کار خدا تکثیر خوبی‌هاست

به گزارش جام جم، با حجت‌الاسلام علی سرلک هم‌صحبت شدیم تا برایمان بگوید چگونه در این اوقات و روزها دعا و نیایش می‌تواند آراممان کرده و لطف الهی را شامل حالمان کند.

نقش دعا در بهبود وضع زندگی بخصوص در زمانی که بحران‌های زیادی دامنگیر جامعه شده و باعث اضطراب و پریشانی مردم شده، چیست؟

در منظومه پیچیده رابطه انسان با خداوند، دعا به معنای بیان نیاز و احتیاج انسان، نقش مهمی در ایجاد این رابطه دارد. در قرآن ذکر شده که خداوند انسان را برای عبادت آفرید و در روایت آمده است که دعا روح و اساس عبادت است. بهترین تعبیر دعا در قرآن بیان شده «که مردم اگر دعای شما نبود خدا به شما اعتنا نمی‌کرد». مشکلاتی که در سر راه ما قرار می‌گیرد برای این است که ما به سمت خدا برویم. البته رحمت خداوند لایزال و فراوان است و بیش از اعلام و بیشتر از نیاز بنده به او می‌رسد. در دعای ماه رجب آمده که خداوند حتی به کسانی که نیاز خود را بر زبان نمی‌آورند نیز رحمت خود را عطا می‌‌کند. به قول مولانا: ما نبودیم و تقاضامان نبود/ لطف تو ناگفته ما می‌شنود

با همه اینها عطای سرشار زمانی نصیب آدمی می‌شود که بنده اهل دعا باشد. حرف اصلی مشکلات و اضطرارها این است که حجاب‌های بین انسان و خدا را بردارد. بشر گاهی به امکانات اعتماد بیجا می‌کند‌! در ماجرای کشتی سانچی دیدیم که کشتی در وسط دریا و در میان آن‌همه آب سوخت‌! آب بود اما آتش خاموش نشد‌! همچنان‌که آتش حضرت ابراهیم را نسوزاند. باید به خاطر داشته باشیم چگونگی عمل آب و آتش دست خداوند است. همه سختی‌ها، بیماری‌ها و مشکلات به زندگی ما وارد می‌شوند تا ثابت کنند که به جز خدا هیچ‌کس نمی‌تواند عامل و موثر باشد. بهترین زمان دعا نیز زمانی است که مشکلات و بلاها می‌آیند، اگر در این شرایط به خداوند روی‌نیاوری، ناامید می‌شوی. هوشیار باشیم و بدانیم که ناامیدی بهترین فرصت نزدیکی به خداوند را به بزرگ‌ترین تهدید تبدیل می‌کند. انسان ناامید شروع به کفرگویی‌ کرده و از خدا دور می‌شود و این درست نقطه‌ای است که شیطان منتظر اوست. شاید خیلی‌ها بگویند که با امکانات و تجهیزات می‌توان با سختی‌‌ها مقابله کرد؛ دعا و درخواست از خدواند منافاتی با تلاش، پیشرفت و برنامه‌ریزی ندارد. حتما باید از اسباب و وسیله استفاده کرد.با بیان این سخنان نمی‌خواهیم ضعف‌ها و بی‌برنامگی‌های خودمان را بپوشانیم. در روایات آمده است: «در دنیا چنان عمل کن که گویا می‌خواهی همیشه در آن زندگی کنی». قرآن یکی از وظایف مومنان را آباد و زیبا کردن دنیا ذکر کرده است. باید کمبودها جبران شده و نقایص برطرف شود. دعا به این معنا نیست که فقط دست‌هایمان را به سمت آسمان بلند کنیم و خودمان هیچ‌کاری نکنیم.

مشکلات، ناامنی و اضطراب به‌وجود می‌آورد و گاهی دامنه‌اش آنقدر وسیع می‌شود که آدمی را به همان ناامیدی که شما به آن اشاره کردید، می‌رساند. در این شرایط مساجد و مراکز دینی چگونه می‌توانند به پایگاه معنوی مردم تبدیل شوند و مثلا با برگزاری مراسم دعا و نیایش دل مردم را آرام کرده و باعث شوند لطف خداوند شامل حال ما شود؟

بله! مسجد بارانداز روحی و معنوی مردم شهرها و روستاهاست. ائمه جماعات، روحانیون و بزرگان دین باید میدان‌دار بالا بردن حس معنوی جامعه و ترویج امیدواری باشند. اما متاسفانه گاهی ما روحانیون هم حرف‌های به اصطلاح روزنامه‌ای و هیجانی را به حرف‌های دینی ترجیح می‌دهیم و از مسئولیتی که برای ما تعریف شده، فاصله می‌گیریم. اما این نکته را هم نباید نادیده گرفت که هجمه رسانه‌های امپریالیستی به پایگاه‌‌های دینی و روحانیون خیلی زیاد است. ضعیف کردن وجوه مختلف دین یکی از اهداف دشمن است. آنها با بزرگنما‌یی ضعف‌هایی که در جامعه وجود دارد، تلاش می‌کنند مردم را از دین دور کنند. ما ضعف‌هایی داریم که باید همه برای رفع آنها تلاش کنند تا دشمن نتواند از آنها سوءاستفاده کند، اما در کنار این باید روحانیون و مراجع، پایگاه‌های دینی را تقویت کرده و هنگام مصیبت‌ها و بحران‌ها، غمگسارانه در کنار مردم بوده و نیایش‌ها، عبادات و دعاهای جمعی برای عبور از بحران‌ها را به فرهنگ عمومی تبدیل کنند.

آیا در شرایط فعلی می‌توان گفت رفتار و کردار ما در اتفاقات طبیعی ممکن است نقش داشته باشد و به نظرتان برای عبور از این ناملایمات چه باید کرد؟

مصیبت‌ها دو جنبه دارد؛ برخی از آنها، مجازات است و گروهی هم برای تنبیه و بیدار کردن ما از غفلت‌ها نازل شده و جنبه رشد دارد. طبق قانون سوم نیوتن برای هر عملی، عکس‌العملی است. در متافیزیک هم این قانون صدق می‌کند.آیه قرآن بصراحت می‌گوید: اگر مردم اهل تقوا و ایمان باشند، برکات از زمین و آسمان بر آنها نازل می‌شود.اصل این‌که گناه باعث مصیبت می‌شود، درست است اما تطبیقش کار ما نیست.

پس از خدا بخواهیم دل‌هایمان را شفا دهد تا آدم‌های خوبی شویم و رحمت پروردگارشامل حالمان شود.

از خدا نخواهیم از خودمان بخواهیم که آدم‌های خوبی شویم! چون قطعا خواست خدا این است که ما آدم‌‌های خوبی باشیم. پروردگار در قرآن می‌فرماید: اگر شما یک حسنه انجام دهید، ما آن را صدبرابر می‌کنیم. کار خدا پرورش حسنات است.کار خدا این است که بذرهای حسنه ما را به مزرعه تبدیل ‌کند.کار خدا تکثیر خوبی‌ها، زیبایی‌ها و پنهان‌ کردن زشتی‌هاست. ما باید کار خودمان را درست انجام بدهیم و بنده‌های خوبی باشیم، بخصوص در مسئولیت‌هایی که به‌عهده داریم. مسئولان باید بی‌تاب باشند و تلاش کنند تا جامعه پیشرفت کند و دست از بهره‌برداری از سفره‌های انقلاب بکشند. تفکر بزرگان و خون‌شهدا پشتوانه انقلاب است، نکند خدای ناکرده به سمت مدیریت‌های اشرافی سوق پیدا کنند. مسائلی چون ژن خوب و آقازادگی باعث قهر خداوند می‌شود و اگر ما نتوانیم راهی را که آغاز کرده‌ایم بدرستی به سرانجام برسانیم، نتایج دیگری عایدمان خواهد شد. خداوند بصراحت در قرآن فرموده اگر ما تغییر کنیم، سنت‌های خداوند نیز تغییر خواهد کرد! امیدوارم مسئولان به عقبه‌های انقلاب توجه کنند، پاکدستی و تلاش را سرلوحه کارشان قرار دهند و بدانند که مردم پاکدستی، صداقت یا خطا و ریاکاری آنها را می‌بینند و نسبت به آن واکنش نشان می‌دهند.