتخب ملت ایران به نیویورک و دفاع شجاعانه ایشان از مبانی نظام و انقلاب ، به طور طبیعی می باید مورد حمایت تمامی جریانات دلسوز داخلی کشور با هر گرایش و سلیقه ای قرار می گرفت. بالاخص آنجا که پای توهین و افترا به ایشان توسط مقامات و رسانه های غربی به میان آمد، این توهین ها مستقیما متوجه ملتی شد که رئیس جمهور به نمایندگی از آنان به مقر سازمان ملل متحد رفت.
متاسفانه طی چند روز گذشته شاهد بودیم برخی افراد یک جناح سیاسی کشور در مقابل سیل دشنام ها و دروغ پراکنی های امریکایی ها، یا سکوت اختیار کردند و یا به طور تلویحی و یا سریعا از آقای رئیس جمهور انتقاد نمودند که مثلا چرا در مقابل توهین های رئیس دانشگاه کلمبیا، جلسه سخنرانی را ترک نکرد! می توان براحتی پیش بینی کرد که اگر رئیس جمهور این اقدام را انجام می داد، همین افراد اعتراض می کردند که چرا رئیس جمهور مردانه در مقابل این اتهامات نایستاد و با منطق ، پاسخ آنها را نداد و جلسه را ترک کرد!
دفاع از مواضع مقتدرانه رئیس جمهور در نیویورک ، وظیفه ملی و انقلابی تمام جریانات سیاسی داخل کشور بود حتی اگر برخی از صاحب نظران انتقادات موردی و جزیی به برخی بیانات ایشان داشته باشند که البته طبیعی و قابل انتظار است ؛ اما اگر به بهانه این اختلاف نظرهای کوچک ، به گونه ای موضعگیری شود که نظام رسانه ای غرب و سیاستمداران امپریالیسم جهانی تطهیر شده و نماینده ملت ایران تلویحا مقصر قلمداد شود، در این صورت باید به هویت ملی و انقلابی این جناحها و جریان های سیاسی ، تردید جدی وارد نمود.