تولد ستاره های جدید پس از برخورد2 کهکشان

به گفته ستاره شناسان ماهواره چاندرا متعلق به سازمان هوانوردی و فضایی امریکا ناسا موفق شد برخورد2 کهکشان را رصد کند در اثر برخورد این 2 کهکشان ظاهرا شمار عظیمی از ستارگان جدید و یک سیاهچاله غول پیکر پدید آمده است

کد خبر: ۹۵۶۳

کهکشان ای آرپی 220 که در فاصله 250 میلیون سال نوری از زمین قرار گرفته است ، نزدیکترین نمونه از یک کهکشان بسیار درخشان است که صدها برابر کهکشان راه شیری از خود پرتو ساطع می کند جاناتان مکدوول از مرکز فیزیک فضایی اسمیت سونین در هاروارد می گوید: تمرکز غیرعادی منابع اشعه ایکس در مرکز این کهکشان بیانگر آن است که ما در حال مشاهده مراحل اولیه تشکیل یک سیاهچاله غول پیکر و در نهایت هسته کهکشانی فعال هستیم.تصاویر این برخورد که در سال 2000 مشاهده شد، یک ابر گازی درخشان با حرارت چند میلیون درجه را نشان می دهد که به شکل ساعت شنی است و پرتوهای قوی اشعه ایکس از خود منتشر می کند.گاز بسیار داغ با سرعت صدها هزار مایل در ساعت از کهکشان خارج می شود که گمان می رود بخشی از فرآیند تشکیل ستارگان باشد.دیوید کلمنتس از امپریال کالج لندن می گوید: رصدهای چاندرا نشان می دهد که وقتی 2 کهکشان با سرعت زیاد با یکدیگر برخورد می کنند، همه چیز به هم می ریزد.چاندرا در سال 1999 به مدار بسیار بالایی و بسیار فراتر از کمربند ذرات باردار اطراف زمین که می تواند جلوی دید را بگیرد، پرتاب شد این ماهواره اشعه ایکس را از مناطق بسیار پرانرژی کیهان مشاهده می کند.کشف غبار کیهانی 10 میلیارد ساله ستارشناسان ، خاکستر یا غبار کیهانی را شناسایی کرده اند که بازمانده ستارگان نابودشده در ده میلیارد سال پیش است.به گزارش پایگاه بی بی سی در اینترنت ، این نخستین باری است که غبار ستاره ای متعلق به این زمان اولیه در تکامل جهان هستی از سوی دانشمندان شناسایی می شود دوربینی که بر روی تلسکوپ هاوایی نصب شده ، درنوع خود قویترین است و اخترشناسان با استفاده از آن موفق شده اند از غبار بازمانده از ده میلیارد سال پیش تصویر تهیه کنند این دوربین قوی تلسکوپ هاوایی ، از نور کوازارهایی عکس گرفته است که در آغاز تاریخ تشکیل جهان هستی شکل گرفته بودند این کوازارها ظاهرا محتوی مقادیر قابل ملاحظه ای از غبار سردی هستند که در جو ستارگان قدیمی تشکیل شدند این دوربین تاکنون تا فاصله یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ عکس گرفته است این عکسها از کوازارهای اولیه کلید درک تشکیل کهکشانهای عظیم در ادوار متاخر جهان هستی به شمار می روند وجود غبار و موادی نظیر سیلیکون و کربن ، گویای این نکته است که در یک میلیارد سال اولیه پس از انفجار بزرگ ، تعداد زیادی ستاره زاده شدند و سپس از بین رفتند یک ستاره شناس دانشگاه کمبریج می گوید: ستارگانی که این کربن ها و سیلیکون را در این کوازارها تولید کردند، احتمالا مانند ستارگانی هستند که کربنهای بدن ما را تولید کرده اند و بسیار هیجان انگیز است که دریابیم مواد شیمیایی بدن ما دست کم بیش از9 میلیارد سال قدمت دارد.