ایرادهای مهلک سیاست جدید بوش

راهبرد و طرح جدید جورج بوش برای عراق دارای 5ایراد اساسی است که باید حل و فصل شود. نخست آن که سخنرانی اخیر وی در مقایسه با سایر اظهارات وی در مورد وضعیت عراق از تحلیلی واقع گرایانه تر برخوردار بوده است.

کد خبر: ۱۲۲۵۰۰

بوش در این سخنرانی به شکست خود اعتراف کرده ولی برای فرار از پاسخگویی نسبت به آن شخصا مسوولیت این شکست را بر عهده گرفت.
ادبیات این سخنرانی در مقایسه با سایر لفاظی هایی که جورج بوش از زمان 11سپتامبر انجام داده بود از اسلام هراسی کمتری برخوردار بود. هرچند که بوش همچنان در آن سخنرانی به عوام فریبی های خود ادامه داده و با ساده سازی چالشهایی که امریکا در عراق با آن مواجه است اظهار می دارد، این نبرد برای محافظت از «یک دموکراسی جوان» در برابر افراطگرایان و تلاشی برای محافظت از جامعه امریکا در برابر تروریست ها صورت می گیرد که البته هر دو پیشنهاداتی مشکوک هستند.
دوم این که اعزام 21هزار و 500سرباز دیگر به عراق یک حیله سیاسی است که از نظر تاکتیکی بسیار کم اهمیت و از نظر راهبردی کاملا بیهوده است ، زیرا پیروز شدن در جنگ تنها به صورت نظامی کافی نیست ؛ این مساله باعث خواهد شد نیروهای امریکایی وارد درگیری های خونین خیابانی شوند که پایان پذیر نخواهد بود. سومین ایراد طرح این است که تشدید میزان دخالت های نظامی امریکا در زمانی که «معیارهایی» را برای حکومت مستقل عراق در نظر گرفته ایم و زمانی که به تهدیدات خارجی تاکید می کنیم تنها باعث خواهد شد تا دولت امریکا تنها با دو گزینه مواجه گردد زیرا کاملا مشخص است که این معیارها برآورده نخواهد شد.
یکی از این گزینه ها این است که سیاست «سرزنش و فرار» را انتخاب کنیم. به عنوان مثال از عراق خارج شویم چون دولت عراق نتوانست به تعهدات خود عمل کند. البته این مساله هیچ علاجی برای سناریوی عوام فریبانه «سقوط دومینوها» که بوش مکررا از آن به عنوان پیامد اجتناب ناپذیر و وحشتناک عقب نشینی نیروهای امریکایی از عراق یاد کرده است نخواهد بود.
گزینه دیگری که احتمالا در اعماق ذهن بوش کمین کرده این است که با اتخاذ اقدامات نظامی علیه سوریه و ایران وسعت درگیری ها را افزایش دهد. این کاملا مشخص است که برخی از نومحافظه کاران در داخل و خارج از کاخ سفید از این طرح حمایت خواهند کرد و افراد دیگری همچون سناتور «جوزف لیبرمن» نیز ممکن است از آن حمایت کنند.چهارمین ایراد سخنرانی اخیر بوش این است که در آن حتی از احتمال طراحی چارچوبی برای راه حل سیاسی عراق سخنی به میان نیامده است .جستجو برای یک راه حل سیاسی نیازمند مذاکره جدی در خصوص تصمیم های مشترک امریکا و عراق در مورد تاریخ نهایی عقب نشینی نیروهای امریکا از عراق با رهبران واقعی سیاست عراق است که رهبری ، هدایت و اداره قدرت فیزیکی را در اختیاردارند. بخصوص که براساس نظرسنجی های انجام شده اکثر مردم عراق از چنین عقب نشینی در مدتی کوتاه حمایت می کنند. تعیین مشترک تاریخی برای عقب نشینی نیروهای امریکایی از عراق باعث خواهد شد تا تلاشها برای مشارکت درمذاکرات جدی در مورد امنیت و ثبات منطقه ای تسهیل گردد.
خودداری امریکا از بررسی احتمال مذاکره با ایران و سوریه یک سیاست خود محرومی است که با سبک دیپلماتیک دولت بوش ، یعنی اتکا به شعارپردازی به عنوان جایگزین راهبردی کاملا مطابقت دارد. پنجمین ایراد سخنرانی بوش این بود که این سخنرانی بیانگر سوئتفاهم عمیق از عصر کنونی است. امریکا در عراق همانند یک قدرت استعماری رفتار می کند ولی این در حالی است که عصر استعماری به پایان رسیده است ؛ لذا انجام جنگ مستعمراتی در دوران پس از استعمار گرایی در حقیقت همان شکست دادن خود است و این مساله ایراد مهلک سیاست بوش است.