درمصر، روز چهاردهم مهرماه (ششم اکتبر) یادآور دو مناسبت است: مناسبت نخست سالروز عبور موفقیت آمیز ارتش این کشور از کانال سوئز، آنهم در جنگ با رژیم اشغالگر صهیونیستی است؛ یعنی همان جنگی که به «جنگ 1973» یا «جنگ رمضان» مشهور است و هرساله مردم مصر با برگزاری رژه و رزمایش های نظامی آن را گرامی می دارند.
کد خبر: ۱۱۶۸۴۵۳
چرا «خالد» ماندگار شد؟

اما مناسبت دوم، حادثه ترور موفقیت آمیز (اعدام انقلابی) انورسادات رئیس جمهور سازشکار مصر در سال 1360 ( مصادف با1981 میلادی) توسط خالداسلامبولی است که به عنوان حادثه ای مهم در تاریخ معاصر این کشور ثبت شده است؛ حادثه ای بسیار عبرت آمیز که درخصوص آن تحلیل ها و تفسیر های زیادی ارائه شده و با وجود گذشت 37 سال از ترور انورسادات، بازهم در فضاهای سیاسی و در سطوح رسانه ای، ازعلل این واقعه و اهداف آن سخن به میان می آید.

در این باره، شاید گویاتر از همه، بخشی از وصیتنامه «شهید خالد اسلامبولی» باشد که به علل تصمیم خود و دوستانش برای ترور انور سادات رئیس جمهور معدوم مصر اشاره می کند و سازشکاری های او در برابر رژیم صهیونیستی و امضای پیمان خفت بار «کمپ دیوید» را هدف اصلی این اقدام انقلابی بر می شمارد.

خالداسلامبو لی در وصیتنامه اش می نویسد: ما باهم تصمیم گرفتیم که فرعون مصر را به قتل برسانیم تا شاید خداوند به خاطر این کار، ما را از ننگ دوستی با صهیونیست ها که دامن ما را گرفته و فساد روحی و اخلاقی سادات و همسرش را در جامعه علنی ساخته است، نجات بخشد.»

خالداسلامبولی در این جملات، دوستی و سازش با اسرائیل را برای مردم مصر ننگی دامنگیر توصیف می کند و انگیزه و هدف خود و دوستانش در ترور انور سادات را نوعی استمداد از خداوند، جهت رهایی از این ننگ می داند. با این حال خالداسلامبولی در این بخش کوتاه از وصیتنامه خود، به فساد روحی و اخلاقی انورسادات و همسرش که به واسطه سازش با رژیم اشغالگر فلسطین آشکار شده نیز اشاره می کند و این فساد علنی را، یکی دیگر از علل ترور وی بر می شمارد.

به هرحال همه سخن خالد اسلامبولی آن است که وی و دوستانش، اقدام انورسادات را در امضای پیمان سازشکارانه کمپ دیوید، خیانتی بزرگ و نابخشودنی می دانند و براساس تعالیم وآموزه های اسلامی، سزای چنین خیانتی چیزی جز اعدام انقلابی نیست؛ چنانکه وی در جلسه محاکمه اش با صدای بلند اعلام کرد:«انا خالد اسلامبولی، انا قاتل السادات،انا قاتل الفرعون، انا قاتل الطاغوت فی سبیل الله».

در واقع اشاره خالداسلامبولی به نقش خیانتکارانه ای بود که انور سادات درانعقاد پیمان کمپ دیوید ایفا کرد و بدین وسیله، رژیم جعلی، متجاوز و اشغالگر اسرائیل را به رسمیت شناخت. در واقع در نتیجه انعقاد این پیمان بود که رژیم صهیونیستی از حق عبور از کانال سوئز ( که از درون خاک مصر عبور می کند) برخوردار شد و افزون بر آن، این امکان را یافت تا با برقراری روابط رسمی با مصر، به انواع سوء استفاده های اقتصادی، تجاری، اطلاعاتی و امنیتی از این کشور مبادرت نماید.

مردم مصر از انور سادات، به عنوان رئیس جمهور ضعیف النفسی یاد می کنند که عزت و اقتدار ایجاد شده در دوران جمال عبدالناصر را با حرکت های بزدلانه خود پایمال کرد و با ورود به عرصه سازش با رژیم صهیونیستی، نخستین زمینه های سلطه همه جانبه آمریکا، به ویژه سلطه سیاسی و نظامی این کشور را بر مصر فراهم نمود. در واقع او بود که درپی یک سلسله زد و بندهای پنهانی با مقامات آمریکایی و اسرائیلی، ابتدا آمادگی خود را برای حضور و سخنرانی در پارلمان رژیم صهیونیستی اعلام کرد و با جار وجنجال تبلیغاتی فراوان، این نخستین حرکت خیانتکارانه اش را (که به معنی به رسمیت شناختن این رژیم جعلی واشغالگر صهیونیستی بود) برداشتن گامی شجاعانه در عرصه دیپلماسی!!! توصیف کرد.

و البته در پی آغاز چنین روندی بود که انور سادات آمادگی اش را نیز برای امضای پیمان کمپ دیوید اعلام کرد و با این اقدام نه تنها فاصله و شکاف موجود میان دولت و ملت را بشدت افزایش داد، بلکه مورد خشم و نفرت پردامنه و روزافزون افکارعمومی قرار گرفت.

در حقیقت درپی امضای پیمان سازشکارانه کمپ دیوید با آمریکا و اسرائیل بودکه سلسله عملیات سرکوبگرانه وخونین انورسادات علیه مردم و نظامیان مصری نیز آغاز شد و هزاران تن از نظامیان وغیر نظامیان مصری مخالف سازش با رژیم صهیونیستی به خاک وخون کشیده شده و یا به زندان افتادند.

لذا زمانی که خالد اسلامبولی و دوستانش موفق شدند تا وی را به سزای این خیانتش برسانند، شادی و سرور سراسر مصر فراگرفت و مردم رنجیده این کشور از خالد اسلامبولی در حد و اندازه یک قهرمان ملی، تمجید کردند.

چنانکه اینک نیز نه تنها مردم مصر بلکه بسیاری از جوامع مسلمان به ویژه مردم غرب آسیا و شمال آفریقا، اقدام شجاعانه وی را الگویی برای برخورد و مواجهه با سازشکاران می دانند و در مقابل، سرنوشت شوم سادات را نیز درس عبرتی برای سرکردگان خیانت کار محسوب می کنند.

جعفر قنادباشی - سفیر سابق ایران در لیبی و کارشناس مسائل آفریقا

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها