مصادره به مطلوب

اخیرا در گفتگوها و مکاتبات و مصاحبه های برخی از بزرگان کشور مطالبی منتشر می شود که با واقعیات حوادث سیاسی ، اجتماعی جامعه مطابقت ندارد.

کد خبر: ۴۰۳۸۰

این امر یا از اشتباه آنان در تحلیل ناشی می شود که در این صورت به دلیل مکانت این عزیزان آسیب هایی در آینده گریبانگیر کشور خواهد شد و یا ناشی از قوی ندانستن حافظه تاریخی مردم است . پس از انتخابات مجلس هفتم بکرات شنیده ایم که جریان مشهور به اصلاحات چنان بر افکارعمومی تسلط پیدا کرده که حتی عملا گفتمان مخالفان این جریان را نیز تحت تاثیر خود قرار داده و شاهد این تحلیل را انتخاب شعار آبادی ، آزادی و شاد بودن توسط رقبای خود می دانند که به جای شعار ذوب در ولایت ، چنین شعارهایی را انتخاب کرده اند و عده ای نیز اعتقاد دارند که اگر شورای نگهبان برخی نامزدها را رد صلاحیت نمی کرد حتما جریان دوم خرداد پیروز می شد و مجلس هفتم در دست آنان قرار می گرفت . دراین باره ملاحظاتی وجود دارد:
1- اگر فردی نظیر آقای هاشمی رفسنجانی که مبتکر جریان سازندگی بود چنین موضوعی (کپی کردن از شعارهای خود) را مطرح می کرد ، قابل پذیرش بود اما این ادعا از جریان دوم خرداد که نه شعارهای آنان و نه حرکت هفت ، هشت ساله اخیر آنان نشانی از این گفتمان ندارد قابل پذیرش نیست . سوال اینجاست که جریان مشهور به اصلاحات در چه مقطعی شعار آبادی و آبادانی را شعار اصلی خویش قرار داده است؛ تا آنجا که سابقه امر نشان می دهد اعضای این جبهه ، حرکت خود را با شعار غالب توسعه سیاسی آزادی و جامعه مدنی ، فضای باز سیاسی و دمکراسی آغاز کردند و برخی از سران گروههای تندرو در مجلس ششم نیز بارها اعلام نمودند که ما برای توسعه اقتصادی نیامده ایم که حالا پاسخگوی آن باشیم بلکه قصد ما توسعه سیاسی بود. بنابراین شعار کسانی که با گفتمان «آبادانی» پیروز شده اند منطقا ربطی به جریان دوم خرداد و برداشت افکار عمومی از انگاره های آنان ندارد.
2- با مراجعه به پوسترهای تبلیغاتی انتخابات مجلس متوجه می شویم که شعار «شادی» در شعارهای این گروه نبوده است . حتی اگر این نسبت درست باشد ، مگر جریان دوم خرداد در تولد و تداوم حرکت خود شعار «شادی» سر داده بود که کسی از آن اقتباس کند؛! این جریان در طول چند ساله حاکمیت خود ، نه شادی ایجاد کرد و نه حتی به فکر آن بود. فضای درگیری های سیاسی و دعواهای نفس گیر و فحاشی ها چنان بر روان جامعه غلبه داشت که مردم از خیر شادی گذشته بودند و فقط آرامش را طلب می کردند.
3- گفته می شود از آنجا که گروه پیروز (آبادگران) نیز شعار آزادی را در دستور کار خود قرار داده اند به معنای پذیرش گفتمان و توفیق فکری جریان موسوم به اصلاحات است . چنین تحلیلی ، غیرمنطقی و حتی مضحک است چرا که شعار آزادی از بدو پیروزی انقلاب سخن همه آحاد ملت بوده است و اساسا در تفکر اسلامی ، آزادی جزء ذات آن است . رهبر فقید انقلاب اسلامی حضرت امام (قدس سره) و رهبر فرزانه انقلاب و همه بزرگان کشور نیز همواره این امر را در زمره ویژگی های برجسته انقلاب دانسته اند و اگر قرار باشد این گوهر بر تارک فردی یا پدیده ای بدرخشد ، جز امام خمینی و جز انقلاب اسلامی نیست و آزادی به جریان خاصی انحصار ندارد.
4- چگونه ذوب در ولایت با شعار آبادانی و شادبودن و آزادی مغایرت دارد که آن را تغییر در شعارها دانسته اند؛ مگر ولایت امر در طول 25 سال پس از انقلاب سخنی غیر از این امور داشته اند که تبعیت از ولایت مغایر این امور تلقی شده است . این خلطی است که برخی از متفکران غربی نیز داشته اند که بین ایمان و آزادی مغایرت وجود دارد حال آن که ذات ایمان ، آزادی انسان را طلب می کند.
5- گفته می شود اگر شورای نگهبان برخی نامزدها را رد صلاحیت نمی کرد حتما جریان دوم خرداد پیروز میدان مجلس هفتم بود. باید گفت اولا در انتخابات شوراها که نظارت استصوابی وجود نداشت و همه کارها در دست وزارت کشور و مجلس اصلاحات بود ، نتیجه آراء مردم را دیدیم ؛ آنان به گروهی رای دادند که سال بعد و در انتخابات مجلس همان را تکرار کردند. ثانیا پس از نظر نهایی شورای نگهبان در مورد صلاحیت کاندیداها ، جناب آقای کروبی و همفکرانشان لیستی افزون بر دویست نفر برای حوزه های مختلف معین کردند که این امر نشان می داد شورای نگهبان افراد موردنظر آقایان را رد نکرده بود ، اما باز هم نتیجه انتخابات را در تهران و شهرستانها دیدیم . از بزرگان سیاسی کشور انتظار می رود در تحلیل های خود واقع بینی و صداقت بیشتری داشته باشند و با نادیده گرفتن واقعیات و منطق ، مصادره به مطلوب نکنند ؛ چنین تحلیل هایی وزانت خود آنان را مخدوش می کند.