یک کارگردان جزئی‌نگر

گرفتن بازی‌های طبیعی

روزگار قریب یکی از مهم‌ترین و ماندگارترین سریال‌های رسانه ملی است. عیاری کاملاً هوشمندانه به اتفاقات ریز و درشت زندگی دکتر قریب پرداخت کرد و همین باعث شد فضای سریال برای مخاطب واقعی و قابل باور باشد. بازی‌های این سریال بی نقص، طبیعی و صمیمی بود. به‌هیچ‌وجه بازی‌ها اغراق شده نبود. مهدی هاشمی در نقش دکتر قریب چنان راحت بازی می‌کرد که مخاطب فکر می‌کرد واقعاً او دکتر قریب است. لحن او در همه موقعیت‌ها حتی زمانی که در بیمارستان بستری بود برای مخاطب جالب بود که چطور تا این میزان راحت نقش را بازی کرد، حتی بازی بچه‌های خردسال در سریال طبیعی بود و همین باعث شد مخاطب کاراکترهای قصه را از جنس خودش بداند. عیاری در این سریال از نماهای شگفت‌انگیز برای جذابیت بیشتر قصه استفاده کرد و ریتم این سریال هم مختص خودش بود. در واقع این کارگردان همه استانداردها را در کارش رعایت کرد تا برای همیشه شخصیت دکتر قریب در ذهن مخاطبان حک شود.

جریان زندگی در آثار تلویزیونی

کافی است مخاطب، کیانوش عیاری را پشت صحنه ضبط سریال ببیند. آن وقت است که متوجه زحمات او برای تولید می‌شود، زیرا یکی از حسن‌های او، آرامش هنگام کار است. برایش فرق نمی‌کند یک پلان یا سکانس چند بار ضبط شود، حتی اگر به دفعه بیستم یا سی‌ام برداشت هم برسد باز هم تکرار می‌کند تا آنچه را می‌خواهد و دلش رضایت می‌دهد، در بیاورد و تا وقتی در نیاورد، ادامه می‌دهد. علاوه بر آن، خودش به بهترین شکل بازیگر را هدایت می‌کند تا زندگی در اثرش جریان داشته باشد. روابط بین شخصیت‌ها در قصه سریال‌های او واقعی است و برای مخاطب باورپذیر و قابل لمس. انگار خودش را در دل قصه می‌بیند و با آن همذات‌پنداری می‌کند.

نگاه به زندگی با هزاران چشم

سریال هزاران چشم به کارگردانی عیاری بعد از گذشت بیش از یک دهه، همچنان جذاب و تاثیرگذار است و تماشای چند بار آن خالی از لطف نیست. این مجموعه با این که داستان ساده‌ای دارد، اما سرشار از فراز و نشیب‌های مختلف است و مخاطب را با خود درگیر و همراه می‌کند. شخصی نابینا (با بازی تحسین‌برانگیز مهدی هاشمی) که مشاور خانوادگی یکی از مجلات است، نامه‌هایی دریافت می‌کند و در هر قسمت خودش را به جای نویسنده نامه می‌گذارد و مخاطب در واقع از طریق ذهن این مشاور نابینا ماجرا را دنبال می‌کند. در هر قسمت از هزاران چشم، بیننده با ماجرایی منحصربه‌فرد با رویکردی خانوادگی، شخصی یا اجتماعی آشنا می‌شود؛ ماجراهایی که برای مخاطب جذابیت زیادی دارد. عیاری باز هم در پرداخت قصه‌اش، روایتی ساده و باورپذیر دارد و موضوعاتی مثل فقر را به گونه‌ای تصویر می‌کند تا گل‌درشت به نظر نرسد. ریتم آرام این مجموعه برگرفته از جریان زندگی است.