«توی قطار نشسته ای و می گذری. این درختان نیستند که با سرعت از جلوی چشمانت می گذرند، این تو هستی که می گذری». این اولین جمله ای است که حسین ثابت
کد خبر: ۳۷۶۰۸
در جواب اولین سوال مان می گوید.
وقتی می پرسیم: «چه نیازی به این حجم از سرمایه گذاری بود، وقتی یکی از معتبرترین شرکت های هتلداری در اسپانیا را دارید و از چرخش سرمایه تان مطمئنید؛»
دلش می خواسته نگذرد. می خواسته از ریشه های تمدن و فرهنگ این مرز و بوم بی تفاوت نگذرد. می خواسته در گذشته سرزمین مادری اش درنگ کند، درنگی به اندازه چند قرن ، درنگی به اندازه طول تاریخ.
درست است که انگیزه مصاحبه با او، ساخت هتل بزرگ داریوش و پارک خانوادگی دلفیناریوم در کیش و خبری است که برای راه اندازی این دو مجموعه در بیست و پنجمین سالگرد انقلاب اسلامی به تازگی در رسانه ها شنیدیم ، ولی دلیل مهم تر ما این است که بعد از انقلاب ، این اولین بار است که کسی چنین حجم زیادی از سرمایه را در صنعت گردشگری به کار گرفته است.
کسی که برنده جایزه اول صنعت توریسم دنیا در سال 2000است.
همان 25 سال پیش که به عشق پرواز می خواست خلبان شود، که به عشق پریدن ، بالاتر و بلندتر پریدن می خواست اوج بگیرد، همان روزی که باد و توفان شد و او که مشغول آموزش خلبانی بود، مجبور به فرود اضطراری در یکی از جزایر پنجگانه قناری در جنوب اسپانیا شد، همان منظره که او را محو تماشا کرد، همان آفتاب گرم ، همان ساحل زیبای اقیانوس اطلس بهانه ای شد برای او تا به صنعت گردشگری و توریسم رو بیاورد.


«فکر کردم ملل دنیا هم می توانند از طبیعت و ساحل زیبای این جزایر بهره ببرند و این در شرایطی امکان پذیر بود که وسایل اقامت مهیا باشد.
فرود اضطراری در جزیره قناری را به فال نیک گرفتم و کار هتلداری را در آن جا از صفر شروع کردم. اول هتل 3 و 4 ستاره دایر کردم.
در آن جزایر نه فرودگاهی وجود داشت نه راهی. همه را در آنجا از صفر آغاز کردم. الان در همان جزیره بیش از 5 هزار تخت دارم و بزرگترین موسسه هتلداری در اسپانیا را اداره می کنم».

جزایر قناری روی هم رفته یک میلیون نفر جمعیت دارد.
با این وجود در سال گذشته 12 میلیون گردشگر را پذیرا بوده است.
اسپانیا یکی از قدرت های مطرح گردشگری دنیا است. در سال گذشته گردشگرانی که به اسپانیا آمدند 20 درصد از جمعیت آن کشور بیشتر بودند.

هم اکنون 17 درصد درآمد کل دنیا از گردشگری تامین می شود. در سال گذشته 500 میلیون نفر برای گردش به سراسر جهان سفر کردند، 5 سال دیگر علاقه مندان به سفر به 1میلیارد نفر می رسند.
سهم ایران از این کیک بزرگ در آخر فهرست تاسف بار است. در حالی که ایران می تواند از 3 جنبه زیارتی ، تجارتی و سیاحتی قطب قدرتمند گردشگری باشد.»
می گوید ملت اروپا و امریکای شمالی در صدد هستند ساعت کار خود را در هفته از 40 ساعت به 35 ساعت کاهش دهند تا مدت زمان تفریح آنها بیشتر شود.
همه کارشناسان گردشگری روی این کاهش ساعت کار سرمایه گذاری می کنند.

حالا که این هتل با کمک ده ها هنرمند ساخته شده است. حالا که مجسمه ها و سرستون های تخت جمشید در کنار هم چیده شده اند، حالا که دیوارها را نقش کتیبه ها پر کرده اند، حالا که صدای تمدن ایرانی توی ایوان های آینه می پیچد و آینه ها پر از انعکاس صدا می شود، حالا که نمونه قابل باوری از آن همه عظمت در نمایی نزدیک و در فضایی قابل لمس رو به روی چشمان ما قرار می گیرد، تنها حسی که ما را در بر می گیرد، احساس غروری است که از ایرانی بودن نصیب مان می شود.
«پرسپولیس ایران 103 سال قبل از اکروپلیس یونان ساخته شده ، تاکنون میلیون ها گردشگر از یونان بازدید کرده اند ولی پرسپولیس ایران را کمتر کسی می شناسد، از این نمونه های تاریخی فراوان داریم.
فکرش را بکنید بیش از 200 میلیون شیعه در سراسر دنیا وجود دارد، می شود مشهد را به مکه شیعیان دنیا تبدیل کرد».

او معتقد است نفت روزی تمام می شود ولی گردشگر روز به روز افزایش می یابد.
«در کشورهای پیشرفته مراکز دولتی دائم بر کار هتل ها نظارت می کنند.
یا وقتی آمار گردشگرها اعلام می شود برای کاهش یا افزایش آمار گردشگرها دنبال دلیل می گردند. به طور مثال ده سال پیش درآمد کشور ترکیه از صنعت توریسم 3میلیارد دلار در سال بود و درآمد کشور یونان از این صنعت 8 میلیارد دلار بود.
سال گذشته درآمد ترکیه 5/11 میلیارد دلار و درآمد یونان از توریسم 11 میلیارد دلار بود. این مقایسه کوچک کافی است تا بدانیم نیروی آفتاب و باد و موج می تواند چقدر سودآور باشد.
اگر کشور آلمان آفتاب و ساحل آتلانتیک را می داشت هیچکس برای گردش به اسپانیا نمی رفت. به همین دلیل است که حق نداریم با ایجاد موانع و قوانین برای گردشگری که با هزار مشکل پس انداز می کند، شیوه خرج کردن را تعیین کنیم.
ایران از این نظر که حداقل های نیاز یک گردشگر را فراهم کند، مشکل دارد. حادثه 11 سپتامبر نشان داد مهمان جایی می رود که امنیت داشته باشد».

نیازی به این ریسک نبود. می توانست سودی چند برابر این سرمایه گذاری را از راههای آسان تری ، بی اضطراب شدن یا نشدن به دست آورد.
می شد به شیوه های ساده تری فکر کند. با وجود ده هتل در جزایر قناری ، چه نیازی به این همه سرمایه گذاری در کیش بود؛
وقتی هنوز گردشگران خارجی با دیده تردید به ایران نگاه می کنند.

«علت این که گردشگر به ایران نمی آید، این است که تبلیغات منفی درباره کشورمان طی سالها رواج داشته است ولی اگر نام کشور ما را به خوبی نبرده اند، ما هم دفاع نکرده ایم ».

مهمترین دلیلی که او را به این کار واداشته است ، عشق به وطن است.
«در کشورهایی که خودشان را مترقی می دانند کلمه خارجی با لحنی تمسخرآمیز ادا می شود. ولی وقتی ما یک خارجی را در ایران می بینیم ، مردم با حالتی به آن خارجی اشاره می کنند که انگار دلشان می خواهد جای او باشند. این یعنی هویت ما در خطر است.
تمدن ، غذا خوردن با قاشق و چنگال نیست. سابقه هنر در ایران به بیش از 8000 سال می رسد که 2500 سال آن را مستند داریم.
طبیعی است مهمان جایی خرج می کند که شرایط تفریح و امنیت در آنجا فراهم باشد. البته باید واقعگرا باشیم ، بعد از انقلاب مردم تا مدتها سرگردان توطئه ها بودند، بعد هم که بلافاصله جنگ شروع شد و تا 3 یا 4 سال بعد از جنگ ، مردم خودشان را جمع و جور می کردند تا بدانند کجای کره زمین قرار دارند.
به عقیده من از جلوه واقعی انقلاب اسلامی فقط ده سال گذشته است در همین مدت کوتاه که ایران به سازندگی و توسعه فکر می کند. در این 5 سال اخیر که به ایران زیاد رفت و آمد می کنم احساس می کنم کشور خیلی پیشرفت کرده.
به طور مثال تعداد باسوادها قبل از انقلاب 50 درصد کل جمعیت کشور بود و الان بیش از 95 درصد باسواد داریم».

هتلداری را سالهاست که می داند. استانداردهایش را می شناسد و می خواهد که این استانداردها را در سرزمین خودش به کار بگیرد.
«اگر دولت وامهایی با سود 2 تا 6 درصد در اختیار هتلداران بگذارد انقلاب عظیمی در هتلداری ایران رخ می دهد. وقتی هتل ساخته شد، به دنبال مهمان می رویم. این صنعت باعث ایجاد 50 شغل می شود و نقش مهمی در توسعه کشور دارد».

ساخت و سازها پایان گرفته ، نماها استوار شده ، ستون های سنگی بنا شده اند، اگر سکوت کنی ، صدای تاریخ را از دل سنگ ها می شنوی ، اگر خوب نگاه کنی ، تصویرهای پیش چشمت جان می گیرند. گوش کن.
«نمی خواهم هتل به عنوان یک اقامتگاه مطرح باشد. من یاد یک بنای تاریخی کهن را زنده کرده ام. نگاه کنید بنای اصلی هتل الهام گرفته از بنای تاریخی تخت جمشید است.
دروازه ملل تخت جمشید در هتل داریوش درب ورودی است. خودم وقتی جلوی دروازه ملل هتل قرار می گیرم از ایرانی بودنم احساس غرور می کنم.
وقتی یک مهمان وارد هتل داریوش می شود نه به یک استراحتگاه بلکه وارد تاریخ و تمدن ایرانی می شود. با دیدن شیرهای سنگی و سنگ نبشته های تعبیه شده در تالارهای هتل ، تشنه آموختن هنر و تمدن ایرانی خواهد شد. حتی حاضرم مجموعه هتل هایم را در جزایر قناری به عشق کار در ایران رها کنم.
چون اجرای تمام این طرحها را در وطن واجب تر می دانم.حب الوطن من الایمان ».

چرا ساحل این جزیره مرجانی را انتخاب کرده است؛ چرا به همسایگی دریا و آفتاب دلبسته است و تا چه حد به فردای این حاشیه از آبهای نیلگون خلیج فارس مطمئن است؛
«کیش را انتخاب کردم چون 4 نعمت در کیش وجود دارد که نمی توان با مادیت و عشق و تصمیم خرید. آفتاب زیبا، هوای پر از اکسیژن و ید، آب و ساحل پاکیزه ، مابقی آنچه را که یک مهمان نیاز دارد می توان با پول ساخت و فراهم کرد.
فکر کردم انگیزه یک خانواده از سفر کردن به یک کشور غریبه چیست؛ کیش تنها نمی تواند جنبه تجاری داشته باشد. در سالهای اولیه ، پرداختن به بعد تجاری جزیره برای تامین هزینه زیر ساخت ها ضروری بود، ولی تداوم این روش بعد از این راه درستی نخواهد بود.
مرغ جایی می رود کانجاست آب و دانه ای». «روزت چند ساعت است؛» می گوید: «حداقل 16 ساعت.» «بدنت را چطور سالم نگه می داری؛» جواب می دهد: «بزرگترین نعمت در کیش صبح ساعت 7 لب دریا دویدن است و با تمام حجم کار بعدازظهرها اسب سواری است.
چون هر کس باید وظیفه انسانی خود را نسبت به بدن و روح و مغز خود انجام بدهد.» «چرا پارک دلفین ها را ساخته اید؛» می گوید: «به خودم گفتم تمام کشورهای همسایه چنین تفریح گاهی دارند.
من چه بسازم که آنها نداشته باشند. یکی از اماکنی که جایش را در خاورمیانه خالی می دیدم وجود پارک خانوادگی تفریحی و دلفیناریوم بود. بزرگترین دلفیناریوم های دنیا در امریکا و برخی کشورهای اروپایی است.
خودم بارها برای دیدن این اماکن در صف های طولانی ایستاده ام ، وقتی فکر کردم دیدم از تمام ملیت های دنیا توی صف ایستاده اند. همه تشنه دیدن حیوانات دریایی هستند.
ایجاد دلفیناریوم و بوستان پرندگان که چند ساعت وقت بیننده را به خودش اختصاص می دهد، به زبان آسان است. با تمام مشکلات کار را در کیش شروع کردم ، خوشحال هستم که اعلام کنم بزرگ ترین بوستان دلفین در خاورمیانه را در ایران ساخته ایم.»

وقتی به قصد ساختن آمده ای ، چه فرقی می کند چقدر هزینه صرف کرده ای؛ وقتی به قصد آباد کردن آمده ای.
«اطلاعاتم را در زمینه حجم سرمایه گذاری یک جا جمع نکرده ام. ولی بدانید که حجم سرمایه گذاری بالایی است. برای نمونه ، روزی که وارد جریزه شدم به من گفتند چون جزیره مرجانی است درخت نخل به عمل نمی آید.
از آنجا که معتقدم خواستن توانستن است ، کاشت نخل را در جزیره آغاز کردم. تا الان 15 هزار درخت نخل در جزیره کاشته ام ، هزینه تمام شده برای نخل کاری ، تا کنون 7میلیارد تومان است.
فقط می دانم اگر سه چیز با هم متفق شود محال پا به فرار می گذارد: درستی ، عشق و تصمیم. در عشق سرمایه گذاری مفهومی ندارد.
با وجود تمام مشکلات ، کار عشق و دل نمی گذارد مایوس شوم. می خواهم روز به روز گام های بلندتری بردارم.»

یکی دو بار پیش آمده که دلسرد شود، که بخواهد کار را نیمه تمام رها کند. الگوهای خارجی در ایران جواب نمی دهد، چرا کار را ادامه داده است؛
«وقتی می خواهم به دلیل مشکلات ، کار را تعطیل کنم ، چهره تک تک کارگرانی که در این مجموعه کار می کنند و روزی می برند، جلوی چشمانم ظاهر می شود، یادآوری چهره تک تک افراد جزیره از متصدی فرودگاه تا راننده تاکسی و کارکنان هتل و...
که با خوشرویی پذیرای من هستند و اتمام طرح های مرا نقطه عطف در توسعه جزیره می دانند، موجب می شود کار را با تمام سختی هایش ادامه دهم و به یاد این شعر می افتم:

«کار من با عشق مشکل می شود
روزگارم بر سر دل می شود
هر زمان گویم که بگریزم ز عشق
عشق پیش از من به منزل می شود»

چرا یادش نرفته است که فقط به سود بیشتر فکر کند. مگر نه این که زمان ، زمان سرعت و جلو زدن است؛
«فرانسوی ها می گویند: بعضی از تاجرانی که خیلی تجارت می کنند و به اوج مادیات می رسند، حیوان می شوند، از روی نعش ها می گذرند و خیال می کنند از روی موکت می گذرند. چه خوب است که انسان هر دو جنبه تجارت و انسانیت را داشته باشد.
همه ایرانی های خارج از کشور منتظرند ببینند سرمایه گذاری من چه نتیجه ای خواهد داد. خاطر جمع باشید این برنامه موفق خواهد بود و ادامه می دهد: «با مسوولان صحبت کردم ، مشکلات قانونی سرمایه گذاری در ایران را می دانم.
همه می دانند یک سرمایه گذار امنیت می خواهد. مطمئن باشید یک تاجر موفق همانند یک فنر عمل می کند. هر چقدر بیشتر فشار ببیند، بیشتر پرش می کند.»

حالا حسین ثابت با تمام شایدها و اما و اگرها کنار آمده ، با تمام کمبودها و نارسایی ها و مشکلات کوچک و بزرگ و دست و پاگیر، کار را به جایی رسانده است که نقطه عطف سرمایه گذاری در منطقه آزاد کیش و حتی در سطح کشور است.
او ثابت کرده است که می شود کار کرد و می شود خسته نشد و می شود به فردای این ساحل آفتابی دل بست و امیدوار بود.

مریم نوابی نژاد
navabinezhad@jamejamdaily.net

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها