«هزار داستان» شنیدنی در شبکه نسیم

یکی دیگر از ویژگی‌های هزار داستان حضور چهره‌های شناخته شده عالم هنر است که در مقام هدایت‌کننده برنامه، مقابل راویان می‌نشینند و شنونده قصه‌های آنها می‌شوند. در هر قسمت از این برنامه که به تهیه‌کنندگی جواد فرحانی از شبکه نسیم پخش می‌شود، دو تا چند مهمان حضور دارند. هزار داستان هر شب ساعت 23 روی آنتن شبکه نسیم می‌رود.

ایران فقط تهران نیست!

جواد فرحانی، تهیه‌کننده درباره شکل‌گیری برنامه هزار داستان به جام‌جم گفت: هدف اصلی ما مردم هستند که آنها را به برنامه دعوت می‌کنیم تا قصه‌های شنیدنی شان را برایمان تعریف کنند. معمولا در برنامه‌های اینچنینی از هنرمندان یا چهره‌های ورزشی و... دعوت می‌شود تا برای مردم حرف بزنند و همین باعث تکرار این نوع آثار شده است. بنابراین ترجیح دادیم این بار ما شنونده قصه‌های شنیدنی مردم باشیم. ضمن این‌که رو‌به‌روی آنها هنرمندان را نشاندیم تا هم گفت‌وگوها صمیمانه تر شود و هم این‌که شان مردم را حفظ کرده باشیم.

وی ادامه داد: از سوی دیگر مردم هنرمندان را دوست دارند و علاقه‌مند هستند با آنها بنشینند و صحبت کنند. همچنین چهره‌ها، جایگاه‌شان را از مردم دارند، زیرا با حمایت آنها در کارشان رشد کرده‌اند. به همین دلیل از آنها برای اجرای این برنامه استفاده کردیم که از دل مردم آمده‌اند و مشهور شده‌اند.

این تهیه‌کننده درباره انتخاب مهمانان از اقصا نقاط ایران توضیح داد: علاقه‌مندم از همه جای ایران در برنامه مهمان باشد، زیرا معتقدم ایران فقط تهران نیست و باید از همه جای ایران در قاب تلویزیون حضور یابند. زحمت پیدا کردن سوژه‌ها هم به‌عهده مریم نوابی‌نژاد است.

فرحانی درباره مقوله امید که در این برنامه بر آن تاکید می‌شود، توضیح داد: همه ما به امید اعتقاد داریم، اما گاهی آن را فراموش می‌کنیم. زندگی در جریان است. ممکن است زمین بخوریم اما بعد بلند می‌شویم. فلسفه زندگی همین است. چطور وقتی بچه زمین می‌خورد، بعد از او می‌خواهیم که بایستد. بنابراین زندگی هم فراز و نشیب دارد. سعی کرده ایم هر شب فقط یک مهمان نداشته باشیم تا برنامه برای مردم هم تنوع داشته باشد. همه عوامل زحمت می‌کشند تا مردم بیننده یک برنامه خوب باشند.

وی در پاسخ به این که برخی هنرمندان هنگام اجرا استرس دارند و حتی سوالاتی می‌پرسند که صحیح نیست ـ به عنوان نمونه شهره سلطانی از یک فرد نابینا پرسید، رنگ خانه‌تان قرمز است، عصبی نمی‌شوید ـ توضیح داد: اصل قضیه مهمانان هستند و نه میزبانان. هدف ما این است که با دعوت از مردم، آنها قصه‌هایشان را تعریف کنند. این برایمان ارزشمند است.

شناسایی سوژه‌ها

مریم نوابی‌نژاد درباره این‌که چطور سوژه‌ها را انتخاب می‌کند، توضیح داد: با توجه به این‌که من قبل از حضور در تلویزیون، خبرنگار اجتماعی بودم به همین دلیل سوژه‌ها را می‌شناسم و پیگیری می‌کنم. کار بچه‌های مطبوعات در حوزه اجتماعی، کشف زندگی‌های عجیب است. اتفاقا این کار را در برنامه تلویزیونی «ماه‌عسل» هم انجام داده‌ام. باید این قصه‌ها را در برنامه‌های تلویزیون گفت، زیرا ممکن است اتفاقی برای آن فرد بیفتد و این سوژه‌ها از بین برود. تعداد این داستان‌ها هم کم نیست. کافی است به محله زندگی و اطراف خودمان، نگاه عمیقی داشته باشیم تا زندگی‌های عجیب و غریب را پیدا کنیم. خوب نگاه کردن خیلی اهمیت دارد و من این نگاه را از خبرنگاری حوزه اجتماعی دارم تا بتوانم سوژه‌های ناب را پیدا کنم. البته یقین دارم به جای هزاران داستان، میلیون‌ها داستان وجود دارد. البته برخی سوژه‌ها خیلی خوب هستند، اما خیلی خوب نمی‌توانند قصه‌شان را تعریف کنند.

وی درباره این‌که آیا قبل از برنامه درباره سبک و سیاق صحبت کردن با مهمانان حرف می‌زنید، گفت: نه، سعی می‌کنیم آنها در برنامه راحت باشند.

اجرا را دوست داشتم

شهره لرستانی که اجرای یکی از قسمت‌های برنامه را انجام داد، درباره برنامه هزار داستان به جام‌جم گفت: من هیچ شناختی از برنامه نداشتم، ولی وقتی موضوع را توضیح دادند، برایم جالب شد. برخی سوالات را عوامل برنامه به من می‌گفتند و برخی دیگر را خودم می‌پرسیدم.

وی با اشاره به این‌که اجرا راحت‌تر از بازیگری است، عنوان کرد: تجربه اجرا را دوست داشتم و برایم شیرین بود. البته متاسفانه نتوانستم برنامه را ببینم و بازتاب آن را متوجه شوم، اما اگر دوباره پیشنهاد اجرا به من شود، حتما می‌پذیرم.

سورپرایز شدم

شبنم فرشادجو که اجرای یکی از قسمت‌های هزار داستان را به عهده داشته است، درباره اجرای این برنامه به خبرنگار ما گفت: من از قبل برنامه را ندیده بودم و اطلاعی نداشتم. احساس کردم چون حامی محیط زیست هستم از من دعوت شده است. تجربه جالبی بود و اولین بار بود که کار اجرا می‌کردم.

وی ادامه داد: البته در برنامه سورپرایز شدم، چون فکر می‌کردم فقط با یک نفر باید مصاحبه می‌کنم و بعد دیدم دو نفر هستند. اتفاق جالبی بود.

این بازیگر درباره این‌که مقوله بازیگری سخت‌تر است یا اجرا، توضیح داد: بازیگری سخت‌تر است. با وجود این‌که تجربه اجرا دلنشین بود و آقای صفاریان‌پور، کارگردان به من تاکید کرد که اجرایم خوب بود و باز هم این کار را انجام بدهم، اما گفتم نه، من بازیگری را دوست دارم، مگر این‌که برنامه‌ای با چنین موضوعی باشد و در حد یک قسمت بخواهم اجرا کنم.

فاطمه عودباشی