فوتبال جهان در راهی تازه

بایرن تاجرپیشه تا به حال از خریدهای نجومی پرهیز کرده است

کد خبر: ۱۱۴۹

اما چنین شریکی به واقع سالهاست که با بایرن همکاری دارد و اگر دقت کرده باشید، به یاد می آورید که آرم آدیداس را سالهاست روی پیراهن بازیگران بایرن می بینید، ولی تفاوتی که ایجاد شده ، خریداری شدن 10 درصد از سهام بایرن از سوی آدیداس و شریک شدن محسوس این شرکت درتشکیلات تیم اول ایالت باواریا است که روند تازه ای را ایجاد کرده است . این روزها بستن این گونه قراردادهای تجاری و همکاری ، راه و روش اصلی برای پایدار ماندن در صحنه ورزش است و با این حساب قیصر و دستیارانش از هر زمانی تاجرتر شده اند.ونیال بدی یک تحلیلگر مسائل اقتصادی در لندن می گوید: اخیرا باشگاه های انگلیسی شناور در بازار بورس ، دوران دشواری را داشته اند و ما در برخی موارد از همتاهای اروپایی مان عقب افتاده ایم . بعلاوه راههای کسب درآمد در این زمینه نیز تغییر یافته است و تعداد تیم هایی که سعی می کنند با شرکتهای تجاری خارجی مرتبط باشند، افزایش یافته است . هر چه هست ، باشگاه ها بیش از پیش به دنبال اسپانسور خارجی هستند.و در همین زمینه پیدا کردن شرکای استراتژیک تجاری حتی در میان تیمهای بوندس لیگا که بر طبق سنت بیشتر محافظه کارند تا ماجراجو، بیش از پیش جا افتاده است . البته برخلاف باشگاه های ایتالیایی و انگلیسی که در سالهای اخیر به سمت شناور شدن در بازار بورس گرایش مستقیم و آشکاری نشان داده اند، تیمهای آلمانی با ترس و با وسعتی بسیار کمتر به این کار پرداخته اند و بوروسیا دورتموند از محدود باشگاه هایی است که این کار را انجام داده است و البته اخیرا نتیجه آن را منفی اعلام کرد.در عین حال تصمیم بایرن مونیخ در مورد اختصاص دادن 10 درصد از سهامش به آدیداس ، حرکت حساب شده ای است که هم اجازه می دهد بایرن به یک منبع محکم تجاری تکیه کند و هم از پول و سرمایه آن برای اقدامات تجاری مورد نظرش بهره برد و با آن ، امکانات اعتلای خود را فراهم آورد. موفقیت این طرح در تضاد با ناکامی نسبی بوروسیا دورتموند، سایر باشگاه های بزرگ آلمان را به اندیشیدن درباره تدابیر و مسائلی مشابه تشویق کرده است . مثلا بایرن لورکوزن چند ماهی است در این باره فکر می کند و می خواهد مثل بایرن یک اسپانسور قوی داشته باشد.هدف و مقصد اصلی بایرن مونیخ قبضه کردن فوتبال اروپا همانند دهه 1970 است ؛ زمانی که سه جام متوالی قهرمانی باشگاه های اروپا را فتح کرد. بایرن مدعی است پیروزی بر والنسیای اسپانیا در فینال فصل گذشته جام قهرمانی باشگاه های اروپا و فتح چهار باره این جام )اما پس از25 سال رکود(، قدم اول در این راه محسوب می شود. اعتقاد سران بایرن این است که سرمایه گذاری روی این مساله و کسب منابع در آمد تازه به قصد رسیدن به این برتری ورزش در داخل میدان، کاری الزامی است.اما بایرن تا به حال از شناور کردن کامل خود در بازار بورس پرهیز کرده است و گسترش شراکت خود با آدیداس را مقدمه ای بر آن می داند. این همان باشگاهی است که تا به حال هرگز دست به خریدهای نجومی نزده و بالاترین قیمتی که برای خرید یک بازیکن پرداخته ،10 میلیون دلار است که در بازار نقل و انتقالات روز رقمی بسیار پایین محسوب می شود؛ بخصوص موقعی که رئال مادرید برای تصاحب امثال زیدان و فیگو به ترتیب 6605 / و5601 / میلیون دلار می پردازد و یا لاتزیو برای استخدام کرسپو541 / میلیون دلار هزینه میکند.به همین دلیل داشتن آدیداس به عنوان یک اسپانسور به قصد رقابت کردن با باشگاه های پولدارتر ایتالیایی و اسپانیایی برای بایرن بسیار الزامی است و این که بایرن طبق برآوردهای تازه ، ثروتمندترین باشگاه دنیاست ، به این معنا نیست که پول پایه و اولیه اش برای خرید هر کس که می خواهد، به اندازه رقبایش باشد.اولی هوینس مدیر ورزشی بایرن بارها متذکر شده است که خرید نامداران گران قیمت در مرام باشگاهش نیست و تابستان امسال نیز بازیگرانی همچون برادران کواچ )نیکو و رابرت (، پابلو تیام و کلودیو پیزارو تنها خریدهای تازه بایرن بودند که هیچکدام قیمت چشمگیری نداشتند. اما شروع همچون همیشه کند بایرن در فصل جاری پیکارهای لیگ قهرمانان اروپا و اکتفا به دو تساوی و یک برد در3 بازی نخست تیم ، حاکی از آن است که دفاع از مقام قهرمانی دوره قبل با کندی ها و تردیدهایی اساسی همراه است و بایرن چاره ای ندارد جز این که دیر یا زود به ستاره های بزرگ و گران قیمت نیز روی بیاورد و شایعات تایید یا تکذیب شده ای که از روی آوردن تیم بکن باوئر به ریوالدوی برزیلی و بکهام انگلیسی حکایت میکند، موید این نکته است.علاوه بر این ، بایرن همواره مایل بوده است یک استادیوم تازه بسازد و چند سالی است که این مساله و ترک کردن ورزشگاه المپیک مونیخ را بررسی می کند. اما همان طور که قیصر می گوید برای این کار باید پشتوانه قوی مالی داشت و این چیزی است که بایرن تا قبل از تفاهمنامه اخیرش با آدیداس نداشت و حتی حالا هم شک دارد که صاحب چنین پشتوانه ای باشد. بایرنی ها می گویند تعلق نداشتن استادیوم المپیک مونیخ به آنها )این ورزشگاه متعلق به شهرداری مونیخ است ( راههای مانور باشگاه را بر روی آن محدود کرده است و اضافه بر آن ، حالا که قرار است با نیت انجام برخی از بازیهای جام جهانی 2006 تغییرات و مرمتهایی در این ورزشگاه صورت پذیرد، چه بهتر که بایرن بکلی از آن دل بکند و به سوی دیگری برود و یک ورزشگاه بسازد که تمام و کمال مال این باشگاه باشد.یک نکته مهم دیگر نیز درباره باشگاه هایی که وارد بازار بورس شد و پس از یک سال بیلان کاری و مالی شان را ارائه داده اند، وجود دارد و آن این است که بالا یا پایین آمدن قیمت سهامشان ، به طور مستقیم وابسته به نتایجی شده است که به دست آورده اند و نه مبتنی بر سرمایه ای که دارند و روی آن در حال مانور اقتصادی اند. هر بردی قیمت اولیه این سهام را بالا برده و چند شکست این بها را بشدت پایین آورده و نزول در جدول رده بندی لیگ ملی و داخلی ، دمار از روزگار اقتصادی باشگاه نیز درآورده است و این چیزی است که تیمهای درگیر در این پروژه ها تا به حال راه حلی برای آن نیافته اند. آ. اس . رم و لاتزیو دو تیم برتر پایتخت ایتالیا و قهرمانان دو فصل اخیرا کالچو بهترین نمونه ها در این زمینه اند. حتی بوروسیا دورتموند که شروع خوبی در فصل جاری بوندس لیگا داشت ، پس از توقف و ناکامی در هفته های پنجم تا هشتم این مسابقات و آغاز ضعیفش در لیگ قهرمانان اروپا، دچار نزول شدید قیمت سهام شد و از بابت چیزی چوب خورد که در خلق تجاری آن هیچ سهم و نقشی نداشت.این مسائل است که سران بایرن را متقاعد کرده است ، شراکت تجاری با امثال آدیداس راهی عاقلانه تر و موثرتر برای ادامه کار و رونق اقتصادی است . قیصر گفته است : راه آینده دشوار و قیمتها سرسام آور است ، اما کمک آدیداس ما را قادر می کند با مشکلات بهتر کنار بیاییم و هر جا که بحث استواری اقتصادی پیش بیاید، کارمان را به پیش ببریم.فقط سودشاید سایر بازارها و شرکتهای تجاری از این که آدیداس 70 میلیون دلار روی بایرن سرمایه گذاری کرده و حالا از سهامداران این باشگاه است ، راضی باشند. حتی ضررهایی داخلی نیز به آدیداس وارد شده است و قیمت سهام این سازمان در ابتدای شراکت با بایرن 8 درصد نزول کرد که دلیل آن قیمت زیاد سهام بایرن اعلام شد. اما آدیداس اقدام خود را "سراسر سود" می داند و می گوید در درازمدت فقط سود خواهد برد و حداقل قضیه این است که رقبای آدیداس را از یکه تازی در بازارهای ورزش باز می دارد و اکثر آنها را زیرسایه این شرکت قرار میدهد.این را هم نمی توان نادیده گرفت که بایرن بالقوه باشگاهی بسیار پولساز شده است و عن قریب است که حاصل "سال مالی " این باشگاه اعلام شود. منابع آگاه می گویند چیزی حدود270 تا300 میلیون دلار سود مالی برای این سال گزارش خواهد شد و طبیعی است که سهم آدیداس نیز در این سود محفوظ خواهد بود. سایر باشگاه های بزرگ آلمان نیز در هفته های اخیر اقدامات و وضعیت بایرن را بدقت زیر نظر داشته اند.یکی از آنها بایرن لورکوزن است که به اعتراف راینر کالموند مدیر تجاری اش ، در پی یافتن یک شریک تجاری در اندازه های آدیداس و انجام عملی مشابه با بایرن است . کالموند بتازگی در مصاحبه ای با روزنامه هندل بالت گفته است : قیمت پیشنهادی باید مناسب باشد و نیازهای مالی ما تامین شود. ما حاضریم در صورت تامین این مهم ، حتی 20 درصد از سهام خود را در اختیار شرکت متقاضی قرار دهیم.در حال حاضر بایر لورکوزن صددرصد در اختیار شرکت بزرگ دارویی شیمیایی بایر است و در نتیجه کمبود مالی ندارد و حتی بکن باوئر و هوینس بارها از این که وضعیت و شرایط لورکوزن بهتر و دستش برای خرید هر بازیکن تازه ای باز است ، ابراز حسادت کرده اند. اما حتی لورکوزن نیز نسبت به آینده بیم دارد و می پندارد شاید در سالهای بعد امکان رقابت با باشگاه های بزرگ خارجی را نداشته باشد. یکی از شرکتهای تجاری که امکان دارد تیم لورکوزن با آن دست به فعالیت مشترک تجاری بزند، شرکت موسوم به رووی اگ است که همین حالا نیز از اسپانسورهای عمده باشگاه است . اما به همان سبک و سیاقی که بایرن همکاری اش را با آدیداس به شراکت اقتصادی و واگذاری سهام بدل کرد، لورکوزن نیز چنین نیتی دارد.این دنیای فوتبال است که بکلی تغییر یافته است و هر کاری که بایرن و باشگاه های دیگر در این زمینه انجام می دهند، برای وفق یافتن با این تغییرات است . امروزه نمی شود با همان ضوابط پیشین تیم داری کرد و خرجها و راه خرج کردن به گونه ای دیگر شده است . باید حتما قدرت مانور داشت و این کار فقط با داشتن اسپانسورهایی مانند آدیداس امکانپذیر می شود. این موج روبه تزاید در سالهای آتی چنان خواهد شد که حتی بزرگترین و ثروتمندترین باشگاه ها را نیز در بر خواهد گرفت و هر کس که به آن تن ندهد، ناگزیر از دور خارج خواهد شد.اما از نظر توان ورزشی نیز بایرن باید بر اندوخته های خود بیفزاید. درست است که ینس یره میس پس از5 ماه مصدومیت و دوری از صحنه اخیرا به میدان بازگشته است و افن برگ و شول نیز بزودی چنین می کنند و این به تقویت خط میانی بایرن منجر خواهد شد، اما این مساله و حتی وجود یک گلزن ذاتی مثل جووانی البر برزیلی و بازیکنان زبده دیگری مثل هموطن وی ماریو سرجیو و ساینول لیزارازو فرانسوی ، سالی حمیدزیچ بوسنیایی ، یانکر غول پیکر، کوفور غنایی و البته اولیور کان معروف نیز بایرن را از نظر نیروهای انسانی بی نیاز نمی کند و باید قطعا نظرات بیشتر و تازه ای را بیاورد. در نظر گرفتن این که افن برگ در34 سالگی مهره ای برای فردا نیست و لیزارازوی 33 ساله باید دیر یا زود برود و یانکر و زیکلر هرگز مهره هایی فنی نبوده اند و فینک و هارگریوز مثل برادران کواچ بیشتر بازیگرانی "کارگر" ند تا نفراتی "خلاق "، باید چشم و گوش سران بایرن را باز کرده باشد. این چیزی است که هم قیصر فرانتس بکن باوئر به آن اعتقاد دارد و هم اوتمار هیتزفیلد مربی دانا و زرنگ باشگاه به آن اعتراف کرده است.پس باید طرحی نو ریخت و نفر خرید و تیم را تقویت کرد و این چیزی است که شراکت تازه وسعت یافته با آدیداس ، امکان آن را به وجود آورده است . حال باید دید تیمی که ثروتش حتی از منچستری ها بیشتر نشان می دهد و آدیداس در ماههای آینده و بهتر بگوییم فصل آینده چه خواهند کرد؛ اکتفا به قهرمانی مجدد در لیگ باشگاه های آلمان )که اگر صورت گیرد، برای هجدهمین بار خواهد بود( نه سران بایرن را راضی میکند و نه طرفداران تیم را.در این شرایط فقط ادامه حکومت در اروپا راضی کننده خواهد بود.اگر کارها همان طور پیش برود که اکنون از سوی کارشناسان پیش بینی می شود، بایرن این نیاز را طی فصل جاری بیشتر حس می کند و از فعالان بزرگ در بازار نقل و انتقالات در اواخر بهار و اوایل تابستان سال آینده خواهد بود.