پدرانی که ماندگار شدند

پدرها همیشه حامی هستند، ولی با سکوت‌شان در سایه قرار دارند. کم حرف می‌زنند، اما بموقع می‌گویند. کمتر عصبانی می‌شوند، چون اعتقاد دارند ستون خانواده نباید بلرزد، حتی این سایه بودن مورد اغفال فیلمنامه‌نویسان هم تا امروز قرار گرفته و کمتر سراغ شخصیت‌محوری پدر رفتند.

البته همیشه نقش پدر در سریال‌ها به چشم می‌خورد، اما آن‌طور باید و شاید نقش شان پررنگ نیست و خیلی در پیشبرد داستان نقشی ندارند. در واقع بیشتر نقش مکمل دسته چند هستند. البته گاهی از دست فیلمنامه نویسان در رفته و نقش پدر در سریال‌ها ماندگار شده که باز هم تعداد نقش پدران مقتدر بیشتر از پدران مهربان بوده است. محمدعلی کشاورز در سریال
پدر سالار نمونه پدران سنتی، پر قدرت و پر نفوذ بود که گاهی جذبه پدرانه اش به زورگویی ختم می‌شد. حسن پورشیرازی در سریال نرگس در نقش یک پدر مقتدر و زورگو ظاهر شد که هرگز بدجنسی‌هایش فراموش نمی‌شود. داریوش ارجمند از دیگر بازیگرانی است که نقش یک پدر سنتی، مقتدر و زورگو را داشت که حاضر نمی‌شد از عقایدش صرف نظر کند.

دانیال حکیمی هم در سریال فاصله‌ها نقش یک پدر مذهبی را داشت که اختلاف سلیقه اش با پسرش باعث فاصله بین او و فرزندش شده بود.

هزارگاهی هم شاهد پدران مهربان بودیم. پرویز پرستویی در سریال زیر تیغ، عاشقانه برای دخترش اشک می‌ریخت که روزهای سختی را پشت سر می‌گذاشت.

یکی از پدران ماندگار هم برای رضا کیانیان است که در سریال راه طولانی پدری بود که خودش را به آب و آتش می‌زد تا خانواده اش در رفاه باشد. حال در این شب‌ها مهدی سلطانی را در شمایل یک پدر مهربان می‌بینیم، پدری که منطقی است و مثل یک حامی مهربان پشت فرزندش حامد است.

در سکانس‌های مختلف، مخاطب شاهد این ماجرا به شکل‌های مختلف است. در صحنه‌ای که لیلا (ریحانه پارسا) با او حرف می‌زند و از علاقه‌اش به حامد می‌گوید، صحنه‌ای که او با پدر لیلا حرف می‌زند، سکانس خواستگاری و ... در مجموع ما به عنوان یک مخاطب نمونه واقعی یک پدر را شاهد هستیم.

بدون تردید ماندگار شدن این نقش در بازی خوب مهدی سلطانی است که این نقش را مال خودش کرده است.

فاطمه عودباشی

روزنامه نگار