چو ایران نباشد تن من مباد

رقابت های انتخاباتی البته یکی از نشانه ها ، الزامات و نتایج یک نظام دمکراتیک است ، اما همین رقابت ها علاوه بر آن که باید در چارچوب های اخلاقی و قانونی محصور باشد، نباید مرزهای امنیت و تمامیت ملی را مخدوش کند.

کد خبر: ۵۸۴۹۱

اگر چه پیشتر گفته می شد که یکی از راهبردهایی که جریان افراطی دوم خرداد برای انتخابات آتی ریاست جمهوری در دستور کار خود قرار داده ، تاکید و تکیه بر مطالبات قوم گرایانه است ، اما متاسفانه تاکنون و با وجود نمایش چند پیش درآمد ، هنوز برخوردی با این تاکتیک غیرملی صورت نگرفته است . اظهارات هفته گذشته سخنگوی دولت علاوه بر آن که کاملا حزبی ارزیابی می شود و با شائن عام دولت همخوانی ندارد و شائبه دخالت دولت در انتخابات را تقویت می کند ، از زاویه بی توجهی به تمامیت ارضی نیز قابل نقد است . در این زمینه ملاحظات زیر به نظر می رسد:
1 ) اصولا در یک نظام دمکراتیک یکی از وظایف دولت و حکومت ، رعایت حقوق اقلیت هاست ، چه اقلیت سیاسی ، چه دینی و چه قومی ؛ و خوشبختانه این پاسداشت در نظام سیاسی جمهوری اسلامی به دلیل آموزه های دینی حاکم برآن حالتی مضاعف یافته است . به عنوان مثال اقلیت های دینی نماینده جداگانه ای در مجلس دارند اما در هیچیک از کشورهای اروپایی اقلیت مسلمان از داشتن نماینده مستقل محرومند و مطابق قواعد خشک دمکراسی برای رای دهی آنان امتیاز ویژه ای لحاظ نشده است اما همچنان که گفته شد در نظام سیاسی جمهوری اسلامی ، فقط قواعد دمکراسی حکم نمی راند ، آموزه های دینی نیز شکل دهنده این نوع نظام می باشد و خدمات 26 ساله انقلاب اسلامی در توسعه مناطق مرزی و قومیتی شاهد دیگری است براین ادعا.
2 ) افراطیون البته بی صداقت هم هستند. اگر آنان به این گفته خود (ضرورت حضور وزیر کرد در کابینه و داشتن چند سفیر کرد در وزارت خارجه) باور داشتند ، چرا در 8 سال حاکمیت به این گفته خود عمل نکردند؛! هر ناظر منصفی قبول می کند که این رفتار منافقانه ، استفاده ابزاری از اقوام شریفی است که خود را جزیی از این ملت بزرگ و لاجرم فدایی آن می دانند.
3 ) اگر چه پاره کردن فرهنگ های موثر و تقسیم کردن ملتهای بزرگ جزیی از راهبرد تغییر جغرافیای جهان است ، اما متخصصان ژئوپلتیک بر این باورند که این راهبرد در ایران بی تاثیر است . اقوام ایرانی اصولا نگاه مرکز گریز ندارند و طرفه آن که حتی اگر عباراتی مثل آذربایجان بزرگ و کردستان بزرگ زمزمه می شود ، وقتی در تلقی اقوام ایرانی ترجمه می شود بیشتر به دنبال جذب هم قومان خود به داخل هستند! تاریخ ایران بویژه تاریخ معاصر را وقتی ورق می زنیم فداکاری های همین اقوام برای حفظ تمامیت کشور در آن موج می زند: تهران در آستانه سقوط را ستارخان و باقرخان آذری نجات می دهند و... اقوام ایرانی خود را البته وابسته و متعلق به قوم خود می دانند، اما در عین حال بر این باورند که فرزند مام میهن هستند و هویت خود را در آن جستجو می کنند ؛ هویتی که فریاد می زند: چو ایران نباشد تن من مباد.
4 ) شایسته است مسوولان عالیرتبه کشور بویژه رئیس جمهوری که بر شورای عالی امنیت ملی نیز ریاست دارد ، هر چه زودتر در مقابل این بازی خطرناک و استفاده ابزاری از قومیت ها موضع بگیرند. اتفاقا همین نگاه ماکیاولیستی (راضی شدن به استفاده از حربه ضدملی برای رسیدن به پیروزی های زودگذر انتخاباتی) خود دلیلی است بر عدم صلاحیت افراطیون. کسی که حاضر باشد تمامیت ارضی میهن خود را دستخوش احساسات قوم گرایانه کند ، فردی قابل اعتماد نیست .