در یک قدمی جام جهانی

ملی پوشان ! باجرات بازی کنید

کد خبر: ۱۰۷۱

فردا روز دیگری است . روز جام جهانی .روزی که امیدواریم خاطره ملبورن تکرار شود.شاید بعد از مدتهاست که در یک سری مسابقات انتخابی سرنوشت دست خودمان است.واقعا همه چیز دست خودمان است . بگذارید ناصر الجوهر و پیترویت کار خود را انجام دهند.هر چه بودیم و هر چه کردیم گذشت . بد یا خوب ، درست یا اشتباه ، هر اتفاقی که افتاد، خیر یا شر افتاده است . همه به کنار همه چیز در روز جمعه 27 مهر خلاصه شده است.تیم ما در این دوره مسابقات انتخابی ، دوران پرفراز و نشیبی را پشت سرگذاشت ؛ لذت فراوان بردیم و عذاب فراوان کشیدیم که انصافا عذابش بیشتر بود! راستی بلاژه ویچ با ما چنین قراری نگذاشته بود! قرار او با ما، له کردن حریفان بود. ما چنین چیزی را نخواسته بودیم و البته چنین هم نشد. ما به پیروزی آسان راضی بودیم و توقع زیاد بالایی هم نبود ولی بلاژه ویچ همه را هیجان زده کرد. البته تا حالا هم حسابی هیجان داشتیم و تا جمعه شب هم خواهیم داشت . آخرین هیجان هم بازی با عراق در تهران بود و هر قدر که به سمت دروازه ما آمد تپش قلب همه ایرانی ها را بالا برد. آخرین بار که همه به لرزه افتادند یادتان هست ؛ بله بازی با تایلند و آخرهای بازی که مهاجم تایلند توپ را به آسمان فرستاد و دروازه خالی را ندید. آقای بلاژه ویچ ! دلمان می خواهد تمام تجربه و دانش و تمام و روحیه مثبت و تمام هیجانتان را جمعه در اختیارمان قرار دهید. اصلا فرض کنید که تمام بازیهای گذشته دیدار تدارکاتی بوده اند و شما تازه تیمتان را شناخته اید.فوتبال ایرانی با احتیاط میانه خوبی ندارد. هرگاه با ترس بازی کردیم نتیجه نگرفتیم و هر زمان آزاد و بی پروا بازی کردیم ، همه شگفت زده بر جای ماندند.قبل از بازی با بحرین فیلم بازی ایران - کره جنوبی در مسابقات جام ملتهای آسیا96 را به بچه ها نشان دهید. مطمن باشید ضرری نخواهد داشت . به بچه ها تفهیم کنید که اگر بخواهند با ترس بازی کنند ممکن است حریف جرات بیشتری پیدا کند و این سرانجام خوبی برای ما نخواهد داشت . جسارت ما حریف را هم در زمین خودش محبوس خواهد کرد و هم روحیه اش را از بین خواهد برد؛ حریفی که هیچ انگیزه ای حتی انگیزه نژادی هم نمیتواند داشته باشد.نشان دادن این فیلم حداقل فایده اش این است که بچه ها بدانند کره جنوبی که سابقه درخشانی در فوتبال آسیا دارد وقتی با شجاعت و جسارت فوتبالیست های ما مواجه شد همه چیز را از کف داد و به قول معروف شش تایی شد! وای به حال بحرینی که در فوتبال آسیا درخششی نداشته است .به نظر می رسد که اگر مشکل روحی و روانی در این بازی در میان کادر بازیکنان و بخصوص مربیان از بین برود، می توانیم با بضاعت فنی به راحتی بحرین را در زمین خودش به قول بلاژه ویچ "له " کنیم.برای بررسی بهتر شرایط فنی دو تیم باید مسابقات قبلی دوتیم را کاملا مرور کرد.بحرین شروع بسیار خوبی در این دوره مسابقات داشت . تساوی با عربستان و پیروزی بر عراق در منامه امیدواری یا به نوعی خوش باوری زیادی در نزد مسوولان این تیم ایجاد کرد، تا جایی که صحبت از صعود این تیم می شد. از زمانی که "وولفگانگ سیدکا" رهبری این تیم را به عهده داشته است تا حدودی وزن حرکتی این تیم بالاتر رفته ، ولی هنوز در هنگام فشار حریفان این روند کاملا درهم ریخته و شیرازه تاکتیکی تیم از بین می رود. سیستم 442 -- بحرین مبتنی بر حرکت مدافعین از کنار است و عیسی مدافع چپ بحرین از سرعت بسیاری برخوردار است . او همان مدافعی است که در تهران در دقایق اوالیه مسابقه به علت مصدومیت از ترکیب تیم بحرین بیرون رفت که به نظر می رسد با رفع این مصدومیت دوباره به ترکیب تیم بحرین بازگردد. عیسی از شوتهای بسیار قدرتمندی نیز بهره مند است و بازیکنان جناح راست تیم ما باید مراقب این بازیکن باشند. از یاد نبریم بحرین تیمی است که وقتی به تهران آمد قصدی جز اتلاف وقت ، آن هم به طرز بسیار زشت و ناجوانمردانه و کسب یک امتیاز نداشت و با وجود دفاع همه جانبه ، نتوانست درهای دفاعی خود را بسته نگاه دارد و حمله وران ما بارها از خط دفاع بحرین گذشتند که به علت بی دقتی نتوانستیم به گلی دست پیدا کنیم . حالا این بحرین با این مشخصات در زمین خودش اگر قرار باشد که حمله کند آن وقت شکنندگی این دفاع چند برابر خواهد شد و این بهترین فرصت برای ماست که از این فضای به دست آمده نهایت استفاده را ببریم.در طرف دیگر میدان تیم فوتبال ما قرار دارد. با حضور میروسلاو بلاژه ویچ در راس هرم مربیگری تیم ملی فوتبال ما و حضور دستیاران هموطن او )ایوانکوویچ و بگوویچ ( هم امیدوار بودیم که تیم ملی را در مرتبه ای بالاتر در زمینه تاکتیکی و حرکتی ببینم که اگر انصاف را رعایت کنیم باید بگوییم که تیم ما پیشرفت هایی در این زمینه ها داشته است که در صورت استمرار این جریان و آزادی عمل چیرو )که معلوم نیست چرا عده ای از همکاران از روی لجاجت و یا تمسخر او را شیرو می نامند( این پیشرفت سیر صعودی سریعتری خواهد گرفت.در تیم ما توپ روی زمین تا حدود زیادی بهتر از گذشته به حرکت در می آید و کم کم این عادت قدیمی فرستادن توپ از هر نقطه زمین برای علی دایی از سر بچه ها می افتد. البته نباید به حالتی پیش برویم که به قول معروف از آن طرف بام به پایین سقوط کنیم ، زیرا بارها در جریان بازی دیده شد در حالتی که در محل مناسبی برای سانترکردن قرار داشتیم ولی این عمل انجام نشده است و تنها باری که سانتر سالم و مناسب برای علی دایی ارسال شد در بازی ایران و عربستان در جده بود که کاپیتان، دروازه الدعایه را به زیبایی گشود.با توجه به خصوصیات اخلاقی بلاژه ویچ و خودرای بودن و یا به عبارتی قاطعیت فوق العاده او انتظار داشتیم بازیهای بسیار بهتری از تیم ملی فوتبال ملی ایران شاهد باشیم ، زیرا که بلاژه ویچ به هیچ عنوان حاضر نشد توصیه های دیگران را مدنظر قرار بدهد و همان طوری که در عمل هم اثبات شد او حتی به نظرات ایوانکوویچ هم اهمیت چندانی نداد، چرا که اگر غیر از این بود حامد کاویانپور ناعادلانه از ترکیب تیم ملی بیرون نمی ماند. گویا فقط بلاژه ویچ در یک مورد نتوانست حرف خود را به کرسی بنشاند و آن هم در مورد ابراهیم میرزاپور بود که مجبور شد تسلیم فخرالدین داود بگوویچ مربی دروازه بانهای تیم ملی شود.با بررسی طول مدت حضور بلاژه ویچ در ایران می توانیم به این نتیجه برسیم که اگر چه او جزو مربیان برجسته دنیا به شمار می رود و افتخارات بیشماری از جمله مقام سوم جهان همراه با کرواسی را در پرونده خود دارد، ولی در زمینه شناخت بازیکنان و ویژگی های آنها چندان مربی کارآزموده ای به نظر نمی رسد. انتخاب بازیکنان و نحوه قرارگرفتن درون زمین این مساله را به خوبی نشان می دهد. چیرو چشم خود را بر روی بازیکنانی بست که می توانستند در این شرایط بسیار کمک حال تیم ملی باشند. بازیکنانی نظیر داریوش یزدانی ، مهدی شیری، فرهاد مجیدی، علی انصاریان و علیرضا منصوریان.به عنوان مثال در خطحمله ، بازیکنان ما خصوصیات یکسانی دارند. فاطمی و سامره در واقع علی دایی 50 درصد یا60 درصد هستند و تازه همین ها هم به خاطر نوع بازی تیم ، فرصتی برای بازی پیدا نمی کنند؛ کما اینکه در تنها حضور90 دقیقه ای سامره تفاوتی در نحوه عملکرد خط حمله ما دیده نشد. البته همگی می دانیم که تصمیم گیرنده نهایی در زمینه انتخاب بازیکن و ترکیب تیم فقط مربی تیم است و می توان این عملکرد بلاژه ویچ را به سلیقه او نسبت داد، ولی قرار نیست این سلیقه شخصی سرمربی به کلیت تیم لطمه بزند و به صرف قاطعیت یک نفر تمام عملکرد او مورد نقد قرار نگیرد.او حتی هنگام بازی هم سعی می کند به ترکیب دلخواهش دست نزند و همان طورکه می بینیم تیم ما فقط وقتی تعویض می کند که مجبور به این کار باشد.نکته دیگر در خط دفاع به چشم می خورد. می دانیم که هماهنگی بین نفرات یک تیم بویژه خط دفاع اهمیتی بسیار در کار تیمی دارد. تیم ما در طول مدت آماده سازی در خط دفاع با ترکیب باقری ، هاشمی نسب و رضایی به میدان می رفت . این ترکیب مطلوب چیرو مورد نقد بسیاری از کارشناسان فوتبال قرار گرفت و تقریبا همه اعتقاد داشتند که توانایی های باقری در این نقطه به هدر خواهد رفت . تمام طول مدت آماده سازی باقری در آخرین نقطه خط دفاعی قرار گرفت و در آستانه شروع بازیها با مصدومیت باقری تمام این هماهنگی به دست آمده از بین رفت و گل محمدی در آخرین نقطه خط دفاع قرار گرفت . تا بازی با عربستان در جده همین ترکیب مورد استفاده قرار گرفت و با مصدومیت گل محمدی دوباره جای باقری تغییر پیدا کرد و به آخرین نقطه خط دفاع منتقل شد، ولی این آخرین تغییر خط دفاع ما نبود. بازی ضعیف هاشمی نسب در جده که البته تا حدود زیادی متاثر از بازی ضعیف هافبک های تیم بود، باعث شد که بناگاه هاشمی نسب نیز از ترکیب تیم در بازیهای بعدی بیرون برود. همگان انتظار داشتند که در این حالت بهروز رهبری فرد جایگزین دوست قدیمی خود در ترکیب تیم ملی شود که با توجه به خصوصیات رهبریفرد، انتظار بجایی هم بود.ولی در کمال تعجب چیرو افشین پیروانی را به رهبری فرد ترجیح داد. در صورتی که افشین پیروانی اصلا انتخابش در تیم با بحث و جدل فراوان همراه بود و سابقه زیادی هم در این پست نداشت . البته افشین پیروانی آن قدر خوب بازی کرده است که جای انتقادی از بازی خود به جا نگذارد؛ ولی این دلیل کافی و لازم برای استفاده او در این پست نیست.بازیکنانی که مد نظر بلاژه ویچ بودند و در تمام بازیهای تدارکاتی به میدان می رفتند اکنون در ترکیب ثابت تیم جایی ندارند. بازیکنی مثل سیروس دین محمدی و حامد کاویان پور کاملا از ترکیب تیم دور ماندند و کاویان پور فقط در بازی آخر90 دقیقه به میدان رفت که اتفاقا خط هافبک تیم بهترین بازی خود را به رهبری حامد در همین بازی انجام داد.نکته دیگر این که با همین بازیکنان موجود هم در فرستادن 11 نفر به درون زمین با مشکلاتی روبه رو هستیم ؛ به عنوان مثال در همین بازی آخر فرستادن همزمان دو هافبک دفاعی به نام های نکونام و کاویان پور در مسابقه ای که تیم احتیاج به پیروزی دارد از دیگر کارهای اعجاب آور بلاژه ویچ به شمار می رود. این ترکیب باعث شد نکونام بکلی از جریان بازی حذف شود؛ چون خصوصیت بازی کاویانپور، به صورتی است که به طور ناخودآگاه رهبری بازی را در دست می گیرد. در مسابقاتی که تیم ما برگزار کرده است به جز کاویان پور که روی نیمکت بود ما هافبکی نداشتیم که با ورودش جو بازی را به نفع تیم ما عوض کند. اگر منصوریان و شیری را داشتیم میتوانستیم دست بازتری برای تغییر تاکتیک داشته باشیم.به هر صورت همان طور که در ابتدای مطلب عنوان شد هر چه بود گذشت . این چند سطر هم برای این آورده شد که بدانیم چیرو هنوز نتوانسته شناخت کاملی از فوتبال ما داشته باشد؛ ولی شاید همین موضوع اکنون به نحوی به کمک ما بیاید؛ یعنی ناشناختگی ترکیب ما باعث می شود که حریف هم نتواند ارزیابی درستی از نحوه بازی ما داشته باشد. ناگفته نماند که این چند سطر را نباید به حساب دشمنی ما با بلاژه ویچ و تیم ملی گذاشت.برای این که به بهترین ترکیب برای بازی با بحرین برسیم ، باید ببینیم که از این بازی چه می خواهیم ئ؛ این مسابقه باید برای ما یک نتیجه داشته باشد: "پیروزی " و فقط3 امتیاز ما را از هر تهدیدی در امان نگاه می دارد. در نتیجه ما باید تیمی را روانه میدان کنیم که توانایی زدن گل داشته باشد. اگر عدد صفر در پایان بازی در جلوی اسم ایران نوشته شود هیچ دردی را از ما درمان نخواهد کرد؛ چرا که پیروزی عربستان بر تایلند ناامیدی ما را به دیدار پلی آف خواهد فرستاد. مهاجمان ما باید بیشتر از هر مسابقه دیگری در این مدت صاحب موقعیت گل شوند و باید بیشتر از هر زمانی دقت را چاشنی ضربات آخر خود کنند. گل زدن ما به تعداد زیاد، گل خوردن های ما را )اگر اتفاق بیفتد( بی اثر خواهد کرد. تا الان مسابقه ای نبوده است که ما در ابتدا گل زده باشیم و در آخر نتیجه را از دست داده باشیم . زدن گل بخصوص گل اول نقش حیاتی در سرنوشت ما ایفا خواهد کرد.با توجه به ترکیب تیم بحرین که بازی با چهار دفاع را در دستور کار خود دارد، ما می توانیم از ترکیب مثلثی مهدوی کیا - دایی - کریمی استفاده کنیم که این ترکیبی کامل از سرعت و قدرت و تکنیک در میان خط دفاع متزلزل بحرین خواهد بود. )توضیح این که چون تیم ما پیروزی می خواهد ترکیب تیم را از خط حمله آغاز کردیم(حرکات مهدوی کیا از راست و کریمی از چپ می تواند اساس دفاع بحرین را در هم بریزد و دایی در نوک حمله همواره با دو مدافع درگیر خواهد بود. با توجه به محرومیت میناوند، به طور قطع و یقین واحدی نیکبخت در سمت چپ زمین و اگر مهدوی کیا را در خط حمله فرض کنیم ، مجاهد خضیراوی می تواند در سمت راست زمین یک سرسام حسابی برای بازیکنان کند بحرین به وجود بیاورد. حرکات هجومی خضیراوی و مهدوی کیا از راست و واحدی و کریمی از چپ کاملا تیم بحرین را تحت فشار قرار خواهد داد.در مرکز زمین با توجه به خصوصیات این بازی و با توجه به بازیهای قبلی ، زوج باقری - کاویانپور بهترین گزینه برای اداره مرکز زمین است ؛ زوجی که توانایی اداره بازی و رهبری زمین را دارند و اضافه شدن کریم به خط حمله می تواند بزرگترین شوک به دفاع بحرین باشد که خود درگیر با سه عنصر خطرناک تیم ماست.با توجه به مصدومیت گل محمدی ، افشین پیروانی می تواند در آخرین نقطه انجام وظیفه کند و گمان نمی رود حضور پیروانی با بیش از50 بازی ملی خطرش بیشتر از حضور گل محمدی و یا باقری با سابقه بازی کمتر در این پست باشد.در دو طرف پیروانی ، هاشمی نسب یا رهبری فرد و رحمان رضایی می توانند انجام وظیفه کنند که با توجه به بازی فورواردهای بحرین استفاده از هاشمی نسب به خاطر هماهنگی بیشتر و استفاده از ضربات سر منطقی تر به نظر می رسد. در درون دروازه هم راهی به غیر از استفاده از میرزاپور نمانده است.در یک جمع بندی کلی ترکیب میرزاپور، پیروانی ، هاشمی نسب ، واحدی ، رضایی ، خضیراوی ، کاویانپور، باقری ، مهدوی کیا، کریمی و دایی می تواند مناسب ترین ترکیب برای دیداری باشد که در آن حمله و هجوم با حساب و کتاب و منطقی حرف اول را میزند.در هنگام گره خوردن کار حضور سیروس دین محمدی چپ پا می تواند گره گشا باشد چرا که در دیدارهایی که یک طرف آن اعراب باشند، فقط می توان با تکنیک از دام ضد فوتبال به اجرا درآمده آنها گریخت.در نهایت باید گفت که فوتبال ما ذاتش برتر از بحرین و امثال بحرین است ؛ ذاتی که اگر به اصل آن برگردیم توانایی شکست دادن هر حریفی را داریم.با داشتن بازیکنانی با ویژگی های علی دایی ، کریم باقری ، علی کریمی و مهدی مهدوی کیا و نیروهایی مثل کاویانپور و واحدی و خضیراوی و با بهترین خط دفاع گروه و داشتن کادر مربیگری بادانش چرا باید در بازی با تیمهایی نظیر بحرین و امثال بحرین حرف از استرس و فشار روانی به میان بیاوریم ؛ باید این نکته را بارها به بازیکنان خود گوشزد کنیم که مشکلات شما لذتبخشترین مشکلات دنیای فوتبال است . مشکل شما این است که مردم از شما گلباران می خواهند. یعنی این قدر توانایی شما بالاست که زدن یک و یا دو گل به این قبیل حریفان، مردم ما را راضی نمیکند.این نکته باید آرامش روحی دوچندان به شما بازیکنان اعطا کند. مربی شما هم که همین اعتقاد را به شما دارد. پس از شما می خواهیم با آرامش ، دقت ، تمرکز، خونسردی و قدرت عمل کنید.