در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
اعتراض هایی که به دستگاه قضایی کشورمان از سوی برخی دولت های اروپایی صورت گرفت ، واکنش هایی را در داخل و خارج از کشور برانگیخت.
اجازه بدهید بحث عراق را کنار بگذاریم و سراغ اروپا و ناتو برویم . 10کشور جدید به اتحادیه اروپا اضافه شدند ودایره نفوذ سیاسی ، اقتصادی و نظامی آن به عنوان عضو پیمان نظامی ناتو وسیع تر شد. چنین تحولی ، چه تاثیری می تواند بر روی مسکو و یا تهران بگذارد؛
گسترش اتحادیه اروپا، علی الاصول ، منافع ایران را تهدید نمی کند و از جهاتی ، ما باید از این تحول استقبال کنیم . وجود قطبهای قویتر در غرب ، به نحوی می تواند نقش امریکا را کمرنگ تر کند. گسترش اتحادیه اروپا، فی نفسه برای ایران حادثه بدی نیست ، اگر چه گسترش میدان عمل و مسوولیت های ناتو، امری نگران کننده برای ایران تلقی می شود. ناتو برای مقابله با تهدیدات شوروی سابق علیه اروپای غربی ، متولد شد. بتدریج مسوولیت های آن شامل برخورد با عناصر تهدید کننده در منطقه شد. این پدیده ، گمراه کننده و خطرناک است . آنچه مهم است ، گسترش تعداد اعضای ناتو نیست ، بلکه گسترش حوزه مسوولیت هاست که بتدریج میدان را برای رقابت های بیرون از اروپا باز می کند و این امر جای نگرانی دارد. در این زمینه ، باید دید که سیاست مسکو چیست؛ مسکو، به صلاح ندیده و یا در توان خود ندیده که در مقابل ناتو بایستد؛ لذا تلاش دارد تا وارد ناتو شود و در داخل ناتو سهم خوبی به خود اختصاص دهد. بنابراین ، سیاست مسکو حول این محور است که خود را که قبلا هدف عملیات ناتو بود به یک عضو فعال در داخل ناتو مبدل کند.
در این میان ، بحث تلاش ترکیه برای عضویت در اتحادیه اروپا مطرح است . پیش بینی شما در این باره چیست و آیا اتحادیه اروپا سرانجام با عضویت ترکیه موافقت می کند؛
به نظر من ، اتحادیه اروپا، هرگز ترکیه را به جمع خود راه نخواهد داد. اخیرا تصویب شده است که مذاکرات رسمی برای ورود ترکیه به اتحادیه اروپا به شرطی انجام گیرد که ترکیه رکود حقوق بشری خود را بهبود ببخشد. ترکیه در نیم قرن گذشته تحقیر بسیار زیادی دیده است و اروپایی ها، هم نژاد پرستند و هم معتقدند که اتحادیه اروپا باید با فرهنگ مسیحی شکل بگیرد و به هر دو دلیل ، ترکها را به جمع خود راه نخواهند داد. این سیاست غلط ترکیه است که در 50سال گذشته دنبال کرده است . از این ملت سرافراز و باحیثیت ، یک ملت دریوزه درست کرده که باید پشت دروازه های اروپا، گدایی کند. در حالی که ترکیه باید به دنبال جای اصلی خود که دنیای اسلام است باشد. در دنیای اسلام ، ترکیه به عنوان یکی از کشورهای بزرگ و معتبر به شمار خواهد رفت ...
ضمن این که ترکیه مجبور است راه حل اروپا را در مقابل مساله قبرس بپذیرد...
این هم از چیزهایی است که حیثیت ترکیه را زیرسوال برده است . هم اکنون ، بخش دیگر قبرس را به عضویت در اتحادیه اروپا پذیرفتند و این یک دهن کجی آشکار و یک سیلی سیاسی به ترکیه است . به نظر من ، مردم ترکیه راه را پیدا کردند، هرچند که سیاستمداران نسل قبل هنوز بر تفکرات خود اصرار می ورزند. جای تاسف است که نسبت به ملت بزرگ و میراث عظیم ترکیه ، شاهد برخوردهای توهین آمیزی از ناحیه اروپا باشیم.
آقای دکتر، همین جا به نکته ای اشاره می کنم که برگرفته از صحبتهای شماست و آن لزوم ایجاد قطب بندی های سیاسی و اقتصادی و... است . آیا امکان دارد یک قطب بندی تازه با محوریت تهران ، پکن ، مسکو و دهلی نو ایجاد شود و آیا مولفه های شکل گیری چنین قطب تازه ای موجود است؛
خیلی زود است که درباره چنین قطب بندی صحبت کنیم . شاید در شرایط فعلی ، آثار چندانی به معنی دقیق یک قطب وجود نداشته باشد؛ ولی منافع مشترک زیادی ایران را به چین و کشورهای مابین وصل می کند. من فکر می کنم همکاری های آسیایی بین ایران و چین و سایر کشورها، زمینه های بسیاری دارد. در طول تاریخ این همکاری هم وجود داشته است . در آسیا زمینه های جالبی برای همکاری های اقتصادی ، سیاسی ، علمی و تکنولوژیک وجود دارد.
اخیرا تنی چند از سفرای اروپایی با پورزند ملاقات کردند و گفته شده که معاونت بین المللی قوه قضاییه خود دست اندرکار این ملاقات بوده است. آیا این ملاقات به درخواست خود سفرا صورت پذیرفته است؛
یکی از نقاط مثبت قوه قضاییه این است که مسیر دادرسی در این قوه باز و بسیار شفاف است ؛ به نحوی که در مورد هر کسی که تحت پیگرد قانون است ، پرونده ای تشکیل می شود و ناراحت نمی شویم که برخی از احکام و پیگیری های قوه قضاییه مورد اعتراض قرار گیرد. چون سیستم باز است و طبیعی است برخی نسبت به احکام صادره اعتراض کنند. اعتراضاتی که در برخی از رسانه های گروهی یا احزاب سیاسی نسبت به قوه قضاییه می شود، دلیلی بر ضعف قوه قضاییه نیست . در واقع قوه قضاییه کارش را انجام می دهد و به اعتراضات توجه می کند و کارش را به پیش می برد. کشورهای غربی ، گاهی نسبت به برخی پرونده ها حساسیت بروز می دهند، که این حساسیت ها در داخل کشور هم هست . طوری که شائبه ای در ذهن آنها پدید می آید که این پیگردها به لحاظ قانونی مشکلاتی داشته است . چون قوه قضاییه به کار خود اطمینان دارد، ابایی ندارد در مواردی که جوسازی ها به منافع و امنیت نظام لطمه ای وارد می کند، از افراد برای پیگیری مسیر قانونی پرونده ها دعوت به عمل آورد. اشکالی در این امر نمی بینیم و این مساله تازگی هم ندارد. به نظر من ، اگر مسوولان این مسائل را سبک و سنگین نمایند و منافع ملی را در خطر نبینند، ایرادی ندارد که مقامات خارجی از سیر پرونده ها مطلع شوند. ولی واقعا ما تردید داریم که آیا واقعا مسائل انسانی موجب می شود که این پیگیری ها انجام شود یا مسائل دیگر. امروزه امریکایی ها می توانند مخالفان خود را در هر کجای دنیا ترور کنند. مثلا در یمن ، مخالفان خود را با شلیک موشک به قتل برسانند، بدون این که این عده محاکمه شوند و یا این که توانسته باشند از خودشان در دادگاه دفاع کنند و یا پرونده ای برای آنان تشکیل شود. به صرف این که امریکا تشخیص دهد، یک فردی مخالف اوست ، اقدام به ترور وی می نماید. اولا مگر دشمنی با امریکا، ملاک قتل افراد است و ثانیا این دشمنی در کجا ثابت شده است ؛ مگر می توان به هر کسی عنوان تروریست چسباند؛ این امر نیاز به دادگاه دارد. کدام دادگاه صالحه بررسی کرده است که فلان کس تروریست بوده و حکم قتل وی را صادر کرده است ؛ چه کسی به امریکایی ها مجوز اجرای حکم را داده است ؛ البته در غرب ، نسبت به این سیاست های امریکا، حساسیت هایی ایجاد شده است . مثلا در اتریش ، وزیر دادگستری اعلام کرد اگر کسی در اتریش بر اثر مصوبه امریکا به قتل برسد، ما شخص پرزیدنت بوش را محاکمه خواهیم کرد. مثال دیگر جنایتی است که در سرزمین های اشغالی به وقوع می پیوندد. در حال حاضر تعداد زیادی از مردم فلسطین ، جوانان دختر و پسر، کارمندان ، کارگران ، نویسندگان ، پزشکان و پرستاران زندانی شدند و مدتهای زیادی بدون این که کسی از سرنوشت آنان مطلع شود، در زندان نگهداری می شوند. آیا دول غربی وظیفه ندارند که بپرسند، پرونده آنها چه بوده است ؛ ما که نگرانی نداریم ، پرونده ها موجود است و می توانند از آن مطلع شوند؛ ولی چرا دول غربی سراغ اسرائیل نمی روند. من مطمئن هستم رژیم اسرائیل حتی یک پرونده به آنان نشان نخواهد داد. بدین ترتیب ، غرب باید این دوگانگی را بتدریج علاج کند وگرنه بی اعتبار می شود. دراین زمینه لازم است دو نکته را توضیح دهم ؛ اولا ما در پیشبرد سیاستهای خودمان باید در مرحله اول به خودمان اعتماد داشته باشیم . در موضعمان نباید مردد عمل کنیم . ما به نظام و احکام اسلامی مان اعتقاد داریم و با قدرت و متانت و درایت ، احکام را اجرا می کنیم . نکته دوم ، این که جامعه ما بخشی از جامعه بین المللی است . ضمن این که زندگی مستقلی داریم ، ولی درست نیست که دیگران را نادیده بگیریم . دراین تعامل است که ما باید سیاست های خود را برای جامعه بین المللی به نحو معقول بیان کنیم . بین یک رابطه منفعل و یک رابطه بسیار فعال تفاوت وجود دارد. من طرفدار سیاست بسیار فعال در روابط بین المللی هستم ؛ یعنی باید قدر آنچه را که داریم بدانیم و محکم پای آن بایستیم ؛ ولی دیگران را هم محترم بشماریم و چنانچه سوال داشته باشند، به نحو فعال پاسخگو باشیم.
آیا نمایندگان حقوق بشر سازمان ملل و اروپا که چندی پیش از کشورمان دیدار کردند، بنابه دعوت قوه قضاییه آمده بودند؛
همکاری با سازمان ملل و اروپا، دو موضوع جداگانه که نقش فعال آن به عهده دستگاه دیپلماسی کشور است و توفیقات خوبی در این زمینه داشته است . پس از این که در کمیسیون حقوق بشر، رای علیه ایران شکسته شد، موضوعاتی در عرصه جهانی شکل گرفت که برای ایران مهم است آنها را در صحنه جهانی به عنوان حقوق بشر دنبال کند. ما درحال حاضر درمورد حقوق بشر در دنیا مدعی هستیم و رکورد ما دراین زمینه ، در مقایسه با سایر کشورها، پایین تر نیست ؛ لذا یک سیاست جدید و فعالی با سازمان های بین المللی و کشورهای مختلف از جمله اروپا شروع شده و بدیهی است که یک بخش آن به قوه قضاییه مربوط شود. بنابراین سیاست حقوق بشر فعلی ، سیاست نظام است که البته وزارت خارجه در تدوین آن نقش فعالی دارد.
گفتگو با دکتر محمد جواد لاریجانی (بخش اول)
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
اسرائیل در ورطه تصمیمات اشتباه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
کوه موش زایید!
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
اسرائیل به سرزمین سوخته بدل می‌شود؟
گفت و گو
رییس مرکز جوانی جمعیت وزارت بهداشت در گفتگو با جام جم آنلاین:
۳۵ درصد از قانون جوانی جمعیت اجرا شده
گفت‌وگوی «جام‌جم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توت‌های سفید»
نق‌نق‌‌نویسی داستان اجتماعی نیست
یک نماینده مجلس:
پیام‌عملیات وعده صادق، قدرت و استقلال ایران بود
علی برکه از رهبران حماس در گفت‌و‌گو با «جام‌جم»: