پیام امریکایی ها برای بوش

در دوران پس از جنگ جهانی دوم و با غلبه تفکر بین المللی گرایی بر انزواجویی در ساختار سیاسی امریکا، دولتمردان این کشور برای توجیه اقدامات فرامرزی خود همواره امریکا را مدافع آزادی معرفی می کردند. چنانکه جان اف کندی در سال 1962 اعلام کرد: ملت ما توسط تاریخ ماموریت یافته که یا ناظر شکست آزادی باشد یا علت توفیق آن . و یا وزیر خارجه وقت امریکا در سال 1967 اعلام کرد که سایر ملتها منافع دارند ، امریکا مسوولیت هایی دارد. این شعارهای محوری در سالهای اخیر توسط بوش پدر، ویلیام جفرسون ، کلینتون و جورج واکر بوش نیز تکرار شده است ؛ اما با وجود این به نظر می رسد افکار عمومی امریکا با وجود تاثیر حوادث امروز یازدهم سپتامبر بر واکنش آنها اکنون به این قضاوت رسیده است که طرح شعارهایی همچون ترویج دمکراسی ، دفاع از آزادی و این که امریکا حافظ اصلی مرزهای آزادی است ، صرفا در سیاست های اعلامی دولتمردان امریکا اعتبار داشته . اما در عمل و به عبارتی دقیق تر امریکا در سطح سیاست های عملی صرفا به دنبال منافع خود است . با وجود این ، حتی اگر امریکا به دنبال منافع خود باشد ، سوال این است چرا افکار عمومی امریکا با سیاست های بوش مخالفت می کند؛ به نظر می رسد باید پاسخ به این پرسش را در رفتار دولتمردان کاخ سفید جستجو کرد؛ چرا که با توجه به نقش پررنگ طیف نئومحافظه کار در دولت بوش و تاثیرپذیری شدید وی از تفکرات افرادی همچون دونالد رامسفلد ، پل وولفویتز، جان بولتون و کاندو لیزارایس به نظر می رسد. مردم امریکا اکنون در تحلیل رفتار مقامات خود ، به این جمع بندی رسیده اند که سیاست های یکجانبه بوش دفاع امریکا از آزادی محسوب نمی شود؛چرا که در آن صورت به جای افزایش تنفر افکار عمومی جهان از سیاست های امریکا، این کشور بایستی محبوبیت می یافت که دکترین یکجانبه گرایی حتی به مفهوم تامین منافع واشنگتن نیز نیست . در واقع با توجه به هزینه های سنگین ناشی از بودجه های 450میلیارد دلاری امریکا از یک سو و هزینه سنگین حضور نظامی در عراق که ماهانه بالغ بر 4میلیارد دلار می شود ، در کنار هزینه حضور نظامی در افغانستان که معادل یک میلیارد دلار در ماه است ، و از سوی دیگر تلفات روزمره نیروهای امریکایی ، مردم امریکا با اعتراض نسبت به رویکرد نظامی بوش از وی می خواهند از فشار موجود بر دوش مالیات دهندگان امریکایی بکاهد و به جای تمرکز توجه بر مسائل خارج از کشور و بحران آفرینی ، بر رفع چالشهای داخلی امریکا متمرکز شود که در سالهای اخیر از رکود اقتصادی ، نرخ بیکاری 4/6 درصدی و ورشکستگی شرکتهای بزرگ رنج می برد. به نظر می رسد تظاهرات گسترده مردم امریکا در حالی که بوش پسر وارد آخرین سال دوره اول ریاست جمهوری خود می شود ، پیام مهمی برای وی تلقی می شود تا با توجه به خواست واقعی مردم امریکا بتواند زمینه را برای پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری 2004 فراهم کند. در غیر این صورت و با تداوم رویکرد فعلی احتمال می رود بوش پسر نیز به سرنوشت پدر خود دچار شود که به رغم موفقیت در بیرون راندن عراق از کویت در سال 1991 نتوانست در انتخابات پیروز شود ؛ لذا در مصاف با دمکرات ها بازنده شد.