مانور حساب شده نخست وزیر هند با چپگراها

مبارزه سیاسی کنونی بین نخستوزیر هند و متحدان چپگرای او بر سر معامله هستهای هند امریکا تنشهایی را که از ویژگیهای تقریبا همیشگی صحنه سیاسی هند از اوایل دهه 1990 بود به این کشور بازگردانده است.

کد خبر: ۱۴۲۸۴۹

اما این بار اوضاع بیش از این که دولت را دچار مشکل کند مشکلات چپگرایان را آشکار کرده است.
احزاب چپگرا اعلام کردهاند معامله هستهای فوق قابل قبول نیست چون به عقیده آنها برای سیاست خارجی مستقل هند مضر است.
علیرغم تضمینهایی از مان موهان سینگ و وزیر خارجه او دایر بر این که این معامله بر حق انجام آزمایشهای هستهای هند تاثیری نخواهد داشت، احزاب چپ روی حرف خود ایستادهاند اما بعد چی؛ آیا حزب کمونیست (مارکسیست) چین و شرکای کوچکتر آن در موقعیتی هستند که بتوانند دولت را سرنگون کنند؛
در شرایطی که رهبران چپگرا در اجلاسی گرد آمدهاند تا برنامه آینده خود را تعیین کنند جیوتی باسو، از بزرگان حزب کمونیست و سر وزیر سابق بنگال غربی قطع حمایت از دولت را منتفی دانست و گفت: «ما گفتهایم که راضی نیستیم اما نمیخواهیم دولت را سرنگون کنیم چون این کار راه را برای به قدرت رسیدن حزب بهاراتیا جاناتا (بیجیپی) هموار خواهد کرد.
به نظر میرسد چپگراها با دو دشمن قدیمی یعنی امریکا و حزب بهاراتیا جاناتا مواجه هستند و نمیتوانند با هیچ یک کنار بیایند.
نخستوزیر با توجه به این امر، دست به خطری حساب شده زد و ضربه اصلی خود را با اطمینان از عدم قطع حمایت چپگراها وارد کرد.
او میداند موضع چپها هر قدر تهاجمی باشد آنان استطاعت پایین کشیدن دولت را ندارند. رهبران چپ درباره دیدار خود با نخستوزیر سکوت کردند اما سینگ تصمیم گرفت دیدگاههایش را اعلام کند.
سینگ گفت: «به آنان گفتم که امکان فسخ قرارداد با امریکا وجود ندارد. این قراردادی شرافتمندانه است که به تصویب کابینه رسیده است. به آنان گفتم هر کار میخواهند بکنند حتی اگر این کار قطع حمایت از دولت باشد.»
به نظر میرسد این اظهارنظر تهاجمی سخنانی حساب شده از جانب نخستوزیری باشد که در شرایط عادی رفتاری بسیار دوستانه و ملایم دارد.
چپگراها و دولت سینگ اختلافهای دیگری هم به ویژه درباره سیاستهای اقتصادی طرفدار بازار سینگ دارند. آنان در گذشته دولت را به انحراف از اصول سند مشترکی که برنامه کلی کار ائتلاف دولت چپگراها را مشخص میکرد ، متهم کردهاند. چپگراها در ژوئن 2005 شرکت در یک اجلاس مهم را به بهانه این که دولت بدون توجه به آنان سیاستهای خود را دنبال میکند، تحریم کردند.
احزاب چپ، که بدون این که بخشی از دولت باشند از آن حمایت میکنند، از فشار امریکا به هند درباره رای دادن علیه ایران در سپتامبر 2005 در سازمان ملل خشمگین بودند. از نظر بسیاری از مردم نفوذ سیاسی چپها اگرچه در پارلمان 542 نفری هند فقط حدود 60 نماینده دارند خیلی بیشتر از قدرتشان است.
سینگ دارد به آنان نشان میدهد میداند چگونه بر سر تصمیم خود باقی بماند. او گفت: «آنان همکاران ما هستند و ما باید با آنان کار کنیم. اما آنان نیز باید یاد بگیرند با ما کار کنند.»
در حال حاضر چپها به فشار خود ادامه میدهند و خواهان بحثی درباره این موضوع در پارلمان هستند. اما علت بیشتر تهدیدهای آنان به دولت صرفا آرام کردن رایدهندگان عمدتا ضدامریکایی در 3 ایالت بنگال غربی، تریپورا و کرالا است که احزاب چپ در آنها قدرت را در دست دارند.