بهره بردن از طنزنویسان قهار

برنامه‌های طنز، هم باید مردم را شاد کنند و هم این که نویسندگان طنز باید با ظرافت، نقدهای لازم را در متن بگذارند تا مخاطب را به فکر وا دارد. ضمن این که باید مسائل روز مردم در برنامه‌های طنز گنجانده شود. برنامه‌های اینچنینی اگر پیامی نداشته باشند، فایده‌ای ندارد و همین کار نویسنده را مشکل می‌کند.

باید طنزنویسان قوی داشته باشیم تا شاهد یک مجموعه کار خوب باشیم. بعد از متن باید بازیگران قدر در این حوزه داشته باشیم تا با بازی روان به کلمات روح و جان بدهند. بنابراین پرداختن به مباحث انتقادی در قالب و زبان طنز کار راحتی نیست و نیاز به تجربه بالایی دارد.

در گذشته زنده‌یادان مقبلی و نوذری نه‌تنها بازیگران قهاری در حوزه طنز بودند، بلکه خودشان خلاق بودند و کاراکترهای بانمک را خلق می‌کردند و مردم هم لذت می‌بردند. بنابراین متن جذاب در کنار بازی خوب می‌تواند منجر به یک نتیجه عالی شود. البته باید به این مساله تاکید کنم که لازم است محدودیت‌ها را در رسانه پذیرفت، زیرا اقشار مختلف و در رده‌های سنی متفاوت بیننده و شنونده یک برنامه طنز هستند و به همین دلیل نمی‌توان راحت با هر چیزی شوخی کرد و باید با ظرافت مباحث را به زبان طنز بیان کرد تا روی مخاطب تاثیرگذار باشد.

البته محدودیت‌ها در رسانه ملی به همین دلیل که به آن تاکید کرده‌ام، بیشتر از بخش خصوصی است. دوستان در سینما محدودیت‌هایشان کمتر از تلویزیون است، زیرا مخاطب خودش فیلم را انتخاب می‌کند.

اگر بخواهیم به جای پرداختن به مباحث روز در قالب برنامه‌های طنز از مباحث پیش پا افتاده بهره ببریم یا از روش‌های تکراری در حوزه طنز استفاده کنیم نه تنها تاثیرگذار نخواهد بود، بلکه مورد توجه مخاطب هم قرار نمی‌گیرد. بنابراین باید نویسندگان قلم شیوایی داشته باشند و بازیگران هم به زیبایی متن ر اجرا کنند. در غیر این صورت حق مطلب از بین می‌رود.

نقد صحیح و ترکیب آن با زبان طنز کار راحتی نیست. می‌توانیم با ساخت کارهای مناسب در حوزه طنز، موج شادی را میان مردم به وجود بیاوریم و از این طریق پیام‌های لازم را هم به مخاطب انتقال بدهیم.

حمیدرضا خزایی

کارشناس رسانه