شمیم شرقی

عده ای از اطفال خردسال ، در میدانی سرگرم بازی بودند رسول گرامی اسلام از آن مسیر می گذشت مطابق معمول به آنها سلام کرد و خدا قوت گفت و لحظه ای به تماشایشان ایستاد

کد خبر: ۵۱۸۸

بچه ها که تا آن وقت ، یک فرد بزرگسال را ندیده بودند که بازی کردن آنان را مذمت نکند و از بازیگوشی منعشان ندارد، ازین حرکت پیامبر به وجد آمدند و بدون آن که او را بشناسند، جلوتر آمدند و دورش را گرفتند و از وی خواستند که در بازی آنها شرکت کند. پیامبر گفتا؛ گر چه کار لازمی دارم ؛ اما شما را هم خیلی دوست می دارم و از همبازی شدن با شما خرسند می شوم . دو بچه جسورتر به وی گفتند: ما دوست داریم تو اشتر ما شوی تا بر پشتت سوار شویم ! پیامبر مهربان اسلام ، بدون هیچ بهانه و معطلی به زانو خم شد و دو طفل را به نوبت بر پشت خود سوار کرد. سایر بچه ها که چنین دیدند، آنها نیز جری شدند و خواستند که بر پشت ایشان سوار شوند! در این هنگام دو تن از یاران پیامبر رسیدند و بچه ها را ازین کار منع کردند! حضرت رسول )ص ( به یاران گفت راضی نیستم دل اطفال را برنجانید. بعد، آهسته در گوش آنها گفت : یکی تان بروید تعدادی گردو بیاورید و بگویید آیا حاضرید اشترتان را به چند گردو بفروشید؛ چون کودکان لذت آنی شکمی را ترجیح می دهند، حتما این معامله را قبول می کنند. آن گاه یکی از یاران رفت به اندازه 2 برابر بچه ها گردو آورد و گفت اگر بخواهید، من حاضرم اشترتان را به 2 دانه گردو بخرم ! قبول کردند و از این معامله خوشحال شدند! بدین طریق بدون دل شکستن و رنجاندن اطفال، رسول گرامی اسلام با بچه ها خداحافظی کرد و رفت!نوه های پیامبر )ص ( هماره بر سر و دوش او در خانه سوار می شدند و گاهی از سر نادانی ، موقعی که آن بزرگوار در سجود بود، چنین می کردند و ایشان سجده خود را اندکی طولانی تر می کرد! تمام این رفتارهای سمبلیک و سرمشق ها برای تصحیح دیدگاه های مردم آن زمان و نسلهای بعدی و همه امت اسلامی و بشریت بود تا بزرگسالان ، نسبت به کودکان "مهر" بورزند و مراقب قلبهای شیشه ای و روح ظریف و حساس آنها باشند و در تربیت صحیح و احترام به آنها بکوشند.امام خمینی )ره ( با وجود گرفتاری های سیاسی فراوان هیچ وقت از نوازش نوه ها و بازی با آنها در موقعیت مناسب ، غافل نمی شد و با زبان ساده کودکانه با آنها صحبت می کرد. رفتارش با کودکان یتیم و بی سرپرست ، حتی محبت آمیزتر بود و هماره سفارش رسیدگی به آنها را می کرد و به بچه ها عشق می ورزید. در شیوه های صحیح تربیتی ، اول باید با کودکان رفیق شویم و اعتماد آنها را جلب کنیم و سپس به طور غیرمستقیم و بسیار تدریجی و اندک اندک ، برخی آداب معاشرت و رفتار نیکو و عادات پسندیده اجتماعی را در قالب بازی - قصه - و رفتار خودمان به آنها ارائه کنیم تا بدون احساس تحمیل و فشار، خودشان خلق و خوی پسندیده و آداب معاشرت و رفتار با همنوعان و گذشت و فداکاری و دستگیری از ناتوان ها را در زندگی یاد بگیرند و ملکه رفتارشان شود. ناب ترین و عظیم ترین سرمایه های ملی هر کشوری ، کودکان آن کشورند؛ به شرطی که از راه صحیح تربیت شوند و استعدادهایشان شکوفا شود. گفته اند: میزان رشد همه جانبه مردم هر کشور، به میزان توجه و احترام مردم آن به "کودکان" و تربیت صحیح آنها بستگی دارد.