ناکارآمدی و تولید نارضایتی

ماجراهایی که در هفته گذشته اوج گرفت ، بویژه موضوع فرهنگیان ، تا چه حد قابل پیش بینی و در نتیجه قابل پیشگیری بود و آیا دستگاه های ذیربط که زودتر از هر مرجعی از کوتاهی های خود خبر دارند ، حسب وظیفه ذاتی خود چنین موضوعاتی را رصد می کنند و سپس تدبیرهای لازم را انجام می دهند یا اصولا بیگانه با مسوولیت های خود فقط این هنر را دارند که با تکنیک فرافکنی ، موضوع پیش آمده را به بخش دیگری از حکومت حواله دهند؛.

کد خبر: ۳۷۹۷۱

این یک نکته بدیهی است که بی توجهی به وعده هایی که به فرهنگیان داده شده ، پرداخت نکردن مطالبات بیمارستان ها و پزشکان و داروخانه ها از بیمه ها ، فراموشی پاداش بازنشستگان و مطالبات آنان و موضوعاتی شبیه به آنها با توجه به چندبار تاخیر در سررسیدهای آن ، اختلال ایجاد کند و بخشهایی از جامعه و کشور را تا آستانه بحران پیش ببرد. این موضوع از آن جهت اهمیت مضاعف می یابد که این اتفاقات به شکل تجمیعی و اثرگذار روی همدیگر عمل می نمایند و در آستانه سال نو قابلیت بحران زایی دارند. واقعیت آن است که سیاست زدگی بیش از حد و اشتغال مسوولان برخی از وزارتخانه ها و سازمان ها به جلسات حزبی و برنامه ریزی و تقسیم کار برای کشف برنامه ها، طراحی حرکتهای ایذایی و حذف رقیب مانع از آن می شود که تمام هم و غم خود را مصروف و معطوف به وظیفه اصلی شغل و مسوولیت خود کنند. این سیاست زدگی مفرط علاوه بر آن که بی اعتنایی به حقوق مردم دانسته می شود به ناکارآمدی موجود دامن می زند؛ هر چند از روز اول نصب برخی مسوولان با توجه به سابقه اندک اجرایی و مدیریتی آنان ، قبول و اشاعه ناکارآمدی بوده است . یکی از وجوه این ناکارآمدی وجود روزمرگی در برنامه ریزی کشور است که رفته رفته به آفتی بزرگ تبدیل شده که مدیریت کلان کشور را از نگاه استراتژیک باز می دارد و وقت و توان مدیریتی کشور را به حل مشکلات آنی و فرارو هدر می دهد؛ مشکلاتی که از فرط پیچیده شدن در اثر روزمرگی یاد شده ، دستگاه معادلات چند مجهولی را پدید آورده که دست زدن به هر متغیر، بلافاصله متغیر دیگر را تحت تاثیر قرار می دهد. در این میان از یک نکته دیگر نیز نباید غافل بود؛ اگرچه در عملی کردن تعهداتی که به فرهنگیان داده شده کوتاهی رخ داده است ولی واکنشی که صورت گرفت بویژه از جایگاه علمی و فرهنگی و فرهیختگی این قشر دور از انتظار بود. تعطیلی مدارس و روانه کردن دانش آموزان به خیابان ها و ایجاد نگرانی در والدین و دانش آموزان بویژه با توجه به ایام امتحانات در بعضی مقاطع و...علاوه بر آن که اقدامی غیرقابل جبران است 2 اثر روانی منفی و شاید ماندگار از خود به جای می گذارد: حیثیت ، اعتبار ، سابقه و هاله قدسی قشر فرهنگی و معلم نزد مردم مخدوش می شود و ضمنا شاگردان این معلمان که همواره بهترین و شریف ترین اخلاقیات را در محضر آنان آموخته اند از چنین واکنشی درس می گیرند و این به نفع سلامت روانی جامعه آینده نیست . روشهای قانونی تر ، صبورانه تر و شکایت به مراجع بالاتر وجود داشت و دارد.