جایگاه سیدالشهدا در بین اهل سنت

به گزارش جام جم آنلاین، به چند مورد از این نظرات اشاره می کنیم.

یکی از علمای منسوب به اهل سنت که دشمنی با اهل بیت دارد، در کتاب خود، بغض خود را اینگونه ابراز می کند: «هیچکس از قاتلان حسین در کربلا مقصر نیستند زیرا آنان، تنها به سخن رسول الله عمل کرده اند که گفته بود در فتنه ها، اشخاص فاسد می شوند و احوال، دگرگون می گردد.»

بسیاری از بزرگان اهل سنت، به سخن او، واکنش نشان دادند.

سیوطی عالم بزرگ اهل سنت به شدت به سخن او، واکنش نشان می دهد و می نویسد: «این فتوا اولین جسارت و شتابزدگی وی در فتوا نیست، بلکه او کتابی درباره مولایمان حسین (ع) نوشته که خودش را با آن رسوا کرده است.»

عالم بزرگ دیگر اهل سنت، ابن حجر دراین باره می گوید:«از این سخن، بدن انسان می‌لرزد.»

مفسر بزرگ اسلام، آلوسی نیز می گوید:«این فرد، بزرگ‌ترین دروغ را بیان کرده و هر که او را تایید کند در زمرۀ جاهلان‌ است.»

هنگامی که هیثمی، عالم بزرگ اهل سنت، کلام سخیف این دشمن اهل بیت (ع)را شنید، بر گوینده اش لعنت فرستاد و دشنام داد، در حالی که گریه می‏ کرد و اشک می‏ ریخت.

جایگاه والای سیدالشهدا(ع) در بیانات علمای اهل سنت بدینجا ختم نمی شود.

ابن کثیر از علمای معروف مذهب شافعی در کتاب معتبر «البدایة و النهایة » در باره مقام امام حسین (ع) چنین می نویسد:«از عبدالله بن عمر شنیدم در جواب کسی که از او در باره کشتن مگس در ماه محرم پرسیده بود، گفت: مردم درباره کشتن مگس سؤال می کنند، در حالی که پسر دختر رسول الله (ص) را کشته اند! و حال آن که پیامبر (ص) درباره حسن و حسین فرموده است: «آنها گل های خوشبوی من در دنیا هستند.»

ابن روزبهان درباره سیدالشهدا(ع) می گوید: «اوست که به قدرتِ غیرت، هر کافر متمردی را از بیخ و بن برمی کند.»

او در جایی دیگر نیز، تاکید می کند:«حادثه ای غم انگیزتر و مصیبت بارتر و دردناک تر از این، در تاریخ اسلام رخ نداده است! نفرین به اندازه علم خدا بر هر کسی که در جنگ علیه آن حضرت حاضر شده و در آن شریک و بدان راضی بوده است.»

ابوالحسن اشعری پیشوای مکتب اشاعره، پیرامون قیام حسین بن علی(ع) می گوید : «امام حسین(ع) با یاران خود علیه بیداد یزید، قیام کرد و در کربلا به شهادت رسید.»

ابن خلدون، تاریخ نگارِ شهیرِ سنی نیز در این باره می گوید: «این یزید بود که با امام جنگید. این عمل یزید، نشانه فسق اوست و حسین(ع)در شهادتش ماجور است در حالی که یزید از عدالت به دور بوده و حسین(ع) بر ضد یک حاکم ظالم قیام کرده بود.»

در تاریخ معاصر نیز از این قبیل آرا در کلمات و گفتارهای بزرگان سنی مذهب، بسیار یافت می شود.

عباس محمود عقاد مصری، نویسنده کتاب «الحسین ابوالشهداء» می گوید: «شجاعت حسین(ع)، صفتی است که از شخصی مانند حسین(ع)تعجب آور نیست. حسین(ع)معدن شجاعت است. البته در میان فرزندان آدم کسی در شجاعت قلب و قوت روحی، شجاع تر از حسین(ع)در مقایسه با آنچه او در کربلا بدان اقدام کرد، پیدا نمی شود. برای او همین بس که در طول صدها سال تاریخ دنیا، او همچنان شهید، فرزند شهید و پدر شهیدان باقی مانده است.»

مولوی محمد شهداد حنفی در باره قیام سیدالشهدا می نویسد: «در راه آنچه آن را حق می انست، جان خود را تسلیم جان آفرین کرد، ولی تسلیم باطل نشد. با آن که یار و یاورانی به حد کافی نداشت، علیه باطل با تمام قدرت و شهامت، ایستادگی کرد تا این که به مقام شهادت عظمی نائل آمد.»

دکتر طه حسین ادیب، نویسنده و ناقد معاصر اهل سنت، معتقد است: «از آنجا که حسین از یک سو، مسئول حفظ دین و از سوی دیگر، آزاده و قهرمان است، هرگز در قبال بیعت خواهی یزید، سر تسلیم فرود نخواهد آورد. پس برای رسیدن به هدف خود، باید به هر کار مشروعی دست می زد بنابراین، برای احتراز و دوری از امر بیعت، به کوفه روی آورد و شهادت را بر بیعت با یزید که به نوعی تایید ستم های او بود، ترجیح داد.»

شیخ عبدالله علائلی، نویسنده کتاب شگفت انگیز «اشعة من حیاة الحسین»، نیز درباره قیام حسین بن علی (ع) می نویسد: «در این میان، کسی که از همه بیشتر مسئولیت قیام، داشت و در اعتراض به وضع ناهنجار آن عصر از شایستگی بیشتری برخوردار بود، امام حسین (ع)بود.

قیام حسین (ع) خواست همه مسلمانان بوده است; این قیام انعکاس و طنین گسترده ای به جای گذاشت و تا آنجا پیش رفت که تخت سلطنت امویان را به لرزه درآورد و سرانجام به نابودی کشاند.»

این دانشمند و نویسنده معاصر اهل سنت در ادامه میگوید: «هرکس در زندگی، دو روز دارد: روز زنده شدن و روز مرگ; ولی تو ای حسین! تنها یک روز داشتی. روز زنده شدن و حیات; زیرا تو هرگز نمردی، تو جان شیرین خود را بر سر عقیده پاک و هدف بزرگ و آرمان مقدس خویش نهادی، به همین دلیل تا حق و حقیقت و اسلام در جهان زنده است، تو هم زنده ای.»

مولوی عبدالباری صالحی از علمای اهل سنت ایران، پیرامون شخصیت امام حسین(ع) بیان می دارد: «وقتی که پیامبر می گوید حسین از من است و من از حسینم تکلیف همه مسلمین و پیروان رسول الله (ص) مشخص کرده است.»