یارانه های غیرقانونی امریکا

در حالی که رسوایی جنگ در عراق اعتبار امریکا را در جهان اسلام به شدت خدشه دار کرده ، امریکا در بقیه جهان به دلیل سیاستی کاملا متفاوت و بی سروصداتر شرایط را برای احساسات ضدامریکایی مهیا کرده است ؛

کد خبر: ۱۴۲۴۱۶

یعنی با سیاست های تجاری به ویژه با پرداخت یارانه به کشاورزان خود.
قطعا پرداخت پول مالیات دهندگان امریکایی به کشاورزان این کشور فاقد ویژگی های بی رحمانه سیاست این کشور در خاورمیانه است. اما برای مردم بسیاری در کشورهای در حال توسعه پرداخت یارانه موضوع مرگ و زندگی است .کنگره امریکا اخیرا لایحه عظیم 5ساله 286میلیارد دلاری کشاورزی را تصویب کرد.
این لایحه می توانست اقدامی تاریخی برای بازیافت مقداری از احترام امریکا در سراسر جهان از طریق حذف یارانه های کشاورزی آن و نشان دادن تعهد آن به کمک کشورهای در حال توسعه برای خروج از فقر از طریق کشاورزی باشد.اما در عوض با تثبیت موقعیت کنونی به پرداخت یارانه های کلان به کشاورزان خود ادامه می دهد و چنگال خود را هر چه بیشتر در جان کشاورزی و کشاورزان جهان سوم فرو می کند.
لایحه کشاورزی سنا، با یکی دو ماه تاخیر همین نقش را تکرار خواهد کرد.
بیشتر کشورهای جهان خواهان تجدیدنظر امریکا هستند زیرا سیاست های حمایتی آن مانع از انجام تغییرات لازم در مقررات تجارت جهانی بوده و درهای بازارهای جهان اول را به روی کشاورزان کشورهای در حال توسعه می بندد.
هنگام طرح لایحه کشاورزی در کنگره امریکا کرافورد فالکونر، رئیس نیوزیلندی مذاکرات کشاورزی در جریان دور دوحه سازمان تجارت جهانی گفت: لازم است یارانه های کشاورزی امریکا تا 73درصد کاهش یابد.
خود امریکایی ها هم می پرسند چرا سال گذشته رقم حیرت آور 21میلیارد دلار به جیب کشاورزان ثروتمند این کشور که ذرت ، گندم ، لبنیات ، سویا و محصولات دیگر پرورش می دهند، ریخته شد. آنان می خواهند بدانند چرا قسمت اعظم این کمک ها نصیب عده ای معدود از کشاورزان - یا در واقع شرکت های کشاورزی - می شود و چرا نیمی از این پول کلان فقط به 20ناحیه مورد نظر کنگره پرداخت می شود.پاسخ ها تاریخی و البته سیاسی هستند.
ریشه این کمک ها به سال 1940و حتی پیش از آن به دوران رکود اقتصادی اواخر دهه 1920و اوایل دهه 1930می رسد که به بسیاری از صنایع بحران زده ، از کشاورزی گرفته تا فولاد پرداخت می شد.
اما درحالی که منطق پرداخت این یارانه ها از بین رفته و کمک به سایر صنایع قطع شده ، گروه های فشار و سازمان های نیرومند سیاسی ادامه پرداخت یارانه ها به «کشاورزان» را تضمین کرده اند.
کشاورزان یارانه های خود را با ادعای این که با خطرهایی مواجه اند که صنایع دیگر با آنها مواجه نیستند، توجیه می کنند.
اما قطعا صنایع دیگر مثلا صنعت رایانه ، می توانند دلایل قانع کننده تری بیاورند.لایحه جدید مجلس نمایندگان چنان تحت نفوذ گروه های فشار است که تولیدکنندگان میوه ، سبزی و حتی دخانیات را دربرمی گیرد.
حمایت از پرداخت این یارانه ها گیج کننده است زیرا قطع آنها کاری است که محافظه کارانی مانند جورج بوش و طرفداران توسعه مانند گوردون براون می توانند با آن موافق باشند. پرداخت این یارانه ها معقول نیست چه طرفدار تجارت عادلانه باشید یا تجارت آزاد.
اما در این مورد صحنه سیاسی محلی نقش تعیین کننده دارد. اصلاح طلبان هر دو حزب این بار تلاش زیادی برای حذف یارانه ها به عمل آوردند اما از گروه های فشار و نانسی پلوسی رئیس دموکرات مجلس نمایندگان شکست خوردند زیرا خانم پلوسی می داند که تغییر چشمگیر در این لایحه برای سناتورهای تازه حزب او، که از ایالت های کشاورزی انتخاب شده اند، ناخوشایند است.
مفسران سیاسی از پلوسی به خاطر مهارت سیاسی وی ستایش کرده اند اما حقیقت دردناکی که گفته نشده این است که پلوسی پیروزی خود را به بهای زندگی میلیون ها کشاورز گرسنه در کشورهای در حال توسعه به دست آورده است .پرداخت یارانه ها به معنی این است که کشاورزان امریکایی می توانند فاقد کارآیی و هدردهنده باشند. آنان می توانند هر قدر می خواهند تولید کنند و بدون این که نگران نگهداری آن باشند به سود برسند.
این یارانه ها به این معنی است که سایر کشورهای توسعه یافته توان کاهش یارانه ها و تعرفه های خود را ندارند یا حداقل بهانه خوبی دارند تا اقدام به این کار نکنند.در مجموع یارانه پرداختی امریکا به این معنی است که کشاورزان کشورهای در حال توسعه نمی توانند در بازارهای ثروتمند و بزرگ امریکا و اروپا رقابت کنند یا حتی به آنها دسترسی پیدا کنند حتی اگر کارآیی بیشتری داشته باشند و بتوانند محصولات مشابه را با قیمت ارزانتر تولید کنند.
موضوع یارانه های امریکا علت اصلی شکست مذاکرات اقتصادی دور دوحه سازمان تجارت جهانی در آلمان بود.
بیشتر کارگزاری های توسعه از خبر شکست فوق خوشحال شدند و تا حدی واقعگرایانه ، امید اعطای امتیازهای جدیدی از طرف امریکا و اتحادیه اروپایی و انجام اقدامات تازه از طرف آنها در جهت تجارت عادلانه ای را دارند که مذاکرات دور دوحه نتوانست آنها را محقق سازد.
بی شک تلاش امریکا و اتحادیه اروپایی برای دسترسی همه جانبه به بازارهای کشورهای در حال توسعه ، همزمان با ادامه سیاست های حمایتی شدید در داخل در بهترین شرایط، طمعکارانه است.
اما کشورهای فقیر برای ایجاد اقتصادهای نیرومندتر و باثبات تر و جوامع عادلانه تر به دسترسی به بازارهای جهان اول نیاز دارند اما نشانه هایی که از امریکا و اتحادیه اروپایی می رسد نشانه ناسازگاری امریکا است و به هیچ وجه نمی تواند دلیلی برای شادی باشد.
فاجعه بزرگ این است که حالا زمان مناسب برای اصلاحات است. قیمت خواربار و مواد غذایی و درآمدهای کشاورزی در سراسر جهان به حد بی سابقه ای بالا است به طوری که منافع کشاورزان امریکایی را در دوره انتقالی به خوبی حفظ خواهد کرد. به این دلیل شرایط برای حذف یارانه های کشاورزی امریکا بسیار مناسب است.
با این حال دولت امریکا بازی های سیاسی را در مقابل مالیات دهندگان خود و نیازمندان دنیا قرار داده است و این بار، برخلاف همیشه ، نه دولت بوش بلکه دموکرات ها هستند که مشکل می آفرینند. در نتیجه این کار، لطمه بیشتری به اعتبار جهانی امریکا وارد می شود.