«امید» شناسنامه دارد

نقش امید در سریال «آنام» چه ویژگی‌هایی داشت که آن را پذیرفتید؟

هر نقشی که پیشنهاد می‌شود یکسری ویژگی‌های ابتدایی دارد، مثل شغل آن شخصیت که او را در یک قشر اجتماعی قرار می‌دهد و کردار و رفتار خاصش را سبب می‌شود. علاوه بر این هر نقش گذشته‌ای دارد که در بیشتر کارها کمتر دیده می‌شود، اما در این کار شخصیت‌ها گذشته‌ای دارند که آنها را در زمان حال درگیر می‌کند. همین باعث می‌شود که ابعاد مختلف شخصیت فرد خود را نشان دهد و برخورد این آدم را در رابطه با وقایع مختلف موجب ‌شود. همه اینها فاکتورهایی است که باعث می‌شود یک نقش یک بعدی و سطحی نباشد. این یکی از فاکتورهای قوی بود که نقش امید داشت و در خیلی از کارهای دیگر وجود ندارد. در بسیاری ازکارها، پرداخت آنچنانی وجود ندارد و شخصیت‌ها فقط با یک شغل مثل معلم،‌ دانشجو، کاسب، مهندس و نظامی معرفی می‌شوند و صرفا بر خصوصیات فردی شخص تمرکز می‌شود که همین موضوع باعث می‌شود هنرپیشه بیشتر دیده شود تا نقش. هنرپیشه در چنین شرایطی مجبور است تمام موجودیت خود را در قالب نقش پیاده کند. همین است که ما می‌بینیم در بیشتر مواقع این هنرپیشگان هستند که یک اثر را پیش می‌برند. اما بعضی از نقش‌ها برای خودشان شناسنامه و تعریف دارند. وقتی فیلمنامه را ورق می‌زنی می‌بینی که شخصیت در دل این قصه حرفی برای گفتن دارد. نقش اینچنینی می‌طلبد که بازیگر زمان بیشتری بگذارد تا شخصیت آن را پیدا کند و در نهایت کار شاخص‌تر می‌شود.

در واقع معتقدید که نمایش گذشته این نقش به رفتار امروز او منطق می‌دهد و همین برای شما جذاب است؟

بله. اکثر نقش‌هایی که در این کار وجود دارد دارای همین ویژگی است و شخصیت‌ها با گذشته‌شان با یکدیگر پیوند می‌خورند.

با نگاه کلی‌تر ویژگی‌های جذاب قصه برای شما چه بود؟

قصه سریال با اوج و فرودهایش کار را برای مخاطبان معمایی و جذاب‌تر می‌کند. نقاط مبهمی دارد که خیلی زود برای بیننده رو نمی‌شود، این همان چیزی است که در کارهای اخیر کمتر دیده می‌شود. در این سریال تا تماشاگر می‌آید جواب یک سوال را پیدا کند، پرسش دیگری مطرح می‌شود. این باعث می‌شود انگیزه او برای دنبال کردن قصه بیشتر شود. مخاطبان هر شب کنجکاوانه پیگیری می‌کنند که بفهمند سرنوشت شخصیت‌ها چه می‌شود. اینها همگی فیلمنامه را برای من جذاب می‌کرد.

فیلمنامه از ابتدا به طور کامل در اختیار شما قرار گرفت؟

یک سیناپس کلی در اختیار بازیگران قرار داشت و فقط نزدیک 15 قسمت آماده بود، اما بتدریج کامل‌تر شد. البته هنوز هم که در حال فیلمبرداری پایان کار هستیم، به طور کامل از انتهای بخش‌هایی از آن اطلاع نداریم.

دشواری‌های بازی در این کار تا امروز برایتان چه بوده است؟

به طور کلی دشواری بازی کردن در سریال این است که در ابتدا می‌گویند باید بسرعت کار برای فلان مناسبت یا فصل آماده شود و همین، حجم کار را در آغاز بالا می‌برد. مسلما در این مواقع فشار کار بیشتر روی بازیگران و عوامل است. این موضوع قدرت تفکر و خلاقیت را برای هنرپیشه محدود می‌کند، زیرا بازیگر مدام در حال شکل دادن به نقش و قوام‌بخشی به آن به مرور زمان است. خستگی‌های ناشی از حجم بالای کار یکی از مشکلات کار ما محسوب می‌شود. دیگر این‌که ما مجبوریم برای حفظ راکورد با وجود گذشتن از فصل گرما همچنان با لباس‌های تابستانی در سرما جلوی دوربین برویم. اینها مسائلی است که باید برایشان آستانه تحمل را بالا ببریم.

پیشنهاد این کار چگونه مطرح شد؟

بر اساس شناختی که گروه از من و من از آقای افشار داشتم.

پیش از این با ایشان همکاری نداشتید؟

خیر اما کارهایشان را دنبال می‌کردم. بالاخره در این کار فرصتی پیش آمد که درکنار هم باشیم و فکر می‌کنم حاصل خوبی داشته است، زیرا در حین کار بسیار احساس راحتی می‌کردم. آقای افشار کمک می‌کنند که بازیگر با آرامش خیال بازی کند. وقتی طرز تفکرت در مورد کار با کارگردان یکی باشد، کار لذت‌بخش می‌شود.

یعنی آن چیزی که امروز در قاب تلویزیون می‌بینید، انتظارتان را برآورده کرده است؟

ایده‌آل بخواهیم نگاه کنیم خیر. چون توقع من از خودم بیشتر است. اگر همه چز از جمله نظم، مسائل مالی و ... خوب پیش برود، فکر می‌کنم می‌توانیم راندمان کاری بالاتری داشته باشیم. البته این موضوع را فقط در مورد نقش خودم می‌گویم. بعضی مواقع پیش می‌آید که احساس می‌کنم به صورت مکانیکی در حال بازی کردن هستم. این شکل از کار چندان برایم خوشایند نیست و شاید بعضی از نقش هایم شبیه هم باشد. این مساله زمانی اتفاق می‌افتد که فرصت کم است، اما گاهی که حوصله و وقت بیشتر بوده است روی جزئیات نقش بیشتر کار کردم و خلاقیتم را در حین کار بروز داده‌ام. به همین دلیل است که برخی سکانس‌ها برای بازیگر خوشایندتر است. اگر این اتفاق در تمام لحظات یک کار بیفتد، ارزش کار هنرپیشه بالاتر می‌رود؛ قدرت نهان بازیگر به نمایش درمی‌آید و ماحصل ماندگارتر می‌شود.

به سال‌ها تجربه خود اشاره کردید، هنوز همان شور و علاقه را به بازیگری دارید؟

بله چون با هر پیشنهادی که مطرح می‌شود به تجاربم فکر نمی‌کنم و خیال می‌کنم اولین باری است که سر کار می‌روم؛ این باعث ترس، ‌هیجان،‌ وسواس و اضطراب می‌شود. ترس و هیجان موجب می‌شود برای کارتان وقت بیشتری بگذارید و روی آن فکر کنید. البته گفتم که همه اینها منوط به این است که در یک محیط آرام کارکنی و در کنار گروه احساس امنیت و آرامش داشته باشی. اگر فضای کار، آدم‌ها، لوکیشن و ... ناجور باشد به ذوق شما و کیفیت کارتان لطمه می‌زند.

کار با گروه «آنام» جزو کدام دسته از کارها بود؟ همراه با آرامش یا ...

بیشترش با عشق، علاقه و انگیزه بود. نه تنها من که همه بچه‌ها برای خوب شدن کار تلاش مضاعف می‌کردند.

نتیجه چگونه است؟

هر چه بگویم حمل بر خودستایی می‌شود. ما قلبا همگی به دنبال ارائه یک کار خوب بودیم و تلاش کردیم به دل مردم بنشیند. من سعی کردم نقشم را درست و بر اساس آنچه آقای افشار از من می‌خواست، بازی کنم.

بیشتر از بازخورد مخاطبان بگویید.

خیلی‌ها کار را دوست داشته‌اند. مردم نظرشان را بسیار صریح به ما اعلام می‌کنند و به طور کلی تا به امروز ارتباط خوبی با کار برقرار کرده‌اند. بسیاری از دوستان و همکاران هم تماس می‌گیرند ابراز لطف می‌کنند و گاهی نقدهایی را هم مطرح می‌کنند.

سر کار تازه‌ای نیستید؟

در طول بازی در این سریال کارهای زیادی به من پیشنهاد شد، از جمله یکی دو تا سریال به اضافه یکی دو تا تله‌فیلم و فیلم سینمایی اما نپذیرفتم. چون حضور همز‌مان سر دو پروژه، انرژی‌ام را تقسیم می‌کند و تمرکزم را به هم می‌زند. البته در کنار این سریال به کار دیگری مشغول بودم که مثل جریان روزمره زندگی‌ام ناگزیر از آن هستم. مثل خونی می‌ماند که باید در رگ‌های هنرجویان این رشته جاری باشد و آن تئاتر است. تئاتر را در دانشگاه و به صورت مستقل دنبال می‌کنم. این به من آموزش و انرژی توامان می‌دهد و باعث می‌شود دانسته‌هایم را مرور کنم.