بچه‌ها خوراک فرهنگی درستی ندارند

فکر کنم از دستتان در رفته باشد که تا به حال چند بار در جشنواره‌های مختلف سینمایی داور شده‌اید!

(می‌خندد) بله، زیاد بوده.

داور بودن آن هم در فضای پرسوءتفاهم سینمای ما چه حسی دارد؟

اگر شما خود را در جایگاه فراتر از سوءتفاهم قرار بدهید، هیچ مساله‌ای ایجاد نمی‌شود. در جامعه‌ای که همیشه در آن سوءتفاهم است، باید یک پله بالاتر قرار بگیریم که هیچ تیر و ترکشی به ما اصابت نکند. بهترین شکل همین است.

شما در این دوره، داور آثار بلند غیرسینمایی بودید. به نظرتان وقتی اوضاع تولید و اکران سینمای کودک و نوجوان، چندان مناسب نیست، این آثار بتوانند بچه‌ها را همچنان به سینمای کودک و نوجوان علاقه‌مند نگه دارند؟

بله همین طور است، به نظرم تلویزیون می‌تواند حضور خیلی پررنگی در این زمینه داشته باشد. چون عرصه خیلی خوبی برای نمایش آثار غیرسینمایی است و همان‌طور که از عنوان آن برمی‌آید، تلویزیون می‌تواند عرصه‌ای برای تولید و پخش آثار اینچنینی باشد و باعث شود این فیلم‌ها جایگاه بهتری پیدا کنند. پیشنهادم به تلویزیون این است که اینجا وارد عمل شود و به تجربیات جدیدی دست بزند.

فیلم دیدن زیاد در یک بازه زمانی کم، سخت است یا خوشایند؟

چون خودم سال‌هاست کار داوری می‌کنم، اتفاقا ترجیح می‌دهم فیلم‌ها را همراه گروهی از همکارانم و در یک زمان فشرده ببینم. برای این‌که امکان سنجش و قضاوت راحت‌تر فراهم می‌شود تا این‌که مثل آکادمی اسکار در طول سال فیلم‌ها را ببینیم.

به عنوان یک داور و جدا از قضاوت و برآیند آثار، چه مسیری را دنبال می‌کنید؟

فضایی که ما به عنوان داور یا علاقه‌مند به این سینما ایجاد کنیم، ترغیب تماشاگران به تماشای فیلم‌هاست.

با میزبانی دائمی اصفهان برای این جشنواره موافقید؟

به شرط این‌که مثل سال‌های گذشته و برخی مقاطع، این ارتباط قطع نشود. چون جشنواره‌ها در همه جای دنیا به شهر شناخته می‌شوند مثل کن، ونیز، برلین، کارلووی واری و...

بچه‌های این دوره زمانه چه تفاوتی با دوره‌های قبل دارند؟ منحصرا دارم درباره توقع و انتظارشان از سینمای کودک و نوجوان کشور حرف می‌زنم.

همان‌قدر که فناوری بسرعت پیشرفت می‌کند، مخاطبانش را هم با خودش پرورش می‌دهد. یعنی ارتباط کودکی ما با سینما در دوره‌های مختلف بشدت تغییر می‌کند و هرسال سرعت و فشردگی‌اش بیشتر می‌شود. یعنی سرعت نقل فناوری و انتقال اطلاعات خیلی بیشتر شده، برای همین هم کار فیلمسازان خیلی دشوارتر می‌شود.

یکی از وجوه موفق شما در سینمای کودک و نوجوان است. به عنوان یک استاد و کارشناس در این عرصه، خطاب به مدیریت فرهنگی برای حل معضل سینمای کودک و نوجوان چه توصیه‌ای دارید؟

هر مسئولی باید درک درستی از موقعیت کودک و نوجوان امروز داشته باشد. بدون چنین درکی تقریبا هرچیزی که آدم بگوید، دچار خطا خواهد شد. برای این‌که آینده ایران، با همین بچه‌ها شکل می‌گیرد. اگر امروز خوراک درست فرهنگی برای این کودکان و نوجوانان آماده نکرده باشیم، طبعا ایران در آینده نمی‌تواند هیچ کدام از آرمان‌ها و آرزوهایش را محقق کند. بنابراین هرکس بخواهد راجع به آینده حرف بزند، باید از امروز کودکان بگوید. آیا این اتفاق در برنامه ریزی آموزشی و برنامه‌ریزی فرهنگی کودکان و نوجوانان وجود دارد و آیا کسی هست اتفاقات امروز را تائید کند؟در زمینه سینمای کودک و نوجوان سالانه بین پنج تا 9 میلیون دانش‌آموز داریم، اما کدام محصول فرهنگی تاکنون به این مخاطب بالقوه توجه کرده است؟ اینها دردهای بزرگی است که برخی مسئولان فرهنگی براحتی از کنار آن می‌گذرند.