فقرای بی نیاز در اندیشه خدمت رسانی به زوار حسینی

من به عنوان کسی که بیست و اندی سال کار هنری می کنم و بیشتر توجه و تمرکزم بر ارزیابی شخصیت هایی است که در خیابان یا اماکن دیگر با آن ها روبرو می شوم، کاراکترهایی را در این مسیر دیدم که اساسا رفتارهایشان با متر مادی قابل سنجش نیست. آدم هایی که حس می کنی با توجه به زندگی روزمره شغل و کارشان دست شان به هیچ جا بند نیست و آدم های بسیار بسیارگرفتاری هستند. یکی بیماری خودش و خانواده و بچه اش آزارش می دهد دیگری هم با درد بی پولی دست و پنجه نرم می کند، اما بدون توجه به تمام این سختی ها، به دنبال اتفاق بزرگ تری در زندگی شان هستند و همین هدف زمینه را برای خدمت رسانی به زائرین حسینی فراهم می کند. اگر از این همبستگی و انرژی میلیونی درست استفاده شود، خیلی کارها می‌شود کرد. این همبستگی که اکنون میان مسلمانان در مسیر پیاده‌روی وجود دارد، در هیچ گردهمایی یا هیچ‌کجای دنیا نیست. کربلا رفتن و زیارت امام حسین این نیست .خودت را در آن جمعیت سه میلیون چهار میلیونی که دم حرم هستند و تلاش می کنند خود را به ضریح برسانند نیست، دیدن آن آدم ها و زندگی کردن با آنها و راهپیمایی و خدمت رسانی ای که آن ها می کنند و کمک هایی که تو به آنها می کنی این هاست که فضای روحانی پیاده روی اربعین را می سازد و این است که شخص خود من را خیلی تحت تاثیر قرار داده است. فضای آنجا اینقدر انسان را تحت تاثیر قرار می دهد که دیگر به سختی های مسیر بی تفاوت می شوی. اینکه افراد با هر شغل و کاری و با هر درآمد و سواد و سنی اینجا فقط زائر حسین هستند، بیانگر یک خلوص نیت خاص و یکدلی بی مثالی است که نمی توان توصیف دقیقی برایش داشت. حتی تصاویر تلویزیونی و گزارش هایی که مکررا از صداوسیما مرتبط با این فضا پخش می شود نمی تواند حق مطلب را به درستی ادا کند، لذا راهپیمایی اربعین از آن دسته از مراسمی است که تا فرد از نزدیک نبیند و آن را لمس کند، نمی تواند به عظمت آن پی ببرد.

بهرام عظیمی؛ انیمیشن ساز