رایزنی های ایران و عربستان برای کمک به حل بحران لبنان

کشور لبنان با وجود کوچک بودن مساحت آن ، به لحاظ سیاسی و اجتماعی ، دارای چنان تنوعی است که می توان گفت آینه تابنده رنگین کمان های چند قاره است.

کد خبر: ۱۲۸۱۸۳

قاره آسیا و قاره اروپا در لبنان بازتاب داشته اند، و اخیرا امریکای شمالی نیز به آنها افزوده شده است. در دهه 70از قرن بیستم ، پاریس محل رفت و آمد نخبگان فرهنگی ، سیاسی و نظامی لبنان بود. در دهه 80، طائف و دمشق افزوده شدند، و تا اواخر قرن بیستم همین وضعیت ادامه یافت. گاهگاهی ، هم در دهه 70و هم در دهه های 80و 90، تهران در مسیر قرار می گرفت. اما با مقاومت اسلامی و ظهور حزب الله در عرصه مقاومت ضد صهیونیستی ، بسیاری از جایگاه ها تغییر یافت ، که این وضعیت موجب نگرانی پایتخت نشین های اروپا و آسیا شد. دهه آخر قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم ، بر انتقال عناصر تصمیم گیری نظامی از «تل آویو» به «بیروت» شهادت می دهند. اما باز هم برای عده ای از سران «قبایل سیاسی» مقبول نیفتاد. سازمان ملل و شورای امنیت را هم کمک خواستند، ولی افاقه نکرد؛ چرا؛ زیرا تغییرات حاصله ، دیگر تغییرات روبنایی و تجملی نبود.
برخی از سران «قبایل سیاسی » به واشنگتن رفتند و پاشنه درهای دیگری به سوی بیروت گشودند و قبله خود را تغییر دادند؛ در حدی که واشنگتن هم دیگر از پایتخت های دوست خود در منطقه رویگردان شد و خواستار فتح باب جدیدی در معادله سیاسی و بین الملل لبنان گردید. آنچه در صحنه سیاسی و اجتماعی لبنان اتفاق افتاده است ، از جنس تحولات عیار سنگین بوده است و با بادهای موسمی که از ورای آتلانتیک می وزد، پاسخ نمی دهد. اما به هر حال ، طالبان مقامات و موقعیت های فئودالیته جدید، به افزایش رنج و درد مردم لبنان و موسسات دولتی و مردمی ، وقعی نمی نهند!این تغییر عقربه جهتگیری های سیاسی ، به افزایش وزن گروهها نینجامیده ، بلکه به تشتت و تفرق بیشتر نیروها منجر شده است ؛ در حدی که دیگر سعد حریری از موقعیت موروثی پدرش نتوانسته طرفی ببندد و بر سایر همقطاران - از جمله جنبلاط - تاثیر گذارد. از همه این تضعیف ها و تشتت ها، اسرائیل بهره اصلی را می برد. و درست در همین مقطع است که جمهوری اسلامی ایران می بایستی فروتنی کند و در جهت کاهش تنش ها گامی بردارد و برای این که صحنه به فراآتلانتیکی ها و اسرائیلی ها واگذار نشود، تلاش کند با کشورهای اسلامی که می توانند موثر باشند، رایزنی کند و زمینه های رسیدن به توافق میان جریان های اصلی را فراهم سازد. چندین بار رفت و آمد میان سفرای ایران و عربستان در بیروت و گفتگو با مقامات و سران جریان های سیاسی لبنانی ، و چند دور مذاکره مقامات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی ایران و عربستان سعودی صورت می گیرد و مقدماتی فراهم می شود تا به سفر رئیس جمهوری اسلامی ایران به ریاض منجر گردد. صرف سفر و ملاقات مقامات عالی رتبه دو کشور می تواند علائم مثبتی به بیروت ، به احزاب و جریان های لبنانی ، و همچنین علائم جدیت دو کشور مهم منطقه برای کمک به مهار مناقشه ها و اختلافات ، به پایتخت های فرانسه ، امریکا و اسرائیل ارسال کند. همین علائم در دو جهت کارکرد خواهد داشت : لبنانی ها به سمت آرامش و تفاهم حرکت می کنند؛ اما دیگران در پاریس ، واشنگتن و تل آویو ممکن است در جهت خنثی سازی تاثیرات این سفر برآیند. هوشیاری جریان های لبنانی در این مقطع ، ضروری تر از پیش است. چارچوب های ارائه شده برای رسیدن به توافق بر سر تشکیل دولت وحدت ملی ، و در خصوص دادگاه بین المللی رسیدگی کننده به ترور رفیق حریری ، با حفظ استقلال و حاکمیت قانون اساسی لبنان ، و موضوع برگزاری انتخابات زودرس یا بموقع که هر کدام آثار خاص خود را دارد در مذاکرات خود لبنانی ها قابل تحدید و نهایی شدن است. استقلال و حکمت لبنانی ها در محک است.