برای پرورش رزهای باغچه‌ام نیازی به گوگل ندارم

منتقدان به شوخی و طعنه می‌پرسند «کدام نسل؟» واقعیت این است که برای مریل استریپ، چیزی به عنوان بازیگر این نسل یا آن نسل وجود ندارد. او با بازی‌ها و هنرنمایی‌‌هایش نشان داده بازیگر تمام نسل‌هاست. از سال 1978 که کار بازیگری را شروع کرد، تا به امروز یکی از مطرح‌ترین بازیگران زن دوران خود بوده است. پرکار (و البته گزیده کار) است و معمولا هر سال یک فیلم موفق و پرسروصدا روی پرده سینما دارد. بیشترین تعداد نامزدی دریافت جایزه اسکار را دارد و تا به حال، سه بار آن را گرفته است. در گفت‌وگوی زیر، استریپ درباره چیزهای مختلف از جمله الگوی بازیگری بودن، ایفای نقش مادر در منزل و علاقه‌اش به زنبیل هدیه می‌گوید.

صادقانه می‌پرسم، فکر نمی‌کنید بعضی وقت‌ها نسبت به دیگران کمی کم‌لطف و نامهربان هستید؟

نامهربان؟ مگر چه‌کار کرده‌ام؟ لطف کنید بگویید منظورتان چیست.

همه بازیگران زن در هالیوود می‌دانند اگر شما به فیلمنامه‌ای علاقه‌مند باشید، آنها دیگر شانسی برای بازی در آن فیلم ندارند.

این محبت شماست که این را می‌گویید. اما فکر کنم کمی اغراق شده است و نمی‌توانم اعتراض و شکایتی نسبت به آن بکنم. وقتی بحث پیشنهاد نقش‌ها به من می‌شود، آدم خوش‌شانسی هستم. اما زنان بازیگر خیلی خوبی هم در بیرون هستند که نقش‌های خوبی را به عهده می‌گیرند. مطمئن هستم نقش کسی را از چنگش در نمی‌آورم.

آیا برای بازیگران زن هالیوودی در هر گروه سنی که هستند، نقش‌های خوب به اندازه کافی وجود دارد؟

خب، این یک موضوع دیگر است. این روزها وضعیت دارد بهتر از گذشته می‌شود. اما هنوز به درجه خوب نرسیده و تا رسیدن به موقعیت مطلوب فاصله داریم. هالیوود هنوز شکل صنعتی دارد که توسط مردان رهبری و هدایت می‌شود. برای همین، نقش‌های مختص خانم‌ها کم است و معمولا محدود به مادر، نامزد یا دلداده و... می‌شود.

آخرین فیلم‌‌هایتان «فلورنس فاستر جنکینز» و «پست» بودند و سال آینده «مری پاپینز برمی گردد» را دارید.این نقش‌ها را چگونه انتخاب می‌کنید؟

کدام بچه بزرگی (که خودم هم یکی از آنها هستم) عاشق داستان مری پاپینز نیست؟ پس پاسخم به شما این است: آن نقش‌هایی را برای بازی انتخاب می‌کنم که دوستشان دارم و عاشق‌شان می‌شوم. اینها نقش‌هایی هستند که با من صحبت کرده و حرف می‌زنند.

یک زن شاغل هستید، اما در همان زمان مادر چهار بچه هم هستید که حالا برای خودشان بزرگ شده‌اند. تعادل بین ستاره بودن و خانواده را چگونه حفظ می‌کنید؟

کار تیمی همه چیز است. همسرم دان گومر همیشه درگیر کارهایم بوده و هست. در مقام یک پدر و کار بزرگ کردن بچه، آدم راحت‌تری است. من هم مثل یک مادر ببر هستم!

منظورتان چیست؟

بگذارید توضیح بدهم. وقتی پسرم هنری خیلی کوچک بود و می‌خواست پیانو زدن را یاد بگیرد، معلمی که برایش انتخاب کردیم خیلی خوب نبود. همین باعث شد هنری علاقه‌اش به ساز را از دست بدهد. اما من فکر می‌کردم او باید ادامه بدهد و درس‌های کار را یاد بگیرد. همسرم فکر می‌کرد این رویای من است و تلاش دارم چیزی را به هنری تحمیل کنم. امروز هنری 37 ساله و یک موزیسین است. مامان مریل ببر درست می‌گفت! وقتی خانواده‌ای دارید و بچه‌ها را بزرگ می‌کنید، کار گروهی و مشترک همه چیز است.

سخت‌ترین نکته در ارتباط با بزرگ کردن بچه‌ها چه بود؟

بعضی وقت‌ها فراموش می‌کنید که آنها دارند بزرگ می‌شوند. با یک نوجوان 14 ساله، مثل یک بچه 10 ساله رفتار می‌کنید. فرق است بین یک کودک و یک نوجوان. بعد یک سری جدایی‌ها و دوری‌ها در ارتباطاتتان پیش می‌آید، که شما باید بر آنها غلبه کنید. این کار همیشه آسان نیست. مطمئنم که بعضی وقت ها، بیش از اندازه همراه و حامی بوده‌ام. بچه‌ها نیازمند آن هستند که یاد بگیرند روی پاهای خودشان بایستند.

از آن دسته آدم‌هایی هستید که برای آینده برنامه‌ریزی می‌کنند؟

وقتی جوان‌تر بودم، بله. همیشه در این باره فکر می‌کردم سفرم مرا به کجا خواهد برد. اما حالا دیگر خیلی زیاد به این چیزها فکر نمی‌کنم و اجازه می‌دهم که شرایط جدید خودش را به من نشان دهد. راستش، این شیوه را دوست دارم.

خیلی معمولی به نظر می‌رسید. زندگی باشکوه برایتان جذابیتی ندارد؟

درست می‌گویید، در یک دنیای معمولی یک زندگی معمولی دارم. حتی اکثر مواقع در هالیوود هم نیستم. برای من، هالیوود مثل یک استیج بزرگ است. وقتی به یک مراسم اهدای جوایز دعوت می‌شوم و یک زنبیل هدیه می‌گیرم، ذوق زده ام. بعد از آن، زندگی معمولی آغاز می‌شود.

داخل زنبیل‌ هدیه‌ها را هم نگاه می‌کنید؟

شوخی می‌کنید؟ البته که این کار را می‌کنم. اکثر وقت‌ها داخل آن محصولاتی است که هیچ وقت از مغازه خریداری نمی‌کنم. دلیلش هم گران‌قیمت بودنشان است. از گرفتن‌شان خوشحال می‌شوم.

وقتی به کارنامه 40ساله‌تان نگاه می‌کنید، چه می‌بینید؟ همه کارها را درست انجام داده‌اید؟

در طول راه اشتباه هم وجود دارد و همه اشتباه می‌کنند. اشتباه بخشی از سفری است که پیش رو دارید و شما از آنها درس می‌گیرید. خودم هم می‌دانم آدم خوش‌شانسی هستم که چنین زندگی خوبی دارم.

وقتی مردم درباره بازیگران جوانی که دارند با هم رقابت می‌کنند حرف می‌زنند، نام شما هم می‌آید. خوب است، نه؟

خب البته احساس خوبی به آدم دست می‌دهد. اما شک دارم بتوانم واقعا به کسی کمکی کنم. شما هیچ وقت نمی‌دانی در مسیری که پیش رو داری، چگونه می‌خواهی سروری کنی. نکته مهم این است که به حرکت ادامه بدهی و با چالش‌های تازه روبه‌رو شوی.

تصور بازنشستگی را می‌کنید؟

بله، تا چند سال دیگر خودم را بازنشسته می‌کنم. به آهستگی و آرامی دارم این کار را انجام می‌دهم. اما خب، بچه‌ها که سر خانه و زندگی خودشان رفته‌اند و فیلمنامه‌های تازه هم که از راه می‌رسند! راستش را بخواهید خیلی دوست دارم که آنها را بخوانم.

روی کاغذ یا روی لپ‌تاپ؟!

اکثرا روی کاغذ، اما متوجه منظورتان شدم. اینترنت تاثیر فوق‌العاده‌ای روی زندگی همه ما گذاشته است. تائید می‌کنم زن آن مدرسه‌های قدیمی هستم. من با کتاب و نوشته و متن بزرگ شدم. اما مطمئن هستم که در آینده با تغییرات خیلی خوبی روبه‌رو خواهیم بود و بابت این مساله باید از تکنولوژی تشکر کنیم. دنیا خیلی کوچک‌تر شده و جامعه ما، شکل جهانی‌تری به خود گرفته است. این را دوست دارم.

ترجیح می‌دهید از همه این چیزها دور باشید، یا ارتباط‌تان را با آن حفظ کنید؟

بعضی وقت‌ها می‌خواهم دور شوم. این خیلی مهم است. بخش زیادی از وقتم را در باغ خانه‌ام می‌گذرانم و با گل‌ها سر‌می‌کنم. به گوگل احتیاجی ندارم که یاد بگیرم رزهای باغچه‌ام را چطور پرورش بدهم!

جام‌جم

منبع:‌هالیوود ریپورتر