شیرها می غرند
کد خبر: ۱۴۶۹
فوتبال آفریقا از دهه 1980 ، استعداد و توانایی خود را به رخ جهانیان کشید. حضور موفق و با طراوت تیم ملی کامرون در جام جهانی ، چنان بود که به این تیم لقب شیرهای رام نشدنی دادند. بعد از آن نوبت به مراکش ، الجزایر و به ویژه نیجریه رسید تا نشان دهند سطح فوتبال آفریقا چقدر بالا رفته است.لقب شیرها کم کم به همه تیمهای موفق آفریقایی داده شد و امسال تیم ملی سنگال با صعود به جام جهانی 2002 ، به جمع شیرها پیوسته است . تا سالها، مراکش ، نیجریه ، مصر، کامرون و غنا قدرتهای بلامنازع فوتبال قاره سیاه بودند. این تیمها با درخشش در میادین مختلف در رده های نوجوانان ، جوانان و بزرگسالان به سطح تیمهای اروپایی و امریکای لاتین نزدیک شدند و فاصله خود را با قاره آسیا زیاد کردند. به موازات رشد تیمهای ملی در قاره سیاه ، بازیکنان این قاره به لیگهای اروپایی راه یافتند و در مدت زمانی چند ساله ، صدها آفریقایی خود را در تیمهای مختلف اروپایی دیدند.ژرژوه آ از لیبریا به چنان سطحی از فوتبال حرفه ای رسید که به عنوان بهترین بازیکن جهان انتخاب شد. او قهرمان ملی لیبریا شد و امسال بسیار کوشید تا تیم ملی کشورش را یک تنه راهی جام جهانی کند، اما همگروهی با تیم پرقدرت نیجریه ، شانس لیبریا را از میان برداشت و این تیم در آخرین گام ، فرصت طلایی حضور در جمع 32 تیم برتر جهان را از دست داد. نوانکو کانو از نیجریه و شماری دیگر از بازیکنان آفریقایی در اروپا درخشیدند و چنین به نظر می رسد که جام جهانی 2002 ، میدان درخشش بازیکنان تازه ای از قاره سیاه خواهد بود.سنگال در میان کشورهای آفریقایی ، رشد قابل توجهی در فوتبال داشته است . سنگالی ها اصلا فکر نمی کردند اینقدر سریع خود را در سطح اول فوتبال قاره مطرح کنند.برای سنگالی ها، رسیدن به مرحله یک چهارم نهایی جام ملتهای آفریقا و نبرد جانانه با نیجریه - میزبان رقابت ها که بازی آنها به وقت اضافی کشیده شد - بسیار غرورانگیز بود. وقتی شیرهای مغلوب به شهر داکار مرکز کشور خود بازگشتند، بیش از20 هزار نفر در فرودگاه شهر از آنها به طرزی باشکوه استقبال کردند. بعد از آن فقط یک سال طول کشید تا سنگال خود را به جام جهانی 2002 برساند. این بار جشنها فقط به فرودگاه محدود نشد و همه شهرها و خیابان های سنگال چراغانی شد و مردم این کشور به شادی و پایکوبی پرداختند. عبدالله واده ، رئیس جمهور جدید سنگال که در سفر رسمی اروپا بود، با آگاهی از صعود تیم کشورش به جام جهانی ، به سرعت به داکار بازگشت تا در شادی تیم فوتبال و مردم کشورش سهیم شود. او بالاترین نشان کشورش را که همان نشان شیر باشد، به بازیکنان داد. صعود به جام جهانی ، پیروزی باورنکردنی و غرورآفرینی برای سنگالی ها بود. پیتر اشنیتگر آلمانی که در آغاز مربی تیم بود، در عالم خیال هم تصور نمی کرد سنگال در حضور تیمهای پرقدرت به جام جهانی راه یابد. اما برونو متسو، جانشین فرانسوی او به این مهم توفیق یافت و توانست از غیرممکن، ممکن بسازد و سنگال را در جمع32 تیم برتر جهان قرار دهد.کار بزرگ سنگال با پیروزی تاریخی 10 - بر مراکش در داکار صورت گرفت . بعد سنگال بر نامیبیا پیروز شد و تیمهای الجزایر و مصر به تساوی 11 - رضایت دادند تا همه چیز به سود سنگال تمام شود.در رقابت های مقدماتی جام جهانی ، حاجی اوسینو به تنهایی 8 گل برای سنگال به ثمر رساند.متسو، مربی فرانسوی که سال گذشته موفق نشده بود حقوق معوقه خود را دریافت کند و تهدید کرده بود که تیم ملی را ترک خواهد کرد، حالا چهره ای دوست داشتنی و بزرگ بود.وی که به مدت 3 ماه صورت حساب هتل و تلفنهایش از سوی وزارت ورزش سنگال پرداخت نشده بود، حالا رئیس جمهوری این کشور به او مدال پیروزی و افتخار میداد.بعد از آن بود که اعلام کرد برای ادامه کار در سنگال ، باید با او قرارداد تازه ای امضا شود. او گفت : حالا نیاز دارم تا گفتگوهای مناسب و موثری را با مدیر فنی تیم شروع کنم . قبل از آن چیزی مشخص نیست.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها